I oto nastała kolejna porcja mało popularnych zwierząt. Patrzcie i poznawajcie :]
Świnia rzeczna, świnia pędzelkowa (Potamochoerus porcus).
Środowiskiem życia tej świni są wilgotne lasy równikowe i monsunowe oraz sawanny i stepy. Jest to zwierzę aktywne w nocy, w dzień szukające schronienia w gąszczach i wykopanych przez siebie norach. Tworzy małe stada -grupy rodzinne składające się z samca -przewodnika i samic z młodymi. Potrafi szybko biegać i dobrze pływać. Jak inne gatunki z tej rodziny ma bardzo dobrze wykształcony zmysł węchu.
długość - 100-150 cm
wysokość - 55-80 cm
waga - 50-120 kg
Babirussa (Babyrousa babyrussa).
Środowiskiem życia babirussy są wilgotne lasy i zarośla nadwodne. Żyje ona w grupach rodzinnych i prowadzi nocny tryb życia. Stada często wędrują w poszukiwaniu pokarmu. O statusie samca stanowi wielkość kłów, z których dolne używane są podczas walki.
Jak wszystkie świnie, babirussa jest zwierzęciem wszystkożernym, ale żywi się bardziej zróżnicowanym pokarmem. Stanowią go liście drzew i krzewów, owoce, grzyby, korzenie, bulwy, larwy owadów, dżdżownice i drobne kręgowce.
Długość - 85-110 cm
wysokość w kłębie 65 -80 cm
Waga od 43 do 100 kg
Wargacz, aswal (Melursus ursinus).
Wargacz jest zwierzęciem aktywnym nocą. Nie zapada w sen zimowy. Zamieszkuje lasy monsunowe. Mimo stosunkowo krótkich nóg i ociężałego wyglądu może poruszać się bardzo szybko. Dzięki mocnym, zakrzywionym pazurom potrafi wspinać się na drzewa i zwieszać z konarów na wzór leniwca. Samiec ma tylko jedną partnerkę, prawdopodobnie tą samą przez całe życie.
Długość ciała tego niedźwiedzia dochodzi do 180 cm, wysokość w kłębie do 80 cm, ogon ma długość 12 cm, a waga osiąga 145 kg. Ciało jest krępe, nogi krótkie o dużych stopach zakończonych potężnymi, zakrzywionymi pazurami. Wydłużony pysk zaopatrzony jest w ruchliwe wargi, które mogą się zwijać się w rurkę i długi język, brakuje w nim natomiast górnych siekaczy. Ciało pokryte jest gęstą , długą sierścią koloru brązowego lub czarnego, tworzącą na karku grzywę. Jasny, skąpo owłosiony pysk wyraźnie odróżnia się od reszty ciała.
Ibis grzywiasty (Geronticus eremita).
Ibis grzywiasty ma długość 70-80 cm, a rozpiętość jego skrzydeł sięga 120-135 cm. Ptak ma nieopierzony czerwony łeb i długi zakrzywiony dziób o tym samym kolorze. Z potylicy ibisa zwisa czub z długich czarnych piór. Zamieszkuje północną Afrykę, basen Morza Śródziemnego, a także Syrię oraz Turcję. Tworzy kolonie na klifach skalistych obszarów pustyń. Do XVI wieku ibisy grzywiaste występowały w Europie Południowej i Alpach. Obecnie prowadzone są próby ponownego wprowadzenia tych ptaków do ekosystemów m.in. Hiszpanii. Ibis grzywiasty jest najrzadszym ptakiem Środkowego Wschodu. Nie jest znana dokładna liczba żyjących na wolności osobników, ale może ich być mniej niż 1000.
Niedźwiedź andyjski(Tremarctos ornatus).
Niedźwiedź andyjski (Tremarctos ornatus) nazywany jest także niedźwiedziem peruwiańskim (ze względu na miejsce występowania) lub okularowym (z powodu charakterystycznej ,,maski” koloru jasnobrązowego, kontrastującej z czarnym ubarwieniem reszty ciała tego gatunku). Niedźwiedź andyjski zamieszkuje górzyste rejony zachodniej części kontynentu południowoamerykańskiego, rejony Boliwii, Ekwadoru, Peru i Wenezueli. Ciężar ciała samców może wynosić nawet 130 kg, jednak samice nie osiągają takich rozmiarów i ważą najwyżej 65 kg. Chociaż dieta niedźwiedzia andyjskiego bogata jest w owoce, pędy i liście, nie gardzi on także niewielkimi zwierzętami. Bywa, że atakuje większe gatunki (jelenie), jednak rzadko w pojedynkę- niedźwiedź andyjski czasami wybiera samotniczy tryb życia, z reguły jednak spotyka się ministada liczącego kilka sztuk.
Olingo puszystoogonowy (Bassaricyon gabbii) – mały, nadrzewny gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych.
Ma spłaszczoną głowę, krótkie, ostro zakończone uszy, miękką szarobrunatną sierść, białożółty brzuch oraz niechwytny, spłaszczony, pręgowany ogon. Może on osiągać 35-50 cm długości, a jego waga dochodzi do 1,5 kg
Czepiak czarny (Ateles paniscus).
Czepiak czarny ma wyjątkowo długie kończyny i ogon. Jeśli tylko może wspina się w koronach drzew na wszystkich czterech kończynach. Tam, gdzie drzewa są bardziej oddalone od siebie, skacze z jednego na drugie. Budowa stawów ramieniowych umożliwia mu osiąganie dużej prędkości przy przeskakiwaniu z drzewa na drzewo. Rzadko spotyka się go na ziemi. Kiedy jednak się na niej znajdzie ogon trzyma wyprostowany, wzdłuż pleców.
Długość ciała: Samiec 38-58 cm, samica 40-62 cm
Długość ogona: Samiec 63-85 cm, samica 64-92 cm
Masa ciała: Samiec 7,8-9,5 kg, samica 7,5-8,8 kg
Uakari szkarłatny (Cacajao calvus).
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje dorzecze górnej Amazonki na terenie zachodniej Brazylii i wschodniego Peru.
Długość ciała - 36-57 cm
Ogon - 14-19 cm
Masa ciała - 2-3 kg
Komentarze (43)
najlepsze
Komentarz usunięty przez moderatora
Cóż, Firefoxy można przynajmniej w Polsce zobaczyć (wiem, że i Wrocław i Warszawa mają). Na Kung-Fu Pandę to możemy nieco poczekać :)