[P.....k]

Piątek piąteczek piątunio (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■) Zaczynamy czarownice! Mam nadzieję, że rozdział przypadnie Wam do gustu :) Nie wiem jak Wam, ale mi okropnie przykro z powodu tych wszystkich ludzi, którzy padali ofiarami osądów bezmyślnej religijnej tłuszczy. Zapraszam do obserwowania #mrokisredniowiecza i do lektury:

Gdy w Polsce procesy o „kacerstwo" i „herezje" były nieliczne, to za to procesy przeciw czarownicom były na porządku dziennym.

Wiara w gusła i czary, i w nadprzyrodzoną moc czarowników i czarownic jest tak dawna, jak ludzkość. Przetrwała ona w pewnej formie niemal po dziś dzień. Kilka lat przed ostatnią wojną odbywał się w Warszawie proces sądowy przeciw „czarownikowi", który przy pomocy wierzących w jego cudowną moc uzdrawiania chorych przemocą okaleczył dziewczynę i utoczył z niej krew, celem zużycia jej przy czarodziejskiej praktyce lekarskiej. Proces ten wykazał stan strasznej ciemnoty między ludem we wsiach położonych nie opodal stolicy państwa. Ale i ludność stolicy nie była niekiedy pod tym względem mądrzejsza. W znachorów, w kabałę i pasjanse czy „trzynastkę" wierzyli politycy, wojskowi, a nawet duchowni. W „Kurierze Warszawskim" z 21 stycznia 1934 roku znaleźć można 12 ogłoszeń wróżek i wróżbitów. Przeróżni astrologowie, chiromantki, „jasnowidzące Kasandry" obiecywały za parę złotych odkryć przyszłość w najdokładniejszych szczegółach. Nawet loteria państwowa prosperowała przy pomocy wieszczów, którzy wskazywali nieomylnie te numery losów, na które z wszelką pewnością padnie wygrana. Nowocześni "czarodzieje" i „czarownice" mieli swobodę w naciąganiu, oszukiwaniu i wyzyskiwaniu naiwnych ludzi. Gdy jeden z wojewodów zakazał takiego zarobkowania, „czarodzieje" i „czarownice" zaskarżyli to postanowienie do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w Warszawie.

Ów wojewoda, tak agresywnie występujący przeciw czarodziejom, i ci sędziowie, co sprawy czarodziejstwa jeszcze w XX wieku musieli rozważać, nie byli ani pierwszymi, ani ostatnimi tępicielami „czarownic". Tępieniem ich zajmowali się już z początkiem XIII wieku również sędziowie zasiadający w groźnych trybunałach Św. Inkwizycji, obsadzanych gorliwymi wyznawcami reguły zakonnej św. Dominika. Proceder tępienia czarów i czarownic prowadzili oni przez parę wieków, a im więcej wysiłku w pracę wkładali, tym mniej było z niej pożytku, gdyż — rzecz dziwna — ilość czarownic się nie zmniejszała, lecz zwiększała.

Ta wiara, że czarownica to zły demon, nieszczęście ludzkości, dyktowała im najpotworniejsze i najokrutniejsze wyroki jako akty zemsty za krocie nieszczęść, jakie z przyczyny tych wspólniczek diabła na ludzi spadały. Obok dominikanów najtężsi prawnicy, profesorowie uniwersytetów obmyślali skuteczne metody dochodzenia winy i karania czarownic. Prawo niemieckie, zawarte w „Saksonie", przyjęte w Polsce, zawierało art. 13, który postanawiał: „każdy chrześcijanin, który jest heretykiem lub trudni się czarostwem lub truciem, ma być na stosie spalony". Odwagi i gorliwości tym przedstawicielom „wiedzy i sprawiedliwości" nie brakło, a nawet tchórze mogli się popisywać niezwykłą odwagą w walce z diabłem i czarami, działała bowiem na nich potężna sugestia „słowa Bożego", głoszonego i pisanego przez ojców dominikanów.

Nic dziwnego więc, że wiara w "czary" i "czarownice" pokutowała jeszcze w XX wieku, jęzeli przez parę stuleci nad umocnieniem tej wiary pracował średniowieczny zakonnik, profesor i sedzia.

