Czy takie zachowanie jest normalne, jest tu ktoś kto też się tak zachowuje? Z góry mówię, że to nie bait tylko serio się chce dowiedzieć, czy to przypadkiem nie jest jakieś zaburzenie Otóż od dziecka chciałam być kotem (no najlepiej lwicą ale nie zawsze się ma to co się chce) i bardzo lubiłam spędzać czas udając te właśnie zwierzęta. Przez większość życia moja mama przymykała na to oko, bo przecież byłam dzieckiem, ale jak mi wybiło te 14 lat to powoli coraz bardziej zaczęła zwracać mi na to uwagę, z rokiem na rok coraz bardziej. Moja babcia ma, i wtedy też miała 4 koty, zawsze w dzieciństwie spędzałam z nimi całe dnie kiedy u niej mieszkałam, wylegując się pod krzakami, chasając i bawiąc się razem. Zawsze jak one były karmione przez babcię to ja stawiałam miskę koło tej ich i jadłam z niej np płatki bez łyżki tylko jak kot. od zawsze byłam smutna z tego powodu, że jestem człowiekiem i nigdy nie będę lwem albo innym kotem. Zawsze kiedy jadę od babci do domu pogrążam się w rozpaczy, bo muszę porzucić moje stado i beztroskie życie. Zawsze jak któryś z kotów polował, ja szłam z nim i tylko dotrzymywalam mu towarzystwa, było mi smutno, że nie mogę rzucić się w pogoń za myszą i robić innych rzeczy, które mogą robić koty. Jutro będę dorosła, a nadal czuję to samo, nadal nienawidze siebie za to, że jestem człowiekiem. Za każdym razem, kiedy widziałam kociątka byłam zazdrosna o to, że ja nigdy kociąt nie wydam na świat. Naprawdę już nie wiem, czy jestem jakimś p-------m ewenementem na skalę światową czy może to normalne... Jest tu ktoś kto też tak ma? To ma jakąś nazwę? I czy można legalnie polować na myszy będąc człowiekiem? Nie są zagrożone wyginięciem?
@Bazingaqq: bardzo lubię koty, wręcz uwielbiam, fascynują mnie, ale nie mam tak jak Ty, cieszę się, że jestem człowiekiem, mam dzięki temu lepsze perspektywy i mogę spróbować więcej dobrych rzeczy, których koty nie mogą robić, albo jeść ( ͡°͜ʖ͡°) nawet jak jem coś pysznego to mówię do mojej kotki "Luna, żałuj że jesteś kotem" xd oczywiście zdaję sobie sprawę, że jej potrzeby i preferencje
![Demonstracja przepływu wód gruntowych [ENG]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/eac695f9febf8e3f4f3a5c97e9655ddbc4123d7b47a7cc40a6ebab89dab2315a,q80.jpg)
Otóż od dziecka chciałam być kotem (no najlepiej lwicą ale nie zawsze się ma to co się chce) i bardzo lubiłam spędzać czas udając te właśnie zwierzęta. Przez większość życia moja mama przymykała na to oko, bo przecież byłam dzieckiem, ale jak mi wybiło te 14 lat to powoli coraz bardziej zaczęła zwracać mi na to uwagę, z rokiem na rok coraz bardziej.
Moja babcia ma, i wtedy też miała 4 koty, zawsze w dzieciństwie spędzałam z nimi całe dnie kiedy u niej mieszkałam, wylegując się pod krzakami, chasając i bawiąc się razem.
Zawsze jak one były karmione przez babcię to ja stawiałam miskę koło tej ich i jadłam z niej np płatki bez łyżki tylko jak kot.
od zawsze byłam smutna z tego powodu, że jestem człowiekiem i nigdy nie będę lwem albo innym kotem. Zawsze kiedy jadę od babci do domu pogrążam się w rozpaczy, bo muszę porzucić moje stado i beztroskie życie.
Zawsze jak któryś z kotów polował, ja szłam z nim i tylko dotrzymywalam mu towarzystwa, było mi smutno, że nie mogę rzucić się w pogoń za myszą i robić innych rzeczy, które mogą robić koty.
Jutro będę dorosła, a nadal czuję to samo, nadal nienawidze siebie za to, że jestem człowiekiem.
Za każdym razem, kiedy widziałam kociątka byłam zazdrosna o to, że ja nigdy kociąt nie wydam na świat.
Naprawdę już nie wiem, czy jestem jakimś p-------m ewenementem na skalę światową czy może to normalne... Jest tu ktoś kto też tak ma? To ma jakąś nazwę?
I czy można legalnie polować na myszy będąc człowiekiem? Nie są zagrożone wyginięciem?