Tytuł:Kobiety Autor:Charles Bukowski Gatunek:literatura piękna Ocena: ★★★☆☆☆☆☆☆☆ Tłumacz:Lesław Ludwig
Facet potrzebuje wielu kobiet tylko wtedy, kiedy żadna z nich nie jest nic warta. Można utracić tożsamość pieprząc się na lewo i prawo.
Ponieważ ostatnio coś mnie wzięło na kobiety (i alkohol, bo jak się okazuje na podstawie przeczytanych dzieł „dobra” te wykazują pewną komplementarność), po świetnym Spisie cudzołożnic zabrałem się za (jak się okazuje dużo mniej świetne) Kobiety. Sam nie wiem jak to możliwe, że kiedyś, jak wszystkie chyba książki pana Bukowskiego, i ta mnie fascynowała. Choć może nie do końca nie wiem, bo po części domyślam się. Kobiety w zasadzie są o tym, o czym ja lubię czytać. To znaczy jest tutaj bohater-narrator (Henry Chinaski, jakże by inaczej?): nierozumiejący świata, trochę w nim zagubiony człowiek, próbujący sobie jakoś radzić z mało pociągającą, a czasami wręcz odrzucającą codziennością. Perypetie takiego bohatera zwykle bardzo mnie interesują i nie ma znaczenia w jaki sposób sobie z tym wszystkim radzi. Tak samo jest tutaj – to, że Chinaski zagłusza pustkę za pomocą kolejnych kobiet, kolejnych drinków i zakładów na wyścigach koni mogłoby być w porządku (jeśli chodzi o przyjemność z lektury) gdyby było dobrze napisane. Ale nie jest.
Ze stron wylewa się wulgarność balansująca na krawędzi kiepskich opowiadań erotycznych publikowanych czasami w internecie przez napalonych nastolatków w różnym wieku. Bywały momenty w czasie lektury, kiedy miałem ochotę policzyć które słowo pojawia się w kobietach najczęściej. Czy jest to „stanął”? „Wsadziłem”? Albo może po prostu „#!$%@?”? To nie jest tak, że mam coś przeciwko wulgarności w ogóle, co to, to nie. Tyle że, przynajmniej dla mnie, z wulgarnością jest jak z solą. Sól zaostrza smaki, to prawda. Potrawy bez soli są mdłe i nijakie. Z drugiej jednak strony, jeśli przesadzić, to nie czuje się innych smaków oprócz słonego. Te kilka innych smaków, które udało mi się pod tą słonością wyczuć były, owszem, ciekawe. Na wiele kwestii mam podobne spojrzenie do Chinaskiyego (może powinno mnie to zacząć martwić?), jednak (przynajmniej póki co) stosuję trochę inne sposoby radzenia sobie z ich wpływem na mnie. Owszem, mam jakieś „samcze” odruchy, czasami choćby, nawet trochę instynktownie czy nie do końca świadomie, zdarzy mi się zlustrować kobietę na ulicy. Od stóp do głów, albo odwrotnie, z dwoma krótkimi przystankami po drodze. Staram się jednak być przy tym niezbyt nachalny. To chyba świadczy o jakim-takim zdrowiu i że nie jest jeszcze ze mną tak źle? Przynajmniej tak to sobie tłumaczę.
Tak jak pisałem, sam temat, jaki podejmuje pan Bukowski w Kobietach jest szalenie interesujący. To, że zrobiłem małą roszadę w moi czytelniczym planie po lekturze Spisu cudzołożnic sprawia, że podczas czytania porównywałem sobie te dwie książki – Pan Bukowski, przynajmniej dla mnie, jest co najmniej dwie długości za panem Pilchem. Szukałem też w głowie innych porównań. I tak motyw burzliwego związku Chinakyego z Lydią, ze wszystkimi rozstaniami i powrotami skojarzył mi się z tekstem pana Młynarskiego (tutaj w wykonaniu zespołu Raz Dwa Trzy, bo nawet pan Młynarski nie potrafił zaśpiewać Młynarskiego tak ładnie jak pan Adam Nowak); same opisy aktów miłosnych i w ogóle tematu pożądania i używania życia można też przestawić ładniej, jak choćby w tekście pani Osieckiej (znów Raz Dwa Trzy!), czy też nieco dosadniej, tak jak zrobił to Kid Rock. Te przykłady podobają mi się dużo bardziej niż Kobiety pana Bukowskiego. Ale to zapewne kwestia gustu.
Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★☆☆☆☆ (6.0 / 10) (2 recenzji) Następne podsumowanie tagu: 2022-08-01 00:00 tag z historią podsumowań » W abonamentach:www.legimi.pl Kategoria książki: literatura, poeci, gatunki Liczba stron książki: 432 Gatunek książki: powieść
Ostatnie recenzje tej książki: 1\. 2016-04-16 - Użytkownik George_Stark ocenił na: ★★★★★★★★★☆ (9.0 / 10) - Wpis » ... zobacz resztę fragmentów recenzji (1) na:
Wyjątkowo celna analiza obecnej sytuacji światowej. Krótko mówiąc Rosja znacząco się umocniła, Europa nie ma nic a Amerykanie prawdopodobnie nas zostawią na rzecz odejścia na Pacyfik. #wojna #ukraina #wojsko
Tytuł:
KobietyAutor:
Charles BukowskiGatunek:
literatura pięknaOcena: ★★★☆☆☆☆☆☆☆
Tłumacz:
Lesław LudwigPonieważ ostatnio coś mnie wzięło na kobiety (i alkohol, bo jak się okazuje na podstawie przeczytanych dzieł „dobra” te wykazują pewną komplementarność), po świetnym Spisie cudzołożnic zabrałem się za (jak się okazuje dużo mniej świetne) Kobiety. Sam nie wiem jak to możliwe, że kiedyś, jak wszystkie chyba książki pana Bukowskiego, i ta mnie fascynowała. Choć może nie do końca nie wiem, bo po części domyślam się. Kobiety w zasadzie są o tym, o czym ja lubię czytać. To znaczy jest tutaj bohater-narrator (Henry Chinaski, jakże by inaczej?): nierozumiejący świata, trochę w nim zagubiony człowiek, próbujący sobie jakoś radzić z mało pociągającą, a czasami wręcz odrzucającą codziennością. Perypetie takiego bohatera zwykle bardzo mnie interesują i nie ma znaczenia w jaki sposób sobie z tym wszystkim radzi. Tak samo jest tutaj – to, że Chinaski zagłusza pustkę za pomocą kolejnych kobiet, kolejnych drinków i zakładów na wyścigach koni mogłoby być w porządku (jeśli chodzi o przyjemność z lektury) gdyby było dobrze napisane. Ale nie jest.
Ze stron wylewa się wulgarność balansująca na krawędzi kiepskich opowiadań erotycznych publikowanych czasami w internecie przez napalonych nastolatków w różnym wieku. Bywały momenty w czasie lektury, kiedy miałem ochotę policzyć które słowo pojawia się w kobietach najczęściej. Czy jest to „stanął”? „Wsadziłem”? Albo może po prostu „#!$%@?”? To nie jest tak, że mam coś przeciwko wulgarności w ogóle, co to, to nie. Tyle że, przynajmniej dla mnie, z wulgarnością jest jak z solą. Sól zaostrza smaki, to prawda. Potrawy bez soli są mdłe i nijakie. Z drugiej jednak strony, jeśli przesadzić, to nie czuje się innych smaków oprócz słonego. Te kilka innych smaków, które udało mi się pod tą słonością wyczuć były, owszem, ciekawe. Na wiele kwestii mam podobne spojrzenie do Chinaskiyego (może powinno mnie to zacząć martwić?), jednak (przynajmniej póki co) stosuję trochę inne sposoby radzenia sobie z ich wpływem na mnie. Owszem, mam jakieś „samcze” odruchy, czasami choćby, nawet trochę instynktownie czy nie do końca świadomie, zdarzy mi się zlustrować kobietę na ulicy. Od stóp do głów, albo odwrotnie, z dwoma krótkimi przystankami po drodze. Staram się jednak być przy tym niezbyt nachalny. To chyba świadczy o jakim-takim zdrowiu i że nie jest jeszcze ze mną tak źle? Przynajmniej tak to sobie tłumaczę.
Tak jak pisałem, sam temat, jaki podejmuje pan Bukowski w Kobietach jest szalenie interesujący. To, że zrobiłem małą roszadę w moi czytelniczym planie po lekturze Spisu cudzołożnic sprawia, że podczas czytania porównywałem sobie te dwie książki – Pan Bukowski, przynajmniej dla mnie, jest co najmniej dwie długości za panem Pilchem. Szukałem też w głowie innych porównań. I tak motyw burzliwego związku Chinakyego z Lydią, ze wszystkimi rozstaniami i powrotami skojarzył mi się z tekstem pana Młynarskiego (tutaj w wykonaniu zespołu Raz Dwa Trzy, bo nawet pan Młynarski nie potrafił zaśpiewać Młynarskiego tak ładnie jak pan Adam Nowak); same opisy aktów miłosnych i w ogóle tematu pożądania i używania życia można też przestawić ładniej, jak choćby w tekście pani Osieckiej (znów Raz Dwa Trzy!), czy też nieco dosadniej, tak jak zrobił to Kid Rock. Te przykłady podobają mi się dużo bardziej niż Kobiety pana Bukowskiego. Ale to zapewne kwestia gustu.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter #literaturapieknabookmeter
źródło: comment_1659170784HBJlOKyfTpKeKG187v45Kq.jpg
PobierzŚrednia ocena z Wykopu: ★★★★★★☆☆☆☆ (6.0 / 10) (2 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-08-01 00:00 tag z historią podsumowań »
W abonamentach: www.legimi.pl
Kategoria książki: literatura, poeci, gatunki
Liczba stron książki: 432
Gatunek książki: powieść
Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2016-04-16 - Użytkownik George_Stark ocenił na: ★★★★★★★★★☆ (9.0 / 10) - Wpis »
... zobacz resztę fragmentów recenzji (1) na: