Megahit powojennej Polski!

Premiera pierwszego powojennego filmu fabularnego miała miejsce 8 stycznia 1947 r. I choć produkcja, która weszła do kin nie była tym, co planowano rozpoczynając zdjęcia, to i tak dzieło czekały kolejne zmiany. Nie przeszkodziły one jednak w olbrzymiej frekwencji. "Zakazane piosenki".

[Sepzpietryny]

Pewnie mało kto wie że elewacja łódzkiego hotelu Hilton jest inspirowana klatka filmową z tego filmu, fajnie wygląda ale efekt widoczny tylko z daleka

[Astar]

Jet to chyba jedyny film, któremu cenzura wyszła na dobre. Oglądałem wersję "komunistyczną" i później "poprawną politycznie" i ta pierwsza jest zdecydowanie lepsza.

[adam-skowyt]

@Astar: Uzasadnij dlaczego była lepsza.

[m.....z]

@Astar:
Coś Ci się pomyliło:

"Można było się spodziewać, że film muzyczny, którego treść bazowała na wykonywanych piosenkach, jakie można było usłyszeć niemal co dzień na ulicach Warszawy (i nie tylko) podczas wojny, nie spotka się ze specjalnymi uwagami ze strony cenzorów. I tak było, ale tylko na początku. W 1945 i 46 to nowe narodowe "sumienie kinowe" nie było tak otrzaskane i nie miało wprawy w decydowaniu o tym, co najlepsze dla Polaków. Szybko to jednak uległo zmianie i film Leonarda Buczkowskiego i Ludwika Starskiego kilka miesięcy po premierze (08.01.1947) zdjęto z afiszów. Nowa i "lepsza" wersja trafiła do kin 2 listopada 1948, na dobre rozpoczynając tym samym ideologiczny nadzór nad treścią i formą naszej rodzimej kinematografii. Na szczęście, być może ze względu na tematykę, "Zakazane piosenki" nie straciły na zmianach dokonanych przez cenzurę.

[Willy666]

Za gówniaka (a były to lata komuny) zawsze się zastanawiałem nad piosenką "Siekiera, motyka". Jest tam werset mówiący o nocnych nalotach i dziennych łapankach. Wyczuwałem że coś jest nie halo. Dopiero później dowiedziałem się o sowieckich nocnych nalotach na Warszawę.
A mam przeczucie graniczące z pewnością że nadal multum ludzi myśli że to Niemcy bombardowali zajęte i okupowane przez siebie miasto...

[uwertur]

Co ciekawe, "opiekunem muzycznym" filmu był świetny kompozytor Roman Palester - jeden z tych zdolnych, któremu nowa władza złamała karierę.
Podobnie było z wypromowanymi przez produkcję Duszyńskim i Szaflarską. Po "Zakazanych Piosenkach" zagrali jeszcze tylko w "Skarbie" z 1948, gdyż ich uroda i sposób gry nie pasowały do nowej, robotniczo-chłopskiej reczywistości PRL.

[zielanna]

@uwertur: Szaflarska grała po wojnie bardzo często. Nie tylko w filmach- była przede wszystkim aktorką teatralną.

[uknot]

Pamietam, gdy byłem dzieciakiem, puszczano ten film zawsze 1 września. 2 września wszystkie dzieciaki spiewały "haili hailo haila" ( ͡° ͜ʖ ͡°)

[zielanna]

@uknot: Danuta Szaflarska wspominała kiedyś jak kręcono tę scenę. Wykorzystno "autentycznych" Niemców. Po prostu zebrano grupę jeńców wojennych, dano im nowe mundury i prawdziwą broń, chociaż bez amunicji. Ponoć jeńcy byli bardzo przejęci swoją rolą i mocno się zaangażowali w scenę.

[pgrde]

@uknot: ein Heller und ein Batzen
zwykła piosenka ale zawłaszczona przez wojsko

[PieronWoBistDu]

Film przez/dzięki któremu Polacy niemiecką piosenkę ludową "Ein Heller und ein Batzen" kojarzą tylko z "hajli, hajlo, hajla" (które nigdy tam nie pada) i hitleryzmem.

[BobMarlej]

Informacja nie do końca prawdziwa.
Pierwszym powojennym filmem fabularnym (i jedynym sprzed 1989 mówiącym pełną prawdę o II wojnie światowej) była "Wielka droga", stworzona przez międzywojennych reżyserów Michała Waszyńskiego i Konrada Toma, którzy zaraz po tym wyemigrowali do USA, często uważana za ostatni film II RP.
A w ogóle pierwszy po wojnie to "2 x 2 = 4" z 1945, w którym debiutowała Irena Kwiatkowska. Nie został jednak dopuszczony do premiery.