[y.....s]

W trzecim odcinku #uxstories tłumaczę wpis z angielskiej wikipedii

Metafora biurka

"Metafora biurka" jest zestawem spójnych konceptów, wykorzystywanych w interfejsach. Ma za zadanie ułatwić użytkownikom korzystanie z komputera.

Metafora biurka traktuje monitor komputera jako biurko użytkownika, na którym mogą znajdować się takie obiekty, jak dokumenty i foldery. Dokument może zostać otwarty w oknie, które reprezentuje papierową kopię dokumentu leżącą na biurku. Dostępne są także niewielkie aplikacje, zwane akcesoriami, takie jak kalkulator biurkowy, notatnik etc.

Sama metafora została poszerzona o wiele różnych implementacji, ponieważ funkcje i użyteczność komputera są ważniejsze niż utrzymanie „czystości” metafory. Dlatego zatem na pulpicie biurka możemy znaleźć kosz na śmieci, czy dyski i woluminy sieciowe (które można potraktować jak oddzielne szafy, a nie coś, co normalnie trzymamy na biurku). Także funkcje jak menu i paski zadań nie mają swojego odpowiednika na prawdziwym biurku.

Historia

Metafora biurka została po raz pierwszy przedstawiona prze Alana Key’a z Xerox PARC (ośrodek badawczy firmy Xerox) w 1970 roku i zawierała się w serii innowacyjnych aplikacji, tworzonych przez naukowców z PARC przez nadchodzącą dekadę. Pierwszym komputerem, który wykorzystał wczesną wersję metafory był eksperymentalny Xerox Alto. Natomiast pierwszym komputerem komercyjnym, który zaadoptował okienkowy interfejs był Xerox Star (1981).

Jednym z pionierskich biurkowych interfejsów na rynku był program zwany Magic Desk I, dostępny na kartridżu dla Commodore 64 w 1983 roku. Bardzo prymitywny GUI (Graficzny Interfejs Użytownika) przedstawiał słabej rozdzielczości szkic biurka, wraz z szufladami, telefonem, kalkulatorem etc. Użytkownik dokonywał wyboru przesuwając rysunkową dłoń za pomocą tego samego joysticka, którego używał do gier. Opcje były wybierane poprzez wciśnięcie przycisku ‚fire’ na joysticku. Magic Desk zawierał edytor tekstu, graficznie emulujący maszynę do pisania (odtwarzał też dźwięki maszyny). Oprócz tego był też kalkulator, wizytownik, oraz kosz na niepotrzebne pliki.

Komputerem, który spopularyzował pulpit biurka, używając go jako podstawowego rozwiązania zamiast interfejsu z linią komend, był Apple Macintosh z 1984 roku. Obecnie metafora biurka jest powszechna i możemy ją zobaczyć we wszystkich nowoczesnych systemach operacyjnych: Windows, Mac OS X czy Linux.

Paradygmat papieru

Paradygmat papieru odnosi się do paradygmatu używanego przez większość nowoczesnych komputerów i systemów operacyjnych. Paradygmat papieru składa się z czarnego (zazwyczaj) tekstu na białym tle, plików w folderach i „pulpitu”/„biurka”. Paradygmat ten został stworzony przez wiele osób i organizacji, takich jak Douglas Engelbart (wynalazca myszki), Xerox PARC i Apple Computer. Był próbą uczynienia komputerów bardziej przyjaznych dla użytkownika poprzez odzwierciedlenie ówczesnego miejsca pracy - biurka z katalogami i papierami.

Po raz pierwszy paradygmat papieru został publicznie zaprezentowany przez Douglasa Engelbarta w 1968 roku, podczas słynnej prezentacji, którą teraz znamy jako „The Mother of All Demos”.

Mówi John Siracusa (znawca historii Apple):

„W 1984 roku, próby wyjaśnienia interfejsu Maca użytkownikom, którzy nigdy wcześniej nie widzieli GUI, opierały się na tłumaczeniu ikon w taki sposób: „Ta ikona reprezentuje twój plik na dysku”. Ale ku zaskoczeniu wielu, użytkownicy szybko odrzucili brak bezpośredniego związku. Stwierdzili: „Ta ikona to mój plik. Ten plik jest moją ikoną”. Ikona to nie żadna „reprezentacja czegoś” ani „odniesienie do czegoś”. Takie relacje były obce wielu osobom i powodowały niepotrzebne mentalne obciążenie, podczas gdy był dostępny dużo prostszy i bezpośredni związek z tym co znali na co dzień.”

Od tamtej pory wiele aspektów interfejsu oddaliło się od paradygmatu papieru, poprzez implementację takich funkcjonalności jak „skróty” do plików, linki (hipertekst), nieliniowe przeglądanie folderów. Skrót do pliku i link nie posiadają swoich odpowiedników w prawdziwym świecie. Nieliniowe przeglądanie folderów także może dezorientować niedoświadczonych użytkowników, przykładowo mogą otworzyć ten sam folder w kilku niezależnych oknach - to także jest niemożliwe w realnym świecie. Te i inne odejścia od prawdziwego biurka są naruszeniem czystego paradygmatu papieru.

#ux #uxdesign #informatyka