Przypomnijmy, że to, co sprawia, że przypisywanie winy jest formą szukania kozła ofiarnego (a nie uzasadnioną reakcją na zagrożenie społeczne), to fakt, że jest ono napędzane strachem lub oparte na bezpodstawnych lub niedokładnych faktach.
Dostarczamy dowodów na to, że przypisywanie winy osobom niezaszczepionym nie było oparte na dostępnych faktach empirycznych, ale na błędnej ocenie ryzyka. Nasze dowody na to są takie, że chociaż uczestnicy uznali, że osoby starsze i osoby z ciężkimi chorobami współistniejącymi były bardziej narażone na hospitalizacje lub zgony (w porównaniu z osobami niskiego ryzyka), konsekwentnie przeceniali ryzyko C19, szczególnie w przypadku osób niezaszczepionych, które nie należą do znanej grupy wysokiego ryzyka. Te niedokładne szacunki ryzyka są zgodne z wynikami reprezentatywnych badań opartych na próbach dostępnych w tamtym czasie.
Ostatnim czynnikiem przyczyniającym się do błędnego postrzegania i kolejną oznaką szukania kozła ofiarnego było nieuwzględnienie ochronnych skutków wcześniejszego zakażenia, które były znane zgodnie z dowodami dostępnymi w czasie gromadzenia danych.
Jedną z konsekwencji społecznych mechanizmu kozła ofiarnego może być narażanie ludzi na ostracyzm, dyskryminację, a w skrajnych przypadkach nawet przemoc i prześladowania. Chociaż nie staraliśmy się udokumentować tych konsekwencji w naszych badaniach, mechanizm kozła ofiarnego może wzmocnić postawy społeczne, które mogą być wykorzystywane jako uzasadnienie dla dyskryminacji. Na przykład w USA wdrożono wiele regulacji mających na celu wywarcie presji na osoby niezaszczepione, w tym mandaty dla pracodawców i paszporty szczepionkowe. Mimo szerokiego poparcia, regulacje te nie uwzględniały ochronnych skutków wcześniejszego zakażenia ani rozkładu ryzyka wystąpienia poważnych chorób w zależności od wieku. Istnieją pewne dowody na to, że wywołały one niekorzystne konsekwencje społeczne, takie jak między innymi sprzeciw i zwiększony sceptycyzm wobec szczepionek oraz polaryzacja społeczna. W związku z tym, ponieważ pandemia C19 pokazała, w jaki sposób publiczne zrozumienie informacji medycznych może wpłynąć na spójność społeczną, zdecydowanie zalecamy, aby społeczność medyczna rozważyła konsekwencje i negatywne skutki wytycznych o rzekomo dobrych intencjach.
Kozioł ofiarny – mechanizm polegający na tym, iż grupa społeczna w momencie kryzysu, dezintegracji czy zagrożenia, by powrócić do stanu utraconej równowagi, obiera sobie ofiarę, która staje się obiektem zbiorowej agresji całej grupy. Agresja grupy ma na celu uśmiercenie bądź różnego rodzaju wykluczenie ofiary (wypędzenie, wykluczenie symboliczne – np. opaski z „gwiazdą Dawida” lub przezwiska w grupie rówieśniczej). Grupa wmawia sobie bowiem, że ofiara ta ponosi winę za nieszczęście lub zagrożenie, które doprowadziło do kryzysu, dezintegracji grupy.
Przypomnijmy, że to, co sprawia, że przypisywanie winy jest formą szukania kozła ofiarnego (a nie uzasadnioną reakcją na zagrożenie społeczne), to fakt, że jest ono napędzane strachem lub oparte na bezpodstawnych lub niedokładnych faktach.
Dostarczamy dowodów na to, że przypisywanie winy osobom niezaszczepionym nie było oparte na dostępnych faktach empirycznych, ale na błędnej ocenie ryzyka. Nasze dowody na to są takie, że chociaż uczestnicy uznali, że osoby starsze i osoby z ciężkimi chorobami współistniejącymi były bardziej narażone na hospitalizacje lub zgony (w porównaniu z osobami niskiego ryzyka), konsekwentnie przeceniali ryzyko C19, szczególnie w przypadku osób niezaszczepionych, które nie należą do znanej grupy wysokiego ryzyka. Te niedokładne szacunki ryzyka są zgodne z wynikami reprezentatywnych badań opartych na próbach dostępnych w tamtym czasie.
Ostatnim czynnikiem przyczyniającym się do błędnego postrzegania i kolejną oznaką szukania kozła ofiarnego było nieuwzględnienie ochronnych skutków wcześniejszego zakażenia, które były znane zgodnie z dowodami dostępnymi w czasie gromadzenia danych.
Jedną z konsekwencji społecznych mechanizmu kozła ofiarnego może być narażanie ludzi na ostracyzm, dyskryminację, a w skrajnych przypadkach nawet przemoc i prześladowania. Chociaż nie staraliśmy się udokumentować tych konsekwencji w naszych badaniach, mechanizm kozła ofiarnego może wzmocnić postawy społeczne, które mogą być wykorzystywane jako uzasadnienie dla dyskryminacji. Na przykład w USA wdrożono wiele regulacji mających na celu wywarcie presji na osoby niezaszczepione, w tym mandaty dla pracodawców i paszporty szczepionkowe. Mimo szerokiego poparcia, regulacje te nie uwzględniały ochronnych skutków wcześniejszego zakażenia ani rozkładu ryzyka wystąpienia poważnych chorób w zależności od wieku. Istnieją pewne dowody na to, że wywołały one niekorzystne konsekwencje społeczne, takie jak między innymi sprzeciw i zwiększony sceptycyzm wobec szczepionek oraz polaryzacja społeczna. W związku z tym, ponieważ pandemia C19 pokazała, w jaki sposób publiczne zrozumienie informacji medycznych może wpłynąć na spójność społeczną, zdecydowanie zalecamy, aby społeczność medyczna rozważyła konsekwencje i negatywne skutki wytycznych o rzekomo dobrych intencjach.
Kozioł ofiarny – mechanizm polegający na tym, iż grupa społeczna w momencie kryzysu, dezintegracji czy zagrożenia, by powrócić do stanu utraconej równowagi, obiera sobie ofiarę, która staje się obiektem zbiorowej agresji całej grupy. Agresja grupy ma na celu uśmiercenie bądź różnego rodzaju wykluczenie ofiary (wypędzenie, wykluczenie symboliczne – np. opaski z „gwiazdą Dawida” lub przezwiska w grupie rówieśniczej). Grupa wmawia sobie bowiem, że ofiara ta ponosi winę za nieszczęście lub zagrożenie, które doprowadziło do kryzysu, dezintegracji grupy.
https://jme.bmj.com/content/early/2023/06/09/jme-2022-108825
#koronawirus
Z tej perspektywy
Ludzie przejrzeli na oczy!
(Tu,kłucie plepsu,nie wypaliło)
@jinnoman: stop, nic takiego nie miało miejsca.