Wszystko
Wszystkie
Archiwum
Bo trzeba wiedzieć kiedy powiedzieć dość. Ale Ryszard Petru nie wie, pomyśleć jakim poparciem się kiedyś cieszył...
z
Poza tym proszę zwrócić uwagę na ''język twarzy'' tego tam po prawej...
z
źródło: comment_oT6yoB1I0tBmrGpiL7QO57xI1HDxseDN.jpg
Pobierz
źródło: comment_H8lLAprVstLIWU7rLVm2Ro2O0CSQ3y7K.jpg
PobierzUkraina jest de facto bankrutem. Choć wysokość długu nie jest tak wysoka jak w większości krajów południowej Europy, to jego zapadalności (czyli terminy spłat) są bardzo krótkie. 20 proc. długu zapada w tym roku, rezerwy to mniej niż miesiąc eksportu, a deficyt budżetowy i na rachunku obrotów bieżących kształtują się odpowiednio na poziomie 7
I najlepiej przy tym nie słuchać porad tych, którzy proponują rozłożenie reform w czasie.
Tuż przed wybuchem kryzysu w 2008 roku ekonomista Ryszard Petru mówił w mediach, że branie kredytów we frankach jest dobrym pomysłem. Kilka miesięcy później - w październiku - przewalutował na złote swój własny kredyt we frankach. Kompromitacja? To nie takie proste.
Miał pan kredyt we frankach? - zapytał ekonomistę Ryszarda Petru, szefa Stowarzyszenia NowoczesnaPL, w wywiadzie w Wyborczej dziennikarz Paweł Wroński.
- Miałem. Przewalutowałem w 2008 r., straciłem na tym. Uznałem, że zmieniła się sytuacja i do Szwajcarii wpływały pieniądze z całego świata. Frank stał się globalnym bezpiecznym schronieniem. I zaczął bardzo nabierać na sile - odpowiedział Petru.
Wywiad w "Wyborczej" został opublikowany tego samego dnia, kiedy inny dziennikarz Filip Springer w "Dużym Formacie" przypomniał wypowiedzi ekonomisty na temat franka i kredytów z 2008 roku: "Złoty będzie się wzmacniał. Kredyty we frankach jeszcze długo pozostaną bezpieczne i opłacalne - mówił Petru w 2008 roku w Polska The Times."
źródło: comment_QplgYWCbbPUFggAO9XNXM596FONBuizS.jpg
PobierzKomentarz usunięty przez autora Wpisu
Komentarz usunięty przez moderatora
Aby rozwiązać narosłe przez lata problemy, trzeba umieć myśleć niestandardowo. Poza schematami. Inaczej strony sporu wciąż powtarzają coraz to bardziej wyrafinowane argumenty udawadniające wcześniej głoszone tezy. Zamiast szukać rozwiązania, okopują się na swoich pozycjach. Tak właśnie niestety wygląda tzw. dialog klimatyczny pomiędzy Europą a Polską. Przedstawiciele różnych agend europejskich powtarzają w kółko Polsce, że jedyną możliwą strategią działania jest po prostu dostosowanie się do tzw. wymogów klimatycznych, a Polska na to, że będąc krajem tak bardzo uzależnionym od węgla, nie jest w stanie przeprowadzić tej operacji bez znacznego ograniczenia tempa wzrostu gospodarczego. Im bardziej UE naciska na Polskę, tym bardziej Polska zmuszona jest użyć weta. Jak wiadomo, nie jest to rozwiązanie dobre dla żadnej ze stron. Dla EU – ponieważ długo opracowywane plany legną w gruzach, dla Polski – ponieważ kraj, który blokuje, jest traktowany jako konfliktowy i taki, z którym nie ma sensu tworzyć sojuszy, również w innych sprawach.
Polska 90 proc. energii czerpie z węgla. Ze względu na historię nie chce być uzależniona od importu energii, szczególnie z kierunku wschodniego. Inwestycje w źródła odnawialne są bardzo drogie i nawet bogate Niemcy nie są szczęśliwe z powodu cen, jakie muszą płacić odbiorcy indywidualni za zieloną energię. Energia atomowa kosztuje – nie tyle jej późniejsza produkcja, ile wybudowanie bezpiecznych i efektywnych reaktorów. A energia łupkowa to ciągle śpiew przyszłości, a do tego jej pozyskanie w Polsce będzie droższe niż w Stanach ze względu na położenie złóż. Tak czy inaczej odejście od węgla wymaga olbrzymich nakładów, które w kraju tak zacofanym jak Polska są szczególnie dotkliwe.
Przy tak wielkich pieniądzach, o jakie toczy się gra w energetyce światowej (i europejskiej), zawsze pojawiają się wielkie lobbies. Lobby energetyki wiatrowej, atomowej, przeciwnicy łupków, zwolennicy węgla itd. Zwykle jest tak, że każdy lobbuje za swoją technologią. Nie ma w tym nic dziwnego, szkoda tylko, że nie jest to transparentne i zbyt często lobbing miesza się z nauką. Nie jesteśmy w tym sporcie specjalnie biegli, stąd tym większa waga porozumień o charakterze strategiczno – politycznym. Tak czy inaczej, dylematy te musimy rozwiązywać w porozumieniu z innymi państwami, w szczególności z Francją i z Niemcami. Szukając innych niż dotychczas rozwiązań.
Polska nie będzie stanie spełnić stawianych nam celów w zakresie emisji C02. Obawiam się, że ze względu na koszty istnieje poważne ryzyko, że wszelkie projekty związane z czystą energią będą się opóźniać. Na razie nie możemy liczyć na tanią energię ze Stanów, musimy szukać rozwiązań w ramach UE. Szukając pomysłów niestandardowych należałoby poszukać rozwiązania, w którym polskie elektrownie atomowe zostałyby wybudowane z dodatkowych środków europejskich, przeznaczonych wyłącznie na cele klimatyczne, a realizacją tych projektów zajęłyby się firmy francuskie i niemieckie. Przecież my i tak tej technologii nie mamy – cały przychód wróciłby więc do donatorów.
Wbrew powszechnej opinii nie było kryzysu strefy euro, a jedynie kryzys wśród niektórych członków tego obszaru. Nie sposób nie zauważyć, że Niemcy wyszły z globalnego spowolnienia wzmocnione, co więcej zyskały na strefie euro. Euro bowiem nie jest ani przyczyną porażki, ani powodem sukcesu. Daje jedynie większe możliwości, a
W zaprezentowanym niedawno raporcie „Konkurencyjna Polska. Jak awansować w światowej lidze gospodarczej„ pod redakcją prof. Jerzego Hausnera pojawia się ostrzeżenie przed ryzykiem pułapki kraju średniego dochodu. W uproszczeniu jest to stan w którym kraj taki jak Polska staje się za drogi aby konkurować z Chinami będąc wciąż zbyt
W Europie niemiecki model gospodarczy kojarzy się z oszczędnościami, niską konsumpcją i bardzo silnym eksportem. A niektórym tylko z Angelą Merkel, a dokładnie z trudnym silnym partnerem, który nie chce w nieskończoność finansować zadłużonych po uszy krajów Południa. W praktyce model niemiecki nie jest ani bardzo oszczędny, ani też wyjątkowo innowacyjny, przez wiele lat w przeszłości był nawet uważany za zupełnie nieperspektywiczny. Wystarczy przypomnieć trudne lata
Ekonomista Petru w radio zet :)