Aktywne Wpisy
BanderaFella +1
To mój pierwszy post na tym forum. Jestem Ukraińcem mieszkającym we Wrocławiu. Lubię to miasto, ponieważ tu jest wielu Ukraińców, czuję się jak w domu.
Nie do końca rozumiem was Polaków. Popełniacie przestępstwo rozsypując zboże na drodze. Nie macie empatii ani współczucia. Nasi ludzie umierają za was, a wy knujecie przeciwko nam i chcecie nas zniszczyć. My staramy się przetrwać i wygrać walkę z okupantem. Wy nam nie pomagacie, tylko wbijacie nóż
Nie do końca rozumiem was Polaków. Popełniacie przestępstwo rozsypując zboże na drodze. Nie macie empatii ani współczucia. Nasi ludzie umierają za was, a wy knujecie przeciwko nam i chcecie nas zniszczyć. My staramy się przetrwać i wygrać walkę z okupantem. Wy nam nie pomagacie, tylko wbijacie nóż
owocliczi +13
Aktywne Znaleziska
Nazwa KAMAZ kojarzy się Polakom z niezniszczalnymi rosyjskimi ciężarówkami, pojazdami ciężkimi i dużymi, niewielu jednak wie, że fabryka produkująca te pojazdy odegrała dużą rolę w powstaniu najmniejszego rosyjskiego samochodu(Łada Oka), odpowiednika Malucha albo Cinquecento.
Wszystko zaczęło się 26 kwietnia 1982 roku, kiedy to radzieckie Ministerstwo Przemysłu Samochodowego wydało biuru projektowemu zakładów VAZ(czyli Łady) polecenie stworzenia małego i nowoczesnego samochodu dla inwalidów. W tamtym okresie produkowano już oparte na motocyklach mikrosamochody dla niepełnosprawnych w podmoskiewskim Sierpuchowie - nowy samochód miał je zastąpić. Miał on być produkowany od 1984 roku, w ilości 50 tysięcy sztuk rocznie, z czego 20 tysięcy w fabryce KAMAZ. Zakłady te miały w tym celu spożytkować wolne moce produkcyjne, które do tej pory były wykorzystywane do produkcji m.in. garnków i patelni.
Należy dodać, że prace nad stworzeniem małego, 3 metrowego samochodu prowadzono już wcześniej o czym pisałem tutaj https://www.wykop.pl/wpis/29485181/z-takich-ciekawostek-to-sowieci-planowali-na-przel/ .Później, w latach 1979-1982 w Sepurchowie pracowano nad stworzeniem następcy samochodu inwalidzkiego i projekt oparto na naszym maluchu - wykorzystano m.in. silnik z naszego małego fiata, jednak dostosowano go do napędu na przednie koła. Powstał prototyp, został jednak odrzucony, gdyż plany importu maluchowych silników z Polski pokrzyżowała niestabilna sytuacja gospodarczo-polityczna(Solidarność, stan wojenny itp).
Projektanci z VAZ-a(Łady), w wspópracy z radzieckim ośrodkiem badawczo rozwojowym NAMI i z inżynierami z Serpuchowa planowali oprzeć projekt samochodu na japońskim kei-car Daihatsu Cuore. Porzucono tym samym pierwotne założenie dot. inwalidów - ambicje projektantów sięgały stworzenia małego popularnego samochodu miejskiego, dla przeciętnego obywatela ZSRR. W pracach nad samochodem wciąż jednak uczestniczyli lekrarze, udzielając wsparcia merytorycznego. Cuore zostało przetestowane, razem z starym "maluchowym" prototypem. Silnik z Daihatsu został wykluczony ze wzgledu na to, że był zbyt złożony jak na radzieckie możliwości produkcyjne i za mało zunifikowany z innymi silnikami Łady. W 1984 roku opracowano prostszy silnik oparty na japońskim, stworzono około 30 prototypowych egzemplarzy, lecz on też został odrzucony.
Opracowano więc całkiem nowy projekt, którego cechą charakterystyczną było zawieszenie identyczne jak w Ładzie Samara tylko pomniejszone oraz całkiem nowa skrzynia biegów. W latach 1985-1986 powstało 16 prototypów z jenostką napędową znaną z ostatecznej wersji Łady Oki - silnikiem opartym na 1.3 z Łady Samary, tylko że o pojemności 0.65 i o zredukowanej ilości cylindrów z 4 do 2 . Silnik ten został więc tak jakby podzielony na pół. W tym samym czasie do prac nad projektem dołączyli inżynierowie z KAMAZ-a. Niezależnie od pozostałych fabryk opracowano tam wcześniej prototyp "Miszka", nazwany na cześć syna głównego projektanta, Wiktora Naumowicza Baruna. Samochód ten przypominał z zewnątrz bardziej Melexa niż normalne auto.
