Jak antysemici zaczną bredzić coś o żydokomunie i że zbrodnie polskich... (@MateriaBarionowa)

Jak antysemici zaczną bredzić coś o żydokomunie i że zbrodnie polskich komunistów są też winą Żydów to egzaminujcie takiego delikwenta od razu z wiedzy o Marcu 1969.

Geneza:
-Na początku lat 60. zaczęły się kształtować antysemickie ruchy w PZPR. Funkcjonariusze Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (z Mieczysławem Moczarem na czele) nie ukrywali poglądów antysemickich.
-Antysemityzm w Polsce przybrały jeszcze bardziej na sile 5 czerwca 1967 na skutek wybuchu wojny izraelsko-arabskiej (nielegalnej w świetle prawa międzynarodowego tzw. wojny sześciodniowej)[11][7]. ZSRR potępił Izrael i zerwał z nim stosunki dyplomatyczne; tak samo postąpiły władze polskie 12 czerwca[7].
-19 czerwca 1967 polski komunista Władysław Gomułka wygłosił przemówienie, w którym oskarżył Żydów mieszkających w Polsce o działanie na szkodę państwa[7].

Najważniejsze momenty przebiegu:
- Rozpoczeło się od sztuki "Dziady" która według polskiego komunistycznego kierownictwa była żydowskim wbijaniem noża w przyjaźń polsko-radziecką. Zaczeł się protesty studenckie.
-Władze od początku odrzucały możliwość dialogu z młodzieżą. 9 marca miały miejsce pierwsze procesy, w których studentów oskarżono o zakłócenie porządku. Kilka dni po wydarzeniach z 8 marca odbyło się zebranie aktywu społeczno-politycznego w KW PZPR, gdzie zdecydowano o organizowaniu „masówek” w zakładach pracy. Zebrania te miały charakter deklaracji poparcia dla polityki partii. Starannie przygotowane masówki robotnicze urządzano w godzinach pracy w wielu zakładach[17]. Uczestnicy „masówek” domagali się ujawnienia i ukarania wszystkich winowajców awantur, oczyszczenia PZPR z „syjonistów, rewizjonistów i kosmopolitów” oraz wyrażali poparcie dla Władysława Gomułki. Powszechnie znanymi hasłami z tego typu spotkań były: „Literaci do pióra, studenci do nauki”, „syjoniści do Syjonu” (ale także błędne „Syjoniści do Syjamu”[24]), „Syjoniści do Dajana”, „Oczyścić partię z syjonistów”[17]. Masówki transmitowano w telewizji. Zdarzało się, że tło dźwiękowe dogrywano z meczów piłkarskich, gdyż w rzeczywistości robotnicy nie wyrażali głośnego aplauzu[17].
-Zwolniono wielu profesoró popierających strajki studentów.

Konsekwencje MArca 1968
-Do końca marca 1968 r. z PZPR w wyniku nagonki na Żydów wyrzucono ponad 8 tys. osób. 80 funkcjonariuszy wysokiej rangi utraciło swoje stanowiska, 14 z nich pełniło funkcje ministerialne.
-Masowa emigracja
Kampania antyżydowska wywołała falę przymusowej emigracji osób pochodzenia żydowskiego, a także ludzi kultury i naukowców. Według różnych źródeł w 1968 roku z Polski wyjechało od 13 do 20 tys. osób[7]. Żydowscy emigranci (oraz ich nie-żydowscy współmałżonkowie) w celu uzyskania pozwolenia na wyjazd musieli podpisać podanie do Rady Państwa, w którym zrzekali się polskiego obywatelstwa[7]. Zamiast polskich paszportów otrzymywali oni tzw. dokumenty podróży, które były ważne tylko na wyjazd z kraju, bez prawa powrotu. W dokumentach zaznaczono, że jedynym celem podróży jest Izrael[7]. Działalność władz była nielegalna w świetle przepisów krajowych i międzynarodowych[7].
-Do 1969 roku arena międzynarodowa postrzegała Polskę jako państwo antysemickie[7]. W maju 1969 Zgromadzenie Doradcze Rady Europy przyjęto rezolucję potępiającą antysemityzm. W dokumencie domagano się także zaprzestania prowadzenia nagonki antysemickiej w komunistycznej Polsce oraz przywrócenia praw religijnych i kulturalnych Żydom[7].

#4konserwy #neuropa #zydzi