Pretorianie

(Praetoriani, Praetoriae Cohortes) była to straż przyboczna cesarzy w starożytnym Rzymie. Jednostka ta została stworzona przez Scypiona Afrykańskiego w okresie republiki i w założeniu miała być ochroną dowódcy armii, jak i namiestnika prowincji. Ich funkcja została zmieniona za panowania Oktawiana Augusta, który przekształcił pretorian w oddziały wojskowe o funkcjach porządkowych. Cesarz Oktawian August powołał pretorianów w 2 roku n.e. jako stałą formację. W epoce julijsko-klaudyjskiej pretorianie często uczestniczyli w kampaniach wojennych towarzysząc cesarzowi.

Była to formacja elitarna, a służba w nich była zaszczytem, zarezerwowanym głównie dla mieszkańców samego Rzymu, lecz pretorianinem mógł zostać każdy mieszkaniec Italii. Roczny pobór pretorianina był 3 razy wyższy od żołdu zwykłego legionisty. Za Augusta legionista otrzymywał rocznie stipendium po 75 denarów, wynoszące na rok łącznie 225 denarów, gdzie pretorianin 350 denarów rocznie. Cesarz Domicjan na przełomie I i II wieku n.e. podniósł żołd o 1/3, a więc pretorianin dostawał 1000 denarów rocznie. Służba wynosiła 16 lat, kiedy przeciętny żołnierz musiał odsłużyć 25 lat. Dla weteranów ponadto uwzględniono wysoką odprawę. Udogodnienia te miały na celu zachęcić obywateli do wstępowania do gwardii.

ZadaniemPokaż całość