32/365 #animepifpaf
Beretta Model 38
Początkowo zaprojektowany przez inżyniera pracującego w firmie Beretta - Tullio Marengoniego w 1935 roku pistolet maszynowy nie wzbudził większego zainteresowania. Dopiero w 1938 włoska armia przyjęła go na swoje uzbrojenie jako Moschetto Automatico Beretta Modello 1938 (Muszkiet Automatyczny Beretta Model 1938), lub po prostu MAB 38. Pierwszym jej użytkownikiem była włoska policja kolonialna. Mimo, że wojsko było zachwycone cechami i siłą ognia tej broni, to nie czuło by się nadawała do zwykłej walki piechoty. Ale oceniono, że jest idealna dla policji i jednostek szturmowych, więc w 1941 zamówili małe partie dla żandarmerii, milicji faszystowskiej, policji i spadochroniarzy. Włoska armia poprosiła o parę drobnych zmian w celu zredukowania kosztów produkcji, przede wszystkim zmiany kompensatora odrzutu i usunięcia mocowania na bagnet oraz okładki ochronnej dla magazynka tworząc w ten sposób MAB 38A. Po włoskim zawieszeniu broni z 8 września 1943, MAB 38 była używane po obu stronach konfliktu. Zarówno przez Niemców, jak i aliantów, wszyscy doceniali ten pistolet maszynowy.
MAB 38 strzelał z zamka otwartego opartego o swobodny odrzut. Pozwalał na prowadzenie zarówno ognia ciągłego, jak i pojedynczego, ale nie za pomocą przełącznika jak by się można spodziewać, tylko posiadał w tym celu dwa osobne spusty. Zasilany magazynkami pudełkowymi o pojemności 10, 20, 30 lub 40 naboi na kaliber 9x19mm M1938. Ale w późniejszym okresie stosowano już tylko 20 i 40 nabojowe. Po wojnie dalej była produkowana na użytek włoskiej armii i policji, oraz na eksport. Szacuje się, że w latach jej produkcji 1938-1975 wyprodukowano ok. 1 000 000 sztuk różnych wariantów.

Ciekawostka: Beretta została założona w 1526 roku (496 lat temu!), co czyni ją najstarszym wciąż aktywnym producentem broni palnej na świecie.Pokaż całość

31/365 #animepifpaf
Franchi SPAS-12
W późnych latach 70. XX wieku we włoskiej firmie Luigi Franchi S.p.A. zaprojektowano bojową odmianę strzelby myśliwskiej Model 500. W październiku 1979 rozpoczęto produkcję strzelby SPAS-11, a po testach pierwszej serii wprowadzono drobne modyfikacje i w 1980 rozpoczęto produkcję SPAS-12. B--ń ta była przeznaczona dla armii i policji do prowadzenia ognia na niewielkie odległości. Pożądana przez nie przede wszystkim była większa szybkostrzelność niż w przypadku strzelb powtarzalnych wraz z dużą niezawodnością, oraz bycie w stanie strzelać amunicją wytwarzającą gazy prochowe o niskim ciśnieniu. (Np. gaz łzawiący.) Dlatego też SPAS-12 posiada dwa tryby ognia:
- Tryb samopowtarzalny, bardziej dokładny i wymagający mniej obsługi przez użytkownika, pozwalający na oddanie nawet 4 strzałów na sekundę – jeden strzał za jedno pociągnięcie spustu.
- Tryb powtarzalny, a więc ręczne „pompowanie”. Przydatne, gdy się używa nabojów wytwarzających gazy prochowe o niskim ciśnieniu, które nie są w stanie ruszyć zamka wystarczająco mocno, aby poprawnie działał w trybie samopowatrzalnym.
SPAS-12 posiada zamek rurowy po pojemności 8+1, 7+1, 6+1, 5+1 (+1 oznacza nabój w komorze) w zależności od wersji na nabój kalibru 12/70. W zależności od wersji posiada stałą kolbę, lub kolbę składaną z hakiem dla ułatwienia strzelania z jednej ręki. Początkowo skrót SPAS oznaczał „Special Purpose Automatic Shotgun” (Strzelba Automatyczna Do Zadań Specjalnych), ale po wprowadzeniu na rynek cywilny w USA w 1983 jako strzelba sportowa rozwinięcie zmieniono na „Sportiong Purpose Automatic Shotgun” (Strzelba Automatyczna Do Zadań Sportowych). Po wprowadzeniu w Stanach Federal Assault Weapons Ban w 1994, zakazano importu nowych SPASów-12. Ponieważ posiadają chwyt pistoletowy, składaną kolbę, oraz magazynek o pojemności więcej niż 5 naboi co klasyfikuje SPASa-12 jako „strzelbę szturmową”\*. ¯\_(ツ)_/¯ Zakaz ten był sporym ciosem dla Franchi, ponieważ na rynku amerykańskim sprzedawano tych strzelb więcej niż na pozostałych rynkach razem wziętych. Dlatego też zakończono produkcję SPAS-12 w 2000 roku. Co może być zaskakujące ze względu na sporą popularność SPASa-12 w filmach i grach wideo, to fakt, że wyprodukowano zaledwie ok. 37 000 egzemplarzy tej broni.Pokaż całość

