zamiast powitania słów #porannaporcja czarnych czepiaków
Czepiak czarny (Ateles paniscus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae). Czepiak czarny występuje w Gujanie (na wschód od rzeki Essequibo, ale z wyłączeniem nizinnych równin przybrzeżnych) i północno-wschodniej Brazylii w stanach Amazonas, Pará i Amapá; występowanie na zachód od Essequibo i w Wenezueli jest wątpliwe. Czepiak czarny ma wyjątkowo długie kończyny i ogon. Jeśli tylko może wspina się w koronach drzew na wszystkich czterech kończynach. Tam, gdzie drzewa są bardziej oddalone od siebie, skacze z jednego na drugie. Budowa stawów ramieniowych umożliwia mu osiąganie dużej prędkości przy przeskakiwaniu z drzewa na drzewo. Rzadko spotyka się go na ziemi. Kiedy jednak się na niej znajdzie ogon trzyma wyprostowany, wzdłuż pleców. Żyje w luźno powiązanych stadach. Ich wielkość uzależniona jest od lokalnych warunków. Przeciętnie na 1 km² żyje 12 czepiaków, lecz gdy na terenie jest nadmiar pożywienia ich liczba może wynieść nawet 100 zwierząt. Pomiędzy dorosłymi samcami w stadzie obowiązuje hierarchia, dzięki czemu mogą obejść się bez kłótni - najsilniejszy samiec kieruje stadem, strzeże go i zapewnia pożywienie. Czepiaki są zwierzętami dziennymi. O zmroku cała grupa idzie spać. Zwierzęta śpią przytulone z ogonem okręconym wokół szyi. Ogon jest na końcu nie owłosiony i wyposażony w odpowiednik linii papilarnych. Co rano stado czepiaków dzieli się na 2-3 małe grupy, które wyruszają na żer. W trakcie polowania zwierzęta utrzymują ze sobą kontakt za pomocą głośnych dźwięków, przypominających rżenie konia. Czepiaki jedzą głównie owoce i orzechy, ale mogą też zjadać liście, pąki kwiatów, ptasie jaja, owady i pająki. Owoce stanowią ich główne źródło pożywienia. Podczas jedzenia czepiak zwisa często na jednej nodze lub ogonie. Na większości terytorium, gdzie żyją, człowiek poluje na nie. Jest to dość duże i głośne zwierzę, dlatego myśliwemu nie sprawia trudności jego odnalezienie. Zwierzę to dojrzewa dość późno, co grozi wytępieniem czepiaków, co w wielu miejscach już nastąpiło.
![Mąż Ewy Bugały dyrektorem w Orlenie [NASZ NEWS]](https://wykop.pl/cdn/c3397993/1ba2c9b9a1e14876242c272be2addb153c6633e4475a4fd8da68268515ed8f88,q70.jpg)
Czepiak czarny (Ateles paniscus) – gatunek ssaka naczelnego z podrodziny czepiaków (Atelinae) w obrębie rodziny czepiakowatych (Atelidae). Czepiak czarny występuje w Gujanie (na wschód od rzeki Essequibo, ale z wyłączeniem nizinnych równin przybrzeżnych) i północno-wschodniej Brazylii w stanach Amazonas, Pará i Amapá; występowanie na zachód od Essequibo i w Wenezueli jest wątpliwe. Czepiak czarny ma wyjątkowo długie kończyny i ogon. Jeśli tylko może wspina się w koronach drzew na wszystkich czterech kończynach. Tam, gdzie drzewa są bardziej oddalone od siebie, skacze z jednego na drugie. Budowa stawów ramieniowych umożliwia mu osiąganie dużej prędkości przy przeskakiwaniu z drzewa na drzewo. Rzadko spotyka się go na ziemi. Kiedy jednak się na niej znajdzie ogon trzyma wyprostowany, wzdłuż pleców. Żyje w luźno powiązanych stadach. Ich wielkość uzależniona jest od lokalnych warunków. Przeciętnie na 1 km² żyje 12 czepiaków, lecz gdy na terenie jest nadmiar pożywienia ich liczba może wynieść nawet 100 zwierząt. Pomiędzy dorosłymi samcami w stadzie obowiązuje hierarchia, dzięki czemu mogą obejść się bez kłótni - najsilniejszy samiec kieruje stadem, strzeże go i zapewnia pożywienie. Czepiaki są zwierzętami dziennymi. O zmroku cała grupa idzie spać. Zwierzęta śpią przytulone z ogonem okręconym wokół szyi. Ogon jest na końcu nie owłosiony i wyposażony w odpowiednik linii papilarnych. Co rano stado czepiaków dzieli się na 2-3 małe grupy, które wyruszają na żer. W trakcie polowania zwierzęta utrzymują ze sobą kontakt za pomocą głośnych dźwięków, przypominających rżenie konia. Czepiaki jedzą głównie owoce i orzechy, ale mogą też zjadać liście, pąki kwiatów, ptasie jaja, owady i pająki. Owoce stanowią ich główne źródło pożywienia. Podczas jedzenia czepiak zwisa często na jednej nodze lub ogonie. Na większości terytorium, gdzie żyją, człowiek poluje na nie. Jest to dość duże i głośne zwierzę, dlatego myśliwemu nie sprawia trudności jego odnalezienie. Zwierzę to dojrzewa dość późno, co grozi wytępieniem czepiaków, co w wielu miejscach już nastąpiło.
#zwierzeta #zwierzaczki
z rodziny Czepiakowate (Atelidae) w porcji były już: Wełniak szary, małpa wełnista (Lagothrix lagotricha pisane też Lagothrix lagothricha), Muriki północny (Brachyteles hypoxanthus), Wyjec rudy (Alouatta seniculus), Wyjec brązowy (Alouatta guariba)
fot. Giuseppe Morlando
fot. Giuseppe Morlando
fot. Clovis Camozzi
fot. Frank Thomas Sautter
fot. Andreas Pier
fot. Cristiane Maietto
fot. John C. Mittermeier
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Philippe BOISSEL
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Thomas Maaßen
fot. Cédric Pau
źródło: comment_162969591646uf4VhCSbUilBF96jFsTS.jpg
Pobierzźródło: comment_1629695975JojkQcLKD71oclQemb3Ia3.jpg
Pobierzźródło: comment_1629696009dW1fQLmI13p8UGKlyC6ACE.jpg
Pobierz¯\_(ツ)_/¯
źródło: comment_1629696069SMtHSJ1peARVAgf50uzWBf.jpg
Pobierzźródło: comment_1629702930w5kggYXvc48RwAMl85vW5u.jpg
Pobierz