"Żyrujemy banki, których pochłaniające miliardy czeluści, mają niewyczerpany apetyt" - powiedział niemiecki pisarz Noblista, Günter Grass. Gorzej, gdy do polityki żerowania, dochodzą politycy stanowienia prawa.
Od zawsze depozyty w bankach były jedynym miejscem pewnym dla przechowania oszczędności. W zasadzie tak jest nadal, jednak z pewnymi wyjątkami. Czasem bywa, że pieniądze znikają z konta klienta, albo numery kont wykradane są z banku lub hakerzy m.in. blokują dostęp do banku. Teraz zjawiła się nowa wiadomość, z której wynika, że w polskiej Centralnej Bazie Rachunków (CBR) są informacje o pieniądzach i kwotach ulokowanych w bankach przez Polaków.
A co to oznacza? To znak, że dobre państwo, w dobrze pojętym naszym interesie, powołało mocą prawa, Centralną Bazę Rachunków pieniężnych obywateli, we wszystkich bankach. Czy można się tu do czegoś doczepić? Przecież obowiązkiem państwa jest zabezpieczać i chronić ludzi pod każdym względem.
Niby mamy mieć pewność, iż żadne urzędy czy instytucje nie dowiedzą się, ile pieniędzy obywatel ulokował, jednak w bardzo krótkim czasie (kilku lub kilkunastu minut) urzędy mogą dotrzeć do wszystkich w pełni szczegółów i danych właścicieli kont, w tym np. do numeru telefonu, adresu zamieszkania i kontaktu mailowego. Mogą nawet dotrzeć do tego typu informacji osób, które zlikwidowały już konta; dane – wedle prawa – mają być przechowywane w bankowym systemie przez 5 lat od dnia likwidacji konta.
Ustawa wprowadza CBR po to, zdaniem ekspertów, aby ułatwić i zwiększyć skuteczność poszukiwania majątku dłużników. Instytucje podatkowe i egzekucyjne, jako "ścigacze" nieuczciwych płatników, będą miały uproszczoną drogę w poszukiwaniu kapitału. Nie będą musiały odtąd rozsyłać wielu pism z pytaniami do banków. Wyślą jeden wniosek do CBR i to wystarczy. Zyskają też na nowym rozwiązaniu obywatele, np. spadkobiercy. Za drobną opłatą mogą ustalić, gdzie ulokowany jest majątek, ich bliskich zmarłych.
W opinii ekspertów niezależnych słychać sceptycyzm. Twierdzą, iż "zmierzamy w kierunku państwa policyjnego". Bo – ich zdaniem - Wielki Brat czuwa, aby wszyscy chodzili jak w zegarku – mówi wiceprezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców. Tymczasem premier Ewa Kopacz niedawno publicznie przekonywała, że prawo trzeba pisać z myślą o uczciwych obywatelach. MSW zapewnia: Nie jest naszym zamiarem wzbudzanie niepokoju ani żadnych wątpliwości. Absolutnie nie oznacza to, w żadnym wypadku, wglądu w konta bankowe obywateli.
Stanisław Cybruch
Na zdjęciu ilustracyjnym - Jana Pawła II (Bank Polski i Giełda ), Warszawa - 1958 rok. Foto: warszawa.fotopolska.eu.google.com.
Właśnie się rozstałem po 5 latach związku. Czuję się #!$%@?, ale myślę, że tak będzie lepiej. Kiedyś zbiorę siły i może napiszę coś więcej na ten temat. #zwiazki
"Żyrujemy banki, których pochłaniające miliardy czeluści, mają niewyczerpany apetyt" - powiedział niemiecki pisarz Noblista, Günter Grass. Gorzej, gdy do polityki żerowania, dochodzą politycy stanowienia prawa.
Od zawsze depozyty w bankach były jedynym miejscem pewnym dla przechowania oszczędności. W zasadzie tak jest nadal, jednak z pewnymi wyjątkami. Czasem bywa, że pieniądze znikają z konta klienta, albo numery kont wykradane są z banku lub hakerzy m.in. blokują dostęp do banku. Teraz zjawiła się nowa wiadomość, z której wynika, że w polskiej Centralnej Bazie Rachunków (CBR) są informacje o pieniądzach i kwotach ulokowanych w bankach przez Polaków.
A co to oznacza? To znak, że dobre państwo, w dobrze pojętym naszym interesie, powołało mocą prawa, Centralną Bazę Rachunków pieniężnych obywateli, we wszystkich bankach. Czy można się tu do czegoś doczepić? Przecież obowiązkiem państwa jest zabezpieczać i chronić ludzi pod każdym względem.
Niby mamy mieć pewność, iż żadne urzędy czy instytucje nie dowiedzą się, ile pieniędzy obywatel ulokował, jednak w bardzo krótkim czasie (kilku lub kilkunastu minut) urzędy mogą dotrzeć do wszystkich w pełni szczegółów i danych właścicieli kont, w tym np. do numeru telefonu, adresu zamieszkania i kontaktu mailowego. Mogą nawet dotrzeć do tego typu informacji osób, które zlikwidowały już konta; dane – wedle prawa – mają być przechowywane w bankowym systemie przez 5 lat od dnia likwidacji konta.
Ustawa wprowadza CBR po to, zdaniem ekspertów, aby ułatwić i zwiększyć skuteczność poszukiwania majątku dłużników. Instytucje podatkowe i egzekucyjne, jako "ścigacze" nieuczciwych płatników, będą miały uproszczoną drogę w poszukiwaniu kapitału. Nie będą musiały odtąd rozsyłać wielu pism z pytaniami do banków. Wyślą jeden wniosek do CBR i to wystarczy. Zyskają też na nowym rozwiązaniu obywatele, np. spadkobiercy. Za drobną opłatą mogą ustalić, gdzie ulokowany jest majątek, ich bliskich zmarłych.
W opinii ekspertów niezależnych słychać sceptycyzm. Twierdzą, iż "zmierzamy w kierunku państwa policyjnego". Bo – ich zdaniem - Wielki Brat czuwa, aby wszyscy chodzili jak w zegarku – mówi wiceprezes Związku Przedsiębiorców i Pracodawców. Tymczasem premier Ewa Kopacz niedawno publicznie przekonywała, że prawo trzeba pisać z myślą o uczciwych obywatelach. MSW zapewnia: Nie jest naszym zamiarem wzbudzanie niepokoju ani żadnych wątpliwości. Absolutnie nie oznacza to, w żadnym wypadku, wglądu w konta bankowe obywateli.
Stanisław Cybruch
Na zdjęciu ilustracyjnym - Jana Pawła II (Bank Polski i Giełda ), Warszawa - 1958 rok. Foto: warszawa.fotopolska.eu.google.com.