W marcu 1986 jeden z prototypów został oficjalnie zaprezentowany. W 1987 został zatwierdzony do produkcji. W 1988 powstała pilotażowa seria 300 egzemplarzy. W mieście Jełabuga w Tatarstanie miała powstać(na skutek przekształcenia fabryki wojskowej) wielka fabryka samochodów produkująca 900 tysięcy egzemplarzy modelu rocznie, a populacja miasta miała na skutek tego drastycznie wzrosnąć z 70 tyś do 400 tysięcy mieszkańców, poruszających się po metropolii szybkim tramwajem.
Upadek ZSRR pokrzyżował te plany. W 1990 roku samochód po raz pierwszy trafił w ręce prywatnych klientów - wyprodukowano wtedy zaledwie 4865 egzemplarzy samochodu w trzech fabrykach - SeAZ w Serpuchowie, VAZ i... KAMAZ, gdzie zresztą powstało ich najwięcej bo 1962 sztuki. Wtedy jeszcze był to najtańszy samochód w ZSRR, ale po rozpadzie tego supermocarstwa samochodzik ten nie stał się przebojem federacji rosyjskiej, gdyż mimo iż był najmniejszym samochodem, był droższy od Łady 2105.
Pewnym sukcesem była wersja elektryczna. Zaprezentowano ją w 1989 na Międzynarodowych Moskiewskich Targach Motoryzacyjnych, miała zasięg 100 km. Do 1998 produkowano ją na specjalne zamówienie i przez większośc tego okresu był to jedyny dostępny elektryczny samochód na świecie.
W 1992 powstało 8847 egzemplarzy modelu Oka z czego aż 4483 wyprodukował KAMAZ, a zaledwie 1020 sztuk wyjechało z fabryki Łady, co było liczbą żałosną, biorąc pod uwagę, że słynnych kanciastych Ład 2104/2105/2106/2107 przypominających naszego dużego fiata wyprodukowano w tym roku około 400 tysięcy, a Łada Samara powstała w ilości około 200 tysięcy sztuk.
W 1994 roku roczna produkcja po raz pierwszy przekroczyla 10 tysięcy egzemplarzy. Rok później zarząd koncernu Łada/VAZ uznał, że ze względu na niskie zapotrzebowanie produkcja jest nieopłacalna. Od tej pory model OKA powstawał już tylko w zakładach SeAZ w Serpuchowie i w KAMAZie. Dostał nowy silnik, oparty na 1.5 z Samary, tylko podobnie jak wcześniejszy zmniejszony do 2 cylindrów i 0.75 pojemności. Miał 33 konie mechaniczne, o 3 więcej niż stary.
W 1998 Rosja zbankrutowała i wartość Rubla drastycznie spadła. Na skutek tego Oka stała się jednym z najtańszych samochodów na świecie - zwiększyło to dramatycznie jej popularnosć na rynkach zagranicznych, głównie w krajach byłego ZSRR. Dopiero wtedy liczba produkowanych egzemplarzy zaczęła rosnąć do normalnego poziomu. Powstała nawet montownia w Azerbejdżanie. Wzrastala także popularnosć pojazdu w Rosji.
Od 2006 roku każdy samochód w Rosji musiał spełniać norme EURO-2. Modernizacje silnika z Oki uznano za nieopłacalną. KAMAZ wycofał się z interesu, ale SeAZ kupił licencje na chiński 3 cylindrowy silnik 1.0 L o mocy 53 KM, którzy sami Chińczycy produkowali na licencji silnika z Daihatsu Charade.
W 2007 wprowadzono wersje Van i Pickup o pojemności ładunkowej 400 kg. Pomimo powyższych popularność samochodu malała i listopadzie 2008 zakończono produkcje po wyprodukowaniu ponad 700 tysięcy egzemplarzy.
#ciekawostki #rosja #samochody #lada
źródło: comment_izecWuzZtNKVv3UCPHBh0ssrbJKQIMix.jpg
Pobierzźródło: comment_LTktR0WfgeGHMk9skMR6xH5wf7LgX0UF.jpg
PobierzZakłady VAZ dwukrotnie przymierzały się do opracowania następcy Oki. Po raz pierwszy w 1998 roku gdzie na moskiewiskim autosalonie pokazano model VAZ-1901. Nie wyszedł on jednak poza stadium niejeżdżącego prototypu.
źródło: comment_uAbPflvovoNC6BAkQpMW6VhsbxRl7CUa.jpg
Pobierzźródło: comment_aj1Ov1qbQaSwDQjAylbE9dVtrYH1AXqM.jpg
Pobierz