Wyzwanie inflacyjne - to już 3 dni od kiedy nie jem mięsa, awokado, nie wychodzę na pizze czy p--o. Wino? Czipsiki?? Nie, nie, zapach mięsa mnie nie pociąga a od teraz spożywanie alkoholu odczuwam jako wysoce infantylne i moim zdaniem świadczy raczej o niedojrzałości spożywających je osób. Sowity kawałek kurczaka u wietnamczyka odchodzi do lamusa, w końcu przecież dorosłem. Dla większości pewnie mój wniosek będzie dziwny, aczkolwiek serio – nie widzę korzyści z jedzenia i picia tych rzeczy.
Przejdźmy teraz do części przyjemniejszej czyli Benefity. Nie widzę sensu rozpisywania się, więc może po prostu potwierdzę to co wypisują inni: -Tak, stajemy się bardziej pewniejsi siebie -Tak, stajemy się bardziej otwarci -Tak ,mija nieśmiałość -Tak, kontakt z kobietami jest łatwiejszy -Tak, głos staje się niższy -Tak, zarost rośnie szybciej -Tak, mamy więcej energii
Trudno mi opisać tutaj wszystko z osobna, bo na część przestaję zwracać uwagę, bo są po prostu zwykłą częścią mojego życia i nie zachwycają mnie tak jak na początku wyzwania, ale poprawa jest znacząca. Komfort życia wzrósł niesamowicie – Góry można przenosić... po prostu żyć i cieszyć się życiem z innymi, z rodzicami, z kolegami, z przyjaciółmi, z koleżankami, z szefem w pracy, z dziewczyną i każdemu podarować swój uśmiech, bo życie jest niesamowicie piękne i pełne emocji, bodźców i doświadczeń. Brzmi to trochę utopijnie, ale tak po prostu jest. Lubię poprawiać humor ludziom uśmiechając się do nich... rozumiecie? Ja exnieśmiały facet potrafię się uśmiechnąć do obcych osób bez powodu – Dla innych pewnie nie jest to nic nadzwyczajnego, ale dla mnie jest to na nowo odkrywanie życia, bawienie się nim jak kostką rubika... robię ruch i patrzę jak to się wszystko układa. Czuję się jak dziecko które zachwyca się bez powodu, że po prostu jest. K---a... wzruszyłem się. Wcześniej nigdy mi się to nie zdarzało. Byłem pancerny, zimny jak kamień. Nie jestem w stanie opisać tak trywialnej rzeczy jak to, że życie ma kolory. Ech. Właśnie czytacie wywód trzydziestojednoletniego mężczyzny który przezwyciężył samego siebie. Nie wiem czy wiecie jakie to wspaniałe uczucie mieć nad sobą kontrolę, nad swoim zachowaniem i jednocześnie fascynować się tym, że jest się tak potężnym. Pokonać swoje uzależnienie jest cholernie ciężko, ale warto. Warto przejść przez to morze sraki.
Ale nie zawsze było tak kolorowo. Teraz opowiem coś o syndromie odstawiennym. Dla mnie syndrom odstawienny jest ostatecznym i definitywnym potwierdzeniem, że osoba jest uzależniona od jedzenia i picia i to nie podlega nawet dyskusji. Mnie syndrom odstawienny złapał około dnia 2 i główne objawy minęły około 15 w ten piątek, aczkolwiek wahania nastroju mam również i teraz. Ze względu na ponowne wybranie Jastrzębia na stanowisko PNB, przewiduję, że odwyk w moim przypadku będzie dłuższy niż założone 900 dni.
Przejdźmy teraz do części przyjemniejszej czyli Benefity. Nie widzę sensu rozpisywania się, więc może po prostu potwierdzę to co wypisują inni:
-Tak, stajemy się bardziej pewniejsi siebie
-Tak, stajemy się bardziej otwarci
-Tak ,mija nieśmiałość
-Tak, kontakt z kobietami jest łatwiejszy
-Tak, głos staje się niższy
-Tak, zarost rośnie szybciej
-Tak, mamy więcej energii
Trudno mi opisać tutaj wszystko z osobna, bo na część przestaję zwracać uwagę, bo są po prostu zwykłą częścią mojego życia i nie zachwycają mnie tak jak na początku wyzwania, ale poprawa jest znacząca. Komfort życia wzrósł niesamowicie – Góry można przenosić... po prostu żyć i cieszyć się życiem z innymi, z rodzicami, z kolegami, z przyjaciółmi, z koleżankami, z szefem w pracy, z dziewczyną i każdemu podarować swój uśmiech, bo życie jest niesamowicie piękne i pełne emocji, bodźców i doświadczeń. Brzmi to trochę utopijnie, ale tak po prostu jest. Lubię poprawiać humor ludziom uśmiechając się do nich... rozumiecie? Ja exnieśmiały facet potrafię się uśmiechnąć do obcych osób bez powodu – Dla innych pewnie nie jest to nic nadzwyczajnego, ale dla mnie jest to na nowo odkrywanie życia, bawienie się nim jak kostką rubika... robię ruch i patrzę jak to się wszystko układa.
Czuję się jak dziecko które zachwyca się bez powodu, że po prostu jest.
K---a... wzruszyłem się. Wcześniej nigdy mi się to nie zdarzało. Byłem pancerny, zimny jak kamień. Nie jestem w stanie opisać tak trywialnej rzeczy jak to, że życie ma kolory.
Ech. Właśnie czytacie wywód trzydziestojednoletniego mężczyzny który przezwyciężył samego siebie. Nie wiem czy wiecie jakie to wspaniałe uczucie mieć nad sobą kontrolę, nad swoim zachowaniem i jednocześnie fascynować się tym, że jest się tak potężnym. Pokonać swoje uzależnienie jest cholernie ciężko, ale warto. Warto przejść przez to morze sraki.
Ale nie zawsze było tak kolorowo. Teraz opowiem coś o syndromie odstawiennym. Dla mnie syndrom odstawienny jest ostatecznym i definitywnym potwierdzeniem, że osoba jest uzależniona od jedzenia i picia i to nie podlega nawet dyskusji.
Mnie syndrom odstawienny złapał około dnia 2 i główne objawy minęły około 15 w ten piątek, aczkolwiek wahania nastroju mam również i teraz. Ze względu na ponowne wybranie Jastrzębia na stanowisko PNB, przewiduję, że odwyk w moim przypadku będzie dłuższy niż założone 900 dni.
#nbp #inflacja #dieta