[twlitf]

Największym problemem Konfederacji i środowisk narodowych jest to, że ich polityczny potencjał w praktyce ogranicza się do roli przybudówki PiS-u. To środowisko wydaje się niezdolne do samodzielnej gry o realną władzę. Tymczasem Mentzen wyróżnia się jako strateg – wyraźnie planuje kilka ruchów naprzód. Jego celem jest pozycjonowanie się jako druga siła polityczna, obok PO, z nadzieją na rozbicie PiS-u, który po przegranej kampanii KN może ulec dalszym podziałom.

W moim odczuciu pierwotny plan zakładał zastąpienie KN jako kandydata prawicy – zwłaszcza że KN okazał się wyjątkowo bezbarwny. To mogłoby tłumaczyć flirt Mentzena z poparciem ze strony Dudy – próbował wejść w tę przestrzeń, gdy uznał, że ma szansę na „plan A”. Gdy ten jednak upadł, przeszedł do „planu B” – milczącego wsparcia Trzaskowskiego. Różnice w narracji wobec obu kandydatów były widoczne – w wywiadach z KN PiS był konsekwentnie krytykowany, czego nie było w rozmowach o kandydacie PO.
Oczywiście Mentzen nie może jednoznacznie poprzeć Trzaskowskiego – politycznie za dużo by na tym stracił. Dlatego balansuje na cienkiej linii – czy mu się to opłaci, trudno powiedzieć.

Szkoda, że otacza się ludźmi, którzy nie rozumieją jego szerszej strategii. Niestety, nie dziwi mnie to – Bosak jawnie robi fellatio KN, a wielu posłów Konfederacji nie radzi sobie nawet z podstawowymi obowiązkami legislacyjnymi, jak składanie ustaw czy poprawne sprawozdania finansowe partii, ile można wytrzymać z idiotami.

Poza tym sądzę, że Mentzen dostrzega też różnice klas między Trzaskowskim a KN. KN był uległy, dał się całkowicie zdominować w rozmowie, a jego brak przygotowania merytorycznego do pełnienia funkcji prezydenta był aż nadto widoczny. Do tego dochodzi szemrana przeszłość. Dla osób, które potrafią spojrzeć na scenę polityczną bez ideologicznych klapek na oczach, jest jasne, że nawet jeśli ktoś znajduje się w całkowitej opozycji do poglądów Trzaskowskiego, to i tak musi przyznać – to kandydat zupełnie innej klasy.

#wybory #mentzen #polityka #bekazprawakow