Lewatywa (łac. enema[1]) – zabieg medyczny polegający na wlewaniu przez odbyt płynu do jelita grubego w celu usunięcia mas kałowych.
W medycynie lewatywy znajdują zastosowanie jako:
leczenie zaparć, wobec nieskuteczności innych metod przygotowanie do zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych przygotowanie przed porodem. Lewatywa jest jednym z najstarszych zabiegów leczniczych. Stosowano ją do leczenia zaparć już tysiące lat przed naszą erą w starożytnym Egipcie, Chinach i Indiach. Jej zwolennikiem był Hipokrates – ojciec współczesnej medycyny, ordynujący pacjentom wlewki z wody, roztworów soli, oleju.
W medycynie lewatywy znajdują zastosowanie jako:
leczenie zaparć, wobec nieskuteczności innych metod
przygotowanie do zabiegów diagnostycznych i chirurgicznych
przygotowanie przed porodem.
Lewatywa jest jednym z najstarszych zabiegów leczniczych. Stosowano ją do leczenia zaparć już tysiące lat przed naszą erą w starożytnym Egipcie, Chinach i Indiach. Jej zwolennikiem był Hipokrates – ojciec współczesnej medycyny, ordynujący pacjentom wlewki z wody, roztworów soli, oleju.