Aktywne Wpisy
Zaid +260
TLDR: Zrobiłem to przed czym ostrzega każdy poważny inwestor. Zagrałem All-In w wieku 26 lat i włożyłem 200k PLN w kryptowaluty. Wyciągne z tego mieszkanie albo strace wszystkie oszczędności które zbierałem 2 lata. Zaplusuj żebym cie zawołał za max 1.5 roku i opowiedział jak to się skończyło.
Jeszcze około 2011 zacząłęm interesować się krypto, coś tam pokopałem bitcoina na GPU ale z racji słabej znajomości angielskiego oraz tego że nie mogłem wtedy grać w gry bo GPU na 100% to zarzuciłem temat XD. Do krypto wróciłem w okolicach 2018 gdy zobaczyłem że BTC jest w dość mocnym dołku. Dużo słyszałem o nim wcześniej więc stwierdziłem, że może teraz będzie dobry moment aby w niego zainwestować. Miałem wtedy już jakieś pieniądze z własnej firmy e-commerce, stypendium i prowadzenia korepetycji więc wrzuciłem astronomiczne (jak na studenta) 4k PLN na polska gielde bitmarket. Jak się niewiele później okazało była to pierwsza bolesna nauczka dlaczego w świecie krypto trzeba uważać na wiele zagrożeń :)
Po trudnych ale też i mocno przeimprezowanych studiach udało się łapnąć 'prace marzeń'. Znakomite wynagrodzenie, duże możliwości rozwoju, myślałem że nic więcej mi nie potrzeba. Do czasu aż otworzyłem oferte mieszkań... Z racji tego, że na żadne inne wsparcie oprócz siebie samego nigdy nie mogłem nigdy liczyć to okazało się że duże mieszkanie w mieście wojewódzkim czyli 70m^2+ 3/4 pokoje, nowe budownictwo blisko centrum to jest wydatek rzędu 1-2mln. CHORA CENA. Szybka matma wskazywała, że bez zbędnego oszczędzania, ale także bez rozrzutnego trybu życia musiałbym na to zbierać 10-20 lat* ( nie licząc inflacji, wzrostu zarobków oraz wachań cen nieruchomości) jeśli wynajmując chciałbym kupić takie mieszkanie za gotówke. Trochę nie spodobały mi się liczby dlatego zacząłem analizować co mogę zrobić żeby taki stan rzeczy zmienić.
Wtedy
Jeszcze około 2011 zacząłęm interesować się krypto, coś tam pokopałem bitcoina na GPU ale z racji słabej znajomości angielskiego oraz tego że nie mogłem wtedy grać w gry bo GPU na 100% to zarzuciłem temat XD. Do krypto wróciłem w okolicach 2018 gdy zobaczyłem że BTC jest w dość mocnym dołku. Dużo słyszałem o nim wcześniej więc stwierdziłem, że może teraz będzie dobry moment aby w niego zainwestować. Miałem wtedy już jakieś pieniądze z własnej firmy e-commerce, stypendium i prowadzenia korepetycji więc wrzuciłem astronomiczne (jak na studenta) 4k PLN na polska gielde bitmarket. Jak się niewiele później okazało była to pierwsza bolesna nauczka dlaczego w świecie krypto trzeba uważać na wiele zagrożeń :)
Po trudnych ale też i mocno przeimprezowanych studiach udało się łapnąć 'prace marzeń'. Znakomite wynagrodzenie, duże możliwości rozwoju, myślałem że nic więcej mi nie potrzeba. Do czasu aż otworzyłem oferte mieszkań... Z racji tego, że na żadne inne wsparcie oprócz siebie samego nigdy nie mogłem nigdy liczyć to okazało się że duże mieszkanie w mieście wojewódzkim czyli 70m^2+ 3/4 pokoje, nowe budownictwo blisko centrum to jest wydatek rzędu 1-2mln. CHORA CENA. Szybka matma wskazywała, że bez zbędnego oszczędzania, ale także bez rozrzutnego trybu życia musiałbym na to zbierać 10-20 lat* ( nie licząc inflacji, wzrostu zarobków oraz wachań cen nieruchomości) jeśli wynajmując chciałbym kupić takie mieszkanie za gotówke. Trochę nie spodobały mi się liczby dlatego zacząłem analizować co mogę zrobić żeby taki stan rzeczy zmienić.
Wtedy
źródło: Screenshot_20240627_165652
Pobierz
imargam_2137 +179
Aktywne Znaleziska
Od jakiegoś czasu mam problem w relacji z matką. Zacznę od tego, że zawsze była nadopiekuncza, wyręczała mnie we wszystkim i nie pozwalała żebym poniósł jakąkolwiek porażkę, a z racji jej nerwicy wszystko musiało być po jej mysli. Można powiedzieć, że wychowałem się bez męskiego wzorca. Ojciec był i nic poza tym. Pracowal, a po pracy piwko i seans przed TV, zbytnio go nie interesowałem. Zacząłem dorastać, dostrzegać rzecz, których wcześniej nie widzialem. Ukształtowały się moje poglądy i sposób w jaki patrzę na świat i tutaj pojawiły się pierwsze konflikty. Matka nie mogła się z tym pogodzić. Każda podjęta przeze mnie próba dyskusji, rozmowy kończyła się albo szydzeniem albo kłótnią. Nie akceptowała tego, że zacząłem chodzić na siłownię i coś ze sobą robić, byłem wyśmiewany z tego powodu. Nadopiekunczosci nie było konca, chociaż już nie w takim stopniu. Według matki jestem leniem, nie kocham jej i w niczym jej nie pomagam. Dodam, że każda próba pomocy kończyła sie "daj to, ja to zrobie", a jak już coś udało się zrobić to nigdy "tak jak być powinno". Podobno niczego nie doceniam: że mnie utrzymuja, że mam to co mam, choć rzeczywistość jest inna. Zacząłem się przejmować i siebie obwiniać. Nie spełniam ambicji rodzicow, przecież na świadectwie synuś musi mieć same 5. Zarzutów, że się nie uczę, że ze mnie nic nie bedzie, że nie zdam matury nie ma końca (mimo, że dobrze sobie radzę), a moja finansowa zależność jest głównym argumentem tego, że powinienem być takim jakim oni chca. "Przecież w każdej chwili mozesz sie wyprowadzic, będzie spokój", problem w tym, że jestem w klasie maturalnej i trudno mi jest cokolwiek robić w tym kierunku. I tu pojawia się pytanie, czy to ja jestem tym złym?
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( http://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Asterling
Mogło być gorzej mirku, rodzina patologicznych alkoholików itp.
Nie, nie jesteś tym złym, matka też nie jest tym złym (ale robi ci nieświadomie krzywdę).
Odpuść i rób swoje.