Wiarę w istnienie czarów i czarownic ugruntował w społeczeństwie papież Innocenty VIII. Upamiętnił on się smutnie w dziejach Kościoła sprzedawaniem odpustów i bullą z roku 1484, w której stwierdził, że „wiele osób męskiego i żeńskiego rodzaju, zapominając o zbawieniu duszy i wierze katolickiej, wdaje się z demonami, zarówno inkubami (tj. męskimi), jak subkubami (tj. żeńskimi), sprowadzając zniszczenie i zbrodnię za pomocą czarów, zaklęć i innych haniebnych wieszczbiarskich wykroczeń, skutkiem czego niszczeją i giną nowo narodzone dzieci i zwierzęta, płody pól, winnice i owoce w sadach, ponadto złe te istoty bólem i udręczeniem nawiedzają ludzi i zwierzęta, odbierają mężczyznom zdolność płodzenia, a kobietom poczęcia, przeszkadzają mężom i żonom wypełniać wzajemne obowiązki małżeńskie, wreszcie w bluźnierczy sposób wypierają się wiary, przez sakrament chrztu św. otrzymanej".

Myśli papieskie zawarte w papieskiej bulli poparli książką pt. Młot na czarownice niemieccy profesorowie teologii, dominikanie Jakub Sprenger i Henryk Institoris. Młot... tłumaczony na wiele języków, był propagandą obłędu w całej Europie i katowskim podręcznikiem stosowania względem kobiet z ludu najokropniejszych udręk, okrucieństw i sądowych morderstw. Na język polski przełożył tę książkę w roku 1614 niejaki Ząbkowic.

Gdy dziś po przeszło trzystu latach czyta się te rozprawy, przyswojone dla Polaków przez Ząbkowica, dopiero widzi się bezgraniczne morze ubóstwa umysłowego, fanatyzmu i okrucieństwa, które odżyły w Polsce w XVII wieku pod wpływem Młota, tego dokumentu „cywilizacji zakonnej", dorównującego przykładom barbarzyństw Dalekiego Wschodu. Tłumaczenie Młota czytano w Polsce tam, gdzie sztuka czytania była znaną, a więc w pałacach i dworkach szlacheckich, w klasztorach, na plebaniach. Młot w ręku księży stał się podręcznikiem medycyny pastoralnej i niewyczerpanym źródłem tematów do kazań, nauk i dysput. „Prawdy" w nim zawarte były powszechnie znane, uznane i nie zaczepiane. Wpływ tej książki w Polsce w XVII wieku na ogłupienie społeczeństwa, upadek kultury oraz okrucieństwo prawne i zdziczenie obyczajów był bodajże największy.

164/217/420

#bekazkatoli #kosciol #sredniowiecze #katolicyzm #religia

[Apaturia]

@PucekLucek: OK, wpis fajny, ale muszę wtrącić sprostowanie, bo nie wyczymie:

Czarownictwo z polowaniami na czarownice to czasy wczenonowożytne / nowożytne, nie średniowiecze. Szeroko rozumiane posługiwanie się magią w średniowieczu było, zależnie od stopnia szkodliwości, traktowane jako grzech / herezja i karane pokutą, grzywną, publicznym upokorzeniem, wygnaniem, ekskomuniką. Śmiercią dużo rzadziej.

Dopiero w dobie renesansu zaczęto łączyć posługiwanie się czarami z oddawaniem czci Szatanowi, złośliwym przeinaczaniem rytuałów chrześcijańskich, szkodzeniem chrześcijanom,

[P.....k]

@Apaturia: Bardzo mnie cieszą takie sprostowania, natomiast zasmucił mnie fakt, że Putek tak uogólnia i nagina fakty. Skoro znalazłeś tyle nieścisłości w tak krótkim fragmencie, to ile ich musi być w całej książce? (╯︵╰,) Jeżeli autor pisał pod tezę, to obraz całości będzie mocno skrzywiony. Nie jestem w stanie ocenić, czy przytaczane fakty historyczne są zgodne z ich prawdziwością. Zawierzyłem w rzetelność i obszerny zbiór bibliografii. Co

[Apaturia]

@PucekLucek: Kurczę, teraz mi się trochę smutno zrobiło, że się tak zniechęciłeś... ( ͡° ʖ̯ ͡°)

Moim zdaniem fajnie, że przytaczasz te fragmenty z Putka - jego książka to ważna pozycja, biorąc pod uwagę, kiedy była wydana i jak długo cieszyła się popularnością. Ale trzeba pamiętać, że to jednak pozycja popularnonaukowa, wydana prawie sto lat temu, pomyślana trochę jako prztyczek w nos dla Kościoła i m. in.