30/365 #animepifpaf
Karabin Mosin (pot. Mosin-Nagant)
W trakcie wojny rosyjsko-tureckiej z lat 1877-1878 rosyjscy dowódcy boleśnie się przekonali o wyższości powtarzalnych karabinów Winchestera nad jednostrzałowym odtylcowym karabinie Berdana. Dlatego też podjęto decyzję o modernizacji uzbrojenia. Ministerstwo Obrony Imperium Rosyjskiego zbierało i testowało różnoraką b--ń z epoki. W końcu w 1889 roku udało im się pozyskać pół-oficjalnymi kanałami francuski karabin Lebel M1886 (patrz odcinek 15). Jednakże nabój który do niego dostaliPokaż całość

29/365 #animepifpaf
FN Five-seveN
Ciężko powiedzieć kiedy w Farbrique Nationale Herstal rozpoczęto prace nad pistoletem Five-seveN, który miał towarzyszyć FN P90 w systemie PDW (patrz odcinek 28). Jednak pierwsze przesłanki pochodzą z 1993 roku, kiedy to Jean-Louis Gathoye w USA wypełnił patent o zamek półswobodny użyty w tym pistolecie. Pierwszy raz zapowiedziano prace nad pistoletem w 1995, a rok później pokazano pierwszy prototyp. Szkielet pistoletu wraz z 20-nabojowym magazynkiem są wykonane z polimeru. Jest pistoletem kurkowym, jednakże posiada kurek wewnętrzny, stąd też wygląda jakby był bezkurkowy. Pistolet ten jest napędzany amunicją 5,7x28mm (patrz odcinek 28). Produkcję rozpoczęto w 1998 i niedługo po tym wprowadzono na rynek wersję „Tactical”, która różniła się tylko brakiem systemu samonapinania. Oryginalny Five-seveN mógł strzelać tylko w systemie double-action. Oba nie posiadały żadnego bezpiecznika. Mają też charakterystyczny duży kabłąk mający ułatwiać korzystanie z broni w rękawiczkach. Sama nazwa odnosi się do kalibru używanego w broni i jest celowo pisana z dużą pierwszą i ostatnią literą, aby się nawiązywać do swojego producenta – FN Herstal. W chwili obecnej jest on zaadoptowany przez 40 państw wliczając w to Francję, Grecję, Hiszpanię, Indie, Kanadę, Polskę i Stany Zjednoczone. U nas jest on używany przez GROM (głównie do ochrony dygnitarzy), oraz przez CBŚ. Na rynku cywilnym Five-seveN pojawił się w 2004 roku wraz z wejściem modelu IOM (Individual Officer Model), który różnił się od poprzedników dodaniem bezpiecznika, akcesoryjnej szyny Picatinny, ząbkowanym zamkiem i kabłąkiem, w pełni dostosowywanym celownikiem, oraz mechanizmem bezpieczeństwa nie pozwalającym oddać strzału bez włożonego magazynka. Premiera tego pistoletu na rynku cywilnym w USA wywołała wiele kontrowersji, ponieważ użyty w nim nabój był w stanie przebić niektóre kamizelki kuloodporne\*, oraz ze względu na bardzo pojemny magazynek. Mimo wielu prób zakazania tego pistoletu, w tym jednej po strzelaninie w Fort Hood z 2009 roku, gdzie psychiatra służący w armii amerykańskiej za pomocą Five-seveN zastrzelił 13 osób, a kolejne 29 ranił, to żadna się nie powiodła. Obecnie produkowanym modelem jest Five-seveN MK2.

