[dystanazja]

Wielkieś nam uczynił pustki na mirko naszym,
Nasz drogi Stekso, tym banem swoim!
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
Jednym maluczkim śmieszkiem tak wiele ubyło.
Tyś za wszytki plusował, za wszytki śmieszkował,
Wszytkiś na nocnym wpisy zawżdy komentował.
Nie dopuściłeś nigdy michauowi się frasować
Ani mu myśleniem zbytnim głowy psować,
To tego, to owego wdzięcznie prowokując
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki na mirko,
Nie masz obrazka śmiesznego, nie masz rozśmiać się nikomu.
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.

ku pamięci wielkiego mirka!