Tak patrzę na ten krajobraz biedy, na tych smutnych ludzi i dochodzę do wniosku, jakie szczęście żyć w obecnych czasach. Wyobraź sobie, że rodzisz się w takich latach 40. W czasie wojny albo zaraz po wojnie. I przez całe życie pod butem komunistów zero perspektyw, puste sklepy i bieda.
@Tibiasz: Dokładnie. Sam film kiepski i ujęcia kiepskie, ale pierwsza scena z ludźmi wsiadającymi do autobusu mówi wszystko - praktycznie nikt się nie uśmiecha, szarość, starość i lipa.
@macabrankov: Ja również dzisiaj nie widzę ludzi na przystankach czekających na autobus, którzy by się uśmiechali :) Jakoś ja z kolei częściej słyszę od swoich rodziców i dziadków, że wcześniej ludzie byli biedniejsi ale szczęśliwsi.
Patrzycie na miasto, którego 25 lat wcześniej nie było. Te kamienice były zrównane z ziemią. Dla mnie to nagranie pokazuje cud odbudowy. 25 lat to nie tak wiele jeśli wspomnimy sobie co było w 1992 i porównamy z dniem dzisiejszym. A tu proszę: całe miasto pidniesione z ruin. Samo sie nie zrobiło.
Komentarze (6)
najlepsze
Komentarz usunięty przez moderatora