\*Kamizelki kuloodporne są produkowane z odpornością do danego kalibru. Także kamizelka chroniąca przed 9x19mm, kompletnie zawiedzie jeżeli się na niej użyje np. .303 Winchester. Aczkolwiek chodziło tu chyba o to, że w takiej małej broni jest tak silny nabój. Nie wiem, często mam problemy ze zrozumieniem hoplofobów, tak samo jak oni mają problem z jakimkolwiek zrozumieniem broni palnej. ¯\_(ツ)_/¯

SosPokaż całość

28/365 #animepifpaf
FN P90 (FN Project 1990 PDWS)
60-70% żołnierzy we współczesnych armiach nie potrzebuje uzbrojenia klasy karabinu, czy karabinka. Taka b--ń bardziej przeszkadza im w wykonywaniu obowiązków, lecz wciąż potrzebują środków do samoobrony. Co prawda pistolety są małe i poręczne, ale wymagają ciągłego treningu strzeleckiego, a do tego mają niewielki zasięg i siłę ognia. Dlatego też przydzielano im pistolety maszynowe, które były łatwiejsze w użyciu, oraz posiadały większy zasięg i siłę ognia. Jednakże powszechne użycie kamizelek kuloodpornych sprawiło, że w latach 80. XX wieku stały się nieskuteczne. Problem zdawały się rozwiązywać subkarabinki (Czyli karabinki z lufami o długości ok. 25 cm.), jednakże przez używanie amunicji pośredniej były dosyć ciężkie, a ich płomień wylotowy był bardzo silny.
Dlatego w latach 80. XX wieku NATO poszukiwało zastępstwa dla amunicji 9x19mm Parabellum i dwóch typów broni na nią – jeden używany z ramienia i b--ń krótką. Według NATO te nowe bronie nazwane Personal Defense Weapon (PDW) (b--ń ochrony osobistej) miały służyć „jako ostatni środek w obronie osobistej, kiedy ich użytkownik jest zagrożony przez wroga”. W 1989 roku NATO opublikowało dokument D/296 specyfikujący wymagania:
- Nowy nabój musi mieć większy zasięg, celność i skuteczność niż 9x19mm. Do tego musi być w stanie penetrować kamizelki kuloodporne.
- B--ń przeznaczona strzelania z ramienia musi ważyć mniej niż 3kg, z magazynkiem o pojemności co najmniej 20 pocisków.Pokaż całość

27/365 #animepifpaf
Enfield EM-2
Karabiny bezkolbowe zwane również „bullpup” posiadają komorę zamkową za (patrząc od strony lufy) mechanizmem spustowym. Rozwiązanie ma to swoje duże zalety:
- Karabiny w układzie bezkolbowym posiadają dłuższą lufę, a przy tym są mniejsze od swoich „kolbowych” odpowiedników. Sprawia to też, że łatwiej się nimi posługiwać w ciasnych przestrzeniach, oraz że łatwiej je ukryć.
- W niektórych projektach są lżejsze od swoich „kolbowych” odpowiedników.
- Centrum masy w bullpupach jest bliżej tyłu broni, stąd też bliżej centrum strzelca. Oznacza to, że b--ń mniej „zarzuca” przy jej poruszaniu, co sprawia że poruszanie nią jest bardziej komfortowe, szczególnie kiedy strzelec biegnie.Pokaż całość

