Wpis z mikrobloga

"exegi monumentum"

Za wiele, wiele tysięcy lat,
kiedy ostatnia gwiazda zgaśnie.
Brzydki ten pomnik zostanie,
z plastiku i ludzkich ciał.

Wysokie z betonu góry,
piętrzą się nad kupami śmieci.
Gdzieniegdzie widać skowyt natury,
gdzieniegdzie słychać promyk nadziei.

Słychać przerażającą ciszę,
przypominają głosu życie.
Teraz nawet Bóg nie kocha,
po utracie swego dzieła.

#wiersz #polska #gruparatowaniapoziomu #poezja #( ͡° ͜ʖ ͡°)
  • 1