[Lele]

Petrus Józef Wilhelmus Debye urodził się 24 marca 1884 roku w Maastricht w Holandii. Naukę rozpoczynał w szkole podstawowej w swoim rodzinnym mieście i nadal kontynuował ją w szkole średniej. Następnie przeniósł się do Instytutu Technologii w Aachen, gdzie uzyskał dyplom w dziedzinie technologii elektrycznej, dzięki czemu w 1905 roku został asystentem w Instytucie i pracował na tym stanowisku przez 2 lata. W 1906 roku objął podobne stanowisko na Uniwersytecie w Monachium, gdzie został wykładowcą w 1910.

W kolejnym roku, 1911, Debye został profesorem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie w Zurychu, gdzie pracował 2 lata. W 1912 roku wrócił do Holandii, i przeniósł się na uczelnię w Utrechcie, by w 1914 roku przeniść się do Uniwersytetu w Getyndze, by zając się Wydziałem Teoretycznym Instytutu Fizyki. Do 1920 roku był dyrektorem tegoż instytutu i prowadził wykłady z fizyki doświadczalnej.

W 1915 roku prof. Debye został redaktorem pisma Physikalische Zeitschrift i pracował na tym stanowisku do 1940 roku.

Debye wrócił do Zurychu w 1920 r. jako profesor fizyki i dyrektor Eidgenossische Technische Hochshule. W 1927 r. pełnił to samo stanowisko w Lipsku, a od 1934 do 1939 roku był dyrektorem Instytutu Maxa Plancka w Berlinie-Dahlem i profesorem fizyki na Uniwersytecie w Berlinie.

Tym samym zakończył pracę w Europie i został profesorem chemii i dyrektorem Wydziału Chemii na Uniwersytecie Cornell w Ithaca w stanie Nowy Jork, przyjmując obywatelstwo amerykańskie w 1946 roku.

W 1952 Debye zrezygnował z posady szefa Wydziału Chemii i przeszedł na emeryturę.

Fizyka i chemia to było całe życie Debyego, a jego oddanie pracy skutkowało wieloma wyróznieniami i tytułami doktorów na takich uczelniach jak: Bruksela i Liege; Oxford; Sofia; Mainz; Technische Hohschule Aachen; Eidgenossiche Technische Hohschule w Szwajcarii; oraz w Stanach Zjednoczonych: Harvard; Lawrence; Colgate; Notre Dame; Święty Krzyż; Brooklyn Polytechnic; Boston College; Providence College; Otrzymał medal Royal Society w Londynie oraz Medal Franklina i Faradaya, Medal Lorentza Akademii Holenderskiej, medal Plancka Maxa w RFN, Medal Willarda Gibbsa w Chicago, Nichols Medal, The Kendall Award, Priestley Medal of American Chemical Society i został mianowany Kommandeur des Ordens Leopold II w 1956 roku.

Debye gościł jako wykładowca na wielu uniwersytetach - Columbia, Kalifornia, Paryż, Liege, Oxford, Cambridge, Harvard, Michigan, South California - i był związany z wieloma akademiami naukowymi w wielu krajach: w Waszyngtonie, Nowym Jorku, Bostoni i Filadelfii w Stanacj Zjednoczonych; Holandii; Wielkiej Brytanii; Danii; Berlinie, Getyndze i Monachium; Royal Irish Academy w Dublinie; Papieska Akademia w Rzymie; Indyjska Akademia w Bangalore oraz National Institute of Science; Real Sociedad Española de Fisica y Quimica and Academia de Ciencias w Madrycie oraz Akademie Nauk ZSRR na Węgrzech i w Argentynie. W 1936 roku otrzymał najważniejszą swoją nagrodę - Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii.

Profesor Debye był żonaty z Mathilde Alberer i miał syna Petera Paula Rupprechta i córkę Mathilde Marie, oboje mają małżonków.

Ta biografia pochodzi z serii książek Les Prix Nobel.

Peter Debye zmarł 2 listopada 1966.

#chemia #nauka #holandia #pamietajohistorii