26/365 #animepifpaf
Colt Python
W 1955 roku światło dzienne ujrzał Colt Python, rewolwer z samonapinaniem (double-action) z segmentu premium. Zasilany kalibrem .357 Magnum, był dostępny w 5 długościach luf – 2,5 cala, 3 cale, 4 cale, 6 cali i 8 cali. Najpopularniejszy był model 6-calowy, zaś 3-calowe są najrzadsze i cenione przez kolekcjonerów. Posiada regulowaną muszkę i szczerbinkę, gładki spust, oraz jest wykonany z mocnego metalu. Jest bardzo precyzyjnie wykonanyPokaż całość

25/365 #animepifpaf
Steyr Scout
Zaprojektowany w latach 90. XX wieku Steyr Scout jest ziszczeniem konceptu karabinka zwiadowczego (Czy tam „harcerskiego”, nie udało mi się znaleźć oficjalnego tłumaczenia. ;/) Jeffa Coopera, twórcy „nowoczesnej techniki” strzelania z broni palnej. Jeff Cooper zastanawiał się jak powinien wyglądać karabinek jeżeli miałby to być jedyny, który będziesz posiadać. Dlatego też koncept ten opisuje karabinek do celów ogólnych o kalibrze .308 Winchester, lub 7x62x51mm NATO, ponieważPokaż całość

24/365 #animepifpaf
TT-33
Jako że już zacząłem iść tropem Tarkova, to dzisiaj omówimy mój na tę chwilę ulubiony pistolet do „szczurzenia”. Fiodor Tokariew skonstruował swój pierwszy pistolet samopowtarzalny działający na zasadzie odrzutu zamka swobodnego w 1925 roku. Mimo swoich dużych rozmiarów i wagi był to celny pistolet, zatem po włączeniu Tokariewa do biura projektowo-konstrukcyjnego przy Tulskich Zakładach Zbrojeniowych w 1927, jego biuro rozpoczęło pracę nad nowym pistoletem samopowtarzalnym mającym zastąpić rewolwery Nagant. Pierwszy prototyp nowego pistoletu był gotowy w 1930 roku, w sam raz na przyjęcie przez Rewolucyjną Radę Wojskową Republiki rezolucji o przetestowaniu nowej broni palnej, w celu zastąpienia już przestarzałych rewolwerów Nagant M1895. Podczas tych testów w 1931 roku, najbardziej obiecujący był właśnie pistolet Tokariewa, więc w 1933 po w większości drobnych zmianach sprawiających, że pistolet był tańszy w produkcji, został przyjęty do Armii Czerwonej. Z początku nie spodobał się czerwonoarmistom do takiego stopnia, że w 1938 ogłosili kolejny konkurs na pistolet samopowtarzalny kalibru 7,62 mm. W jego wyniku „tetetki” miały być zastąpione przez pistolet autorstwa P.W. Wojewodina. Jednakże atak Niemiec na ZSRR z 1941 roku pokrzyżował te plany, a w trakcie wojny „tetetki” ugruntowały swoją pozycję na tyle, że wycofano się kompletnie z planów ich zastąpienia.
Z zewnątrz TT-33 jest bardzo podobny do pistoletu Browning M1903, aczkolwiek w środku działa na zasadzie krótkiego odrzutu lufy z zamkiem ryglowanym przez przekoszenie lufy „zapożyczonym” z M1911 również zaprojektowanego przez Johna Browninga. Jednakże posiada znacznie prostszy mechanizm spustowo-uderzeniowy od tego zastosowanego w M1911. Dużą wadą jest fakt posiadania jednorzędowego 8-nabojowego magazynka na kaliber 7,62 x 25 mm TT (Będący zmodyfikowaną wersją naboju 7,63 x 25 mm Mauser, którego używał Mauser C96. (Odcinek 14)), oraz brak jakiegokolwiek bezpiecznika zewnętrznego. Posiada co prawda ząb zabezpieczający (wstępnego napięcia) kurka, który unieruchamiał spust, ale nie jest to najlepsze rozwiązanie. ¯\_(ツ)_/¯ Niestety wiele wyprodukowanych sztuk jest niecelnych ze względu na użycie niskiej jakości materiałów i pospiesznej obróbki części.
Po drugiej wojnie światowej był on produkowany w wielu krajach bloku wschodniego, m.in. w Chinach (Gdzie wyprodukowano wersję na kaliber 9mm, a także dodano bezpiecznik z prawdziwego zdarzenia.), na Węgrzech(Jak w Chinach – zmiana kalibru na 9mm i dodany bezpiecznik.), Rumuni, Wietnamie, Korei Północnej, czy w Jugosławii. W Polsce był produkowany jako „pw wz. 33” przez Fabrykę Broni „Łucznik” z Radomia, stworzono również wersję „Sportowy” na kaliber .22LR. Szacuje się, że w latach produkcji 1930-1955 wyprodukowano łącznie 3 000 000 TT-33 w różnych wariantach, aczkolwiek wciąż jest produkowany leganie i nielegalnie w Pakistanie. Obecnie TT-33 wciąż jest używane w armiach Bangladeszu i Korei Północnej. Powszechnie jest używany przez policję w Pakistanie, aczkolwiek jest zastępowany przez pistolety Beretta i SIG Sauer. Okazjonalnie jest także używany przez Chińską policje iPokaż całość

23/365 #animepifpaf
SKS
Tak jak zapowiedziałem, będę wrzucał na co tylko będę miał ochotę, więc czemu by nie zacząć od karabinka dzięki któremu jeszcze nie zbankrutowałem w Tarkovie?
W trakcie drugiej wojny światowej dla wielu krajów stało się dobitnie jasne, że karabiny jako główna b--ń piechoty nie miały racji bytu. Jasne, dobrze wyszkolony i wyspecjalizowany snajper robi sieczkę z wroga z odległości kilometra, ale co z tego skoro większość potyczek odbywała się na odległościach pomiędzy 100, a 300 metrów? Gdy w 1943 w sowieckie ręce wpadły wczesne wersje StG 44 (Więcej o StG44 w odcinku 22.), to ZSRR postanowiło powrócić do prac nad swoim własnym nabojem pośrednim. Jeszcze w tym samym roku sowieci opracowali nabój 7,62x39mm, który do dziś dnia pozostaje jednym z najpopularniejszych kalibrów na świecie. W ramach konkursu z 1944 roku na nowy karabinek na tę amunicję narodził się Samozaryadny Karabin sistemy Simonova, 1945 (ros. samopowtarzalny karabinek systemu Simonowa, 1945) w skrócie SKS. Został on w niewielkich ilościach przetestowany w boju z Niemcami, gdzie sprawdził się bardzo dobrze, zatem w 1945 Armia Czerwona oficjalnie przyjęła go na swoje wyposażenie, zastępując tym samym karabin Mosin-Nagant. Karabinek ten był mocno inspirowany karabinem AVS-36 również zaprojektowanego przez Siergieja Simonowa, do tego stopnia, że był widziany jako mniejsza wersja AVS-36 pozbawiona przełącznika rodzaju ognia i na mniejszy kaliber. Co było dalekie od prawdy, gdyż AVS-36 posiadał zamek działający na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z tłokiem gazowym o krótkim skoku ryglowany ryglem poruszającym się pionowo. Z kolei SKS używał mniej zawodnego przekoszenia tylnej części zamka w dół, co było rozwiązaniem zapożyczonym z karabinu przeciwpancernego PTRS-41, który też jest autorstwa Simonowa mocno zainspirowanego karabinem samopowtarzalnym SWT-40 zaprojektowanego przez Fiodora Tokariewa. Główną wadą SKSa, obok braku opcji ognia ciągłego, jest jego stały, dwurzędowy magazynek o pojemności zaledwie 10 nabojów. Można było go ładować pojedynczo, lub z łódki nabojowej. Wadę tę naprawili Chińczycy w swoim Typ 63, który używa magazynków z AK-47 i już posiada przełącznik rodzaju ognia. Głównymi producentami SKSów były ZSRR, Chiny i Jugosławia, aczkolwiek produkowano je też na Rumunii, w Polsce (Jako ksS – karabinek samopowtarzalny Simonova, głównie do celów ceremonialnych.), Albanii, Korei Północnej i w Wietnamie\*. Karabinek długo się nie nacieszył byciem chlubą Armii Czerwonej, gdyż już w 1949 roku podjęto decyzję o zastąpienie go karabinkiem Kałasznikowa, ale to już opowieść na inny odcinek. Mimo tego wciąż jest oficjalnie używany przez wiele formacji zbrojnych na świecie. W latach jego produkcji 1945-1956 wyprodukowano ponad 15 000 000 sztuk w różnych wariantach. Początkowo ten karabinek w USA był bardzo rzadkim widokiem, występował głównie jak pamiątka z Wietnamu. Jednak przez ogromny import z Chin, który się rozpoczął w 1988 roku, stał się niesamowicie popularną bronią w cywilnym użyciu. Głównie ze względu na swoją niską cenę, gdzie SKS ze skrzynią amunicji potrafił kosztować zaledwie $150 (Słyszałem o przypadkach kupna samego SKSa za zaledwie $59.), a przy tym nie był tandetnym badziewiem tylko naprawdę porządną i niezawodną bronią. Z tego powodu był czasem nazywany „studenckim AK” w USA. Obecnie gdy już kilka milionów SKSów zostało sprzedanych na amerykańskim rynku ich cena już nie jest tak niska jak dawniej, lecz wciąż nie jest zbyt wygórowana.

\* Istnieją jeszcze super rzadkie Karabiner-SPokaż całość

22/365 #animepifpaf
Sturmgewehr 44
Ludzie lubią sobie upraszczać życie poprzez łączenie różnych rzeczy. Dla przykładu: dzisiaj nie ma potrzeby posiadania osobno aparatu, kamery, telefonu komórkowego, modemu i palmtopa/laptopa, ponieważ ktoś sobie pomyślał „Hej, a jakby to wszystko złączyć w jedno małe pudełko?”. Nie inaczej jest w przypadku broni palnej. Pod koniec XIX wieku karabiny były w stanie strzelać coraz celniej na długie dystanse, będąc zabójczymi nawet do 2 000 metrów!Pokaż całość

20/365 #animepifpaf
Maschinenpistole 18
Gdy wyszło na jaw, że w wojnie okopowej główna b--ń piechoty – karabiny powtarzalne, sprawuje się beznadziejnie, to spojrzano na b--ń która radziła sobie nad wyraz dobrze. Karabiny maszynowe bez większego trudu zatrzymywały fale przeciwników, ale miały tę wadę, że były ciężkie, nieporęczne, skomplikowane i drogie w produkcji. Stąd też pojawiła się potrzeba stworzenia małego poręcznego karabinu, który czyścił by okopy z wrogów lepiej niż miejsce na twoją reklamę środku czyszczącego. W 1915 roku Niemcy powołały Gewehrprüfungskomission (GPK) (niem. Komisja Doświadczalna Broni Piechoty), która miałaby takie rozwiązanie znaleźć. Pierwsze próby zrobienia z Lugera P08 i Mausera C96 pistoletów maszynowych kompletnie się nie powiodły. Największym problemem była ich szybkostrzelność. Była za duża dochodząc do nawet 1 200 strzałów na minutę, co uniemożliwiało prowadzenie celnego ognia, a także prowadziło do dużej liczby zacięć broni. Zatem w 1916 GPK ogłosiło konkurs na nową automatyczną b--ń strzelającą pociskiem pistoletowym. Wiosną 1917 roku zdecydowano się przyjąć konstrukcję Hugo Schmeissera zamawiając 50 000 sztuk i oznaczając ją jako Maschinenpistole MP 18/I.
W ten oto sposób powstał pierwszy\* w historii pistolet maszynowy. Strzelał z zamka otwartego. Był zasilany nabojem 9x19mm Parabellum z 32-nabojowego dosyć zawodnego magazynka pudełkowo-ślimakowego pierwotnie zaprojektowanego pod Lugera P08 z ogniem ciągłym. Jego szybkostrzelność wynosiła 350-500 strz./min., co było łatwiejsze w kontroli od poprzednich eksperymentów. Żołnierze lubili nosić tego PMa z zamkniętym zamkiem, żeby utrudnić dostanie się błota i innego syfu do środka, które powodowały zacięcia broni, oraz ze względu na to, że bezpiecznik był zawodny i istniało ryzyko oddania przypadkowego strzału.
Już w 1918 Hugo Schmeisser zaproponował zamianę zawodnych magazynków pudełkowo-ślimakowych na prostsze i znacznie mniej zawodne 20-nabojowe magazynki pudełkowe w prototypie oznaczonym jako MP 18/IV (MP 18/I verbessert – niem. ulepszony), ale wymagało to zmiany konstrukcji gniazda magazynka. Został on jednak odrzucony przez GPK, ponieważ armia posiadała duże zapasy starych magazynków. MP-18 spisywał się niesamowicie dobrze w wojnie okopowej, lecz do końca wojny w listopadzie 1918 roku wyprodukowano zaledwie 10 000 sztuk. Między jej końcem, a wejściem w życie Traktatu Wersalskiego w 1920 roku, który zabraniał produkcji broni tego typu Niemcom wyprodukowano dodatkowe 25 000. Aczkolwiek istnienie tych bonusowych 25 000 ukryto przed Entantą. Entanta zgodziła się na rozdysponowanie istniejących MP 18 między policję i nowo powstałą Reichswehrę. Dopiero w 1935 zdecydowano się na zmodernizowanie MP 18/I do MP 18/IV. W czasie drugiej wojny światowej MP 18 był już przestarzały, ale ze względu na niedobór PMów w niemieckiej armii wciąż był wykorzystywany. Z czasem został zastąpiony przez MP 40, ale jednostki tyłowe i pomocnicze używały go do końca wojny. Jego wpływy były znaczne, ponieważ był inspiracją dla pistoletów maszynowych aż do lat 60. XXPokaż całość

19/365 #animepifpaf
Colt M1911
Oczywiście, że nie mogło się obyć bez tej żywej legendy. Jest to skonstruowany przez Johna Browninga pistolet o kalibrze .45 wykorzystujący tzw. przekoszenie lufy w celu wyrzucenia łuski i załadowania kolejnego pocisku. Zainspirowany mechanizmem używanym w karabinach maszynowych Maxim używa do tego odrzutu cofając cały zamek z lufą jednocześnie napinając kurek. Nie posiada mechanizmu double action, jedynym sposobem na oddanie pierwszego strzału jest ręcznie zaciągnięcie zamka. Został przyjęty przez armię USA w 1911 roku, ze zmianą na model M1911A1 w 1924. Oficjalnie pozostał w służbie do 1985, kiedy to armia amerykańska zdecydowała się go wymienić na Berettę 92F, aczkolwiek po dziś dzień niektóre oddziały, w tym siły specjalne w dalszym ciągu preferują zmodernizowane wersje M1911A1. Mimo, że pistolet ten posiada już ponad 110 lat na karku, to dalej pozostaje w czynnej produkcji i jest ciągle w użyciu na całym świecie. Głównymi wadami M1911 jest użycie jednorzędowego magazynka przez co jest w stanie pomieścić tylko 7 naboi, a także brak współczesnych udogodnień pokroju szyn na akcesoria, czy braku kurka. No i bezpiecznik chwytowy nie jest lubiany przez wszystkich.\* Jednakże nie przeszkadza mu to w byciu inspiracją dla innych pistoletów, a także w byciu lubianym i używanym na całym świecie. Od 1911 roku Colt wyprodukował ponad 2 700 000 kopii tego pistoletu, a jeżeli by doliczyć licencjonowane kopie to liczba ta wzrasta do ponad 4 000 000 sztuk.

\* Aczkolwiek istnieją współczesne reedycje, które naprawiają część tych problemów.

SosPokaż całość

18/365 #animepifpaf
Winchester Model 1897 aka Trench Gun.
Skonstruowana przez Johna Browninga strzelba była pierwszą strzelbą typu pump-action produkowaną masowo. Eliminowała wady swojej poprzedniczki Model 1893 pokroju słabego szkieletu, ale też wprowadziła nowinkę technologiczną w swojej klasie – nabój z prochem bezdymnym. Pump-action polega na tym, że wyrzucenie łuski i wprowadzenie kolejnego naboju odbywa się za pomocą ruchu tył-przód łożyska. Zaletą tego systemu jest to, że strzelec nie musiPokaż całość

17/365 #animepifpaf
Mannlicher M1895
Mannlicher M1895 był bardzo udanym karabinem\*, jednakże szybko jego sławę przyćmił Mauser Gewehr 98. Opracowany przez Ferdinanda Mannlichera karabin zasilany był amunicją 8×50mmR Mannlicher i posiadał zamek dwutaktowy, co zwiększało jego szybkostrzelność w porównaniu do zamków czterotaktowych. Posiadał wbudowany magazynek zasilany ładownikami z amunicją, które po opróżnieniu wypadały z dołu broni. Ma także przycisk pozwalający je zrzucić przed opróżnieniem. Niestety nie da się go załadować bez ładownika. Głównymi jego użytkowaniami były Austro-Węgry wraz z krajami, które powstały po ich upadku, a także Bułgaria, która przyjęła je na wyposażenie w 1903 i wykorzystywała aż do drugiej wojny światowej. Po rozpadzie Austro-Węgier, w Austrii pozostałe Mannlichery przekonwertowano do modelu M95/30, a na Węgrzech do modelu 31.M (lub M95/31). Obie konwersje wykorzystywały kaliber 8x56mmR. Najwięcej zmieniła Jugosławia w konwersji na M95M (lub M95/24), bo zrobiono tam z tego karabinu Frankensteina łączącego M1895 z jugosłowiańskim Mauserem M24 przy okazji zmieniając kaliber na 7,92x57mm Mauser. Istnieją doniesienia, że napotkano Mannlichery w latach 70. XX wieku w Afryce na wyposażeniu różnych buntowników, aczkolwiek nie zdziwiło by mnie gdyby dziś jakiś bojownik w Syrii latał z tym karabinem przekonwertowanym na jakiś łatwiej dostępny nabój. W końcu wyprodukowano go w ponad 3 500 000 sztuk w latach 1896-1920.

Tak Wojsko Polskie w międzywojniu też go wykorzystywało jako Mannlicher wz. 1895.

\*WPokaż całość

16/365 #animepifpaf
Karabiny maszynowe Maxim
„W 1882 byłem w Wiedniu, gdzie spotkałem Amerykanina, którego poznałem w Stanach. Powiedział ‘Porzuć tę swoją chemię i elektryczność! Jeżeli chcesz zarobić górę pieniędzy, to wynajdź coś co pozwoli tym Europejczykom skuteczniej podrzynać sobie gardła.’” ~ Hiram Maxim w liście do gazety The Times of London. Już w 1884 Maxim prezentował pierwszy prototyp swojego karabinu maszynowego. Ciężki Karabin Maszynowy Maxim 1895 był zasilany taśmowo, posiadał chłodzenie wodne i operował na zasadzie krótkiego odrzutu lufy, co oznaczało, że wykorzystywał odrzut w celu wyrzucenia łuski i załadowania kolejnego naboju. Do strzelania wystarczył jeden strzelec, ale z reguły obsługiwały go dobrze wyszkolone załogi po 4-6 osób. Oprócz strzelca, załoga miała kogoś od przeładowywania, kogoś od wynajdywania celów, a także kogoś do przenoszenia i przygotowywania amunicji i wody. Kilkoro ludzi było wymaganych, aby przenieść i zamontować tego CKMa. Chłodzenie wodne pozwalało na dłuższe utrzymanie szybkostrzelności, która potrafiła osiągać nawet 600 strzałów na minutę, ale sprawiało też, że b--ń było ciężej przenosić z miejsca na miejsce. Początkowo Maxim miał problem ze sprzedażą swojego wynalazku, dla przykładu carscy oficerowie go wyśmiali i powiedzieli, że nie ma opcji by ktokolwiek był w stanