Najpopularniejsze kierunki studiów: moda czy pragmatyzm?

Choć maturzyści coraz częściej myślą o pracy zgodnej z kierunkiem wykształcenia, to nadal sporą popularnością cieszą się takie studia, które gwarancji zatrudnienia nie dają.

[golowicz1000]

Co z tego, że studiują dobry kierunek jak zupełnie ich on nie interesuje, zaliczają wszystko na wyproszone 3 i nie robią nic poza tym co muszą.

[CatSoup]

@golowicz1000: Fakt. Lepiej być zapaleńcem i iść na kierunek typu psychologia czy dziennikarstwo i rozwijać się na tych studiach, niż pójść na budownictwo czy inne odlewnictwo, uznać, że już się jest "elytą" i "szlachtą", a po studiach płakać, bo zły pracodawca nie chce tumana, co niby po budownictwie, a w życiu na budowie nie był, bo praktyki załatwił jednym podpisem po znajomości.

[D.....h]

Jak ktoś jest lemingiem i zamiast patrzeć po sobie, patrzy na innych to go nie zmienisz. Życie go nauczy.

[simperium]

Wśród nich ponad 216 tys. miało dyplom wyższej uczelni. Nigdy w poprzednich latach nie było tak dużo osób z dyplomami bez zajęcia.

Nie jest to przecież żadna nowina, że gros ludzi pomimo ukończenia wyższej uczelni ma mniejszą wiedzę w wybranej dziedzinie, niż ludzie po szkołach zawodowych pracujących w danej branży przez wiele lat. No, a do tego chęć wysokich zarobków, itd. itd.

Swoją drogą, liczba jeszcze będzie wzrastać, w końcu zachęcenie młodzieży

[biliard]

Moda czy pragmatyzm? Ani, ani. Jest opcja trzecia. Pasja. Nie dajmy się zredukować do konformizmu, bycia wyłącznie trybikiem w potężnej machinie społeczno-finansowej. Praca? OK, ale nie zamierzam poświęcać swojego szczęścia.

Zawodzą się jedynie ci, którzy wybrali przedmiot niepragmatyczny w poszukiwaniu pragmatyzmu. Ci, którzy obrali go w pełni świadomie, odczuwają satysfakcję.

[pp790]

Jako magister dziennikarz po UWr(moze bardziej komunikator spoleczny) aktualnie ogrodnik w UK uwazam ze dziennikarsto nie jest najfortunniejszym wyborem sxiezki kariery. Moze inaczej; kariery owszem, ale kierunkiem ksztalcenia juz mniej. Sami wykladowcy odczas wykladow glowili sie po co ksztalcic dziennikarzy; najpierw trzeba mieć smykalke do czegos, potem mozna robic z tego dziennikarstwo. Ale uczyc dziennikarstwa dla dziennikarstwa? O czym po tym pisac o dziennilarstwie? Sztuka dla sztuki i tyle.