[rassvet]

1370 + 1 = 1371

Tytuł: Klasztor
Autor: Zachar Prilepin
Gatunek: powieść historyczna
ISBN: 978-83-7976-431-0
Ocena: ★★★★★★★★★☆

Klasztor-więzienie na Wyspach Sołowieckich – pierwszy sowiecki obóz koncentracyjny zwiastujący nadejście nowej mrocznej epoki. W odizolowanej od świata kolonii mieszkają obok siebie czerwonoarmiści i ich byli przeciwnicy z wojny domowej, kryminaliści i przedrewolucyjna elita, intelektualiści, poeci i niepiśmienni chłopi, Kozacy i Czeczeni, czekiści i kontrrewolucjoniści, zachodni dyplomaci, aktorzy i kościelni hierarchowie. To dziwne fantasmagoryczne miejsce, w którym naturalnie sąsiadują ze sobą grypsera, język literacki i bolszewicka nowomowa, kaci zamieniają się miejscem z ofiarami, a bestialstwa czekistów są tak samo na porządku dziennym, jak salony literackie i konne przejażdżki.

Tytułowy klasztor to średniowieczny monastyr na Wyspach Sołowieckich, który stał się jednym z pierwszych łagrów - sowieckich obozów pracy. Artiom Goriainow, główny bohater powieści trafia tam skazany za zabicie ojca. W obozie poznaje Galinę, która jest kochanką Eichmanisa, kierownika obozu.

Wydawałoby się, że w literaturze łagrowej zostało powiedziane już wszystko. Prilepin udowadnia, że jednak tak nie jest. Tak, książkę "ciężko" się czyta ze względu na poruszany temat. Mamy tu znęcanie się na więźniami, upadlanie ludzi, głodzenie oraz tortury. Jednak na pierwszy plan wybijają się sylwetki bohaterów powieści, z których większość została oparta na prawdziwych osobach (np. pierwowzorem Artioma jest pradziadek autora). Poza katorżniczą pracą i prozą życia w łagrze mamy świetne portrety psychologiczne postaci, delikatnie rodzące się uczucie, wolę przeżycia (ale nie za wszelką cenę,) i bohatera, który ma naprawdę niesamowite szczęście, i co chwila je wystawia na próbę.

Rosyjski człowiek nie ma dla siebie litości: to jego główna cecha

Wpis dodany za pomocą tego skryptu

#bookmeter #czytajzwykopem #ksiazki #literaturarosyjska

[arbuxs]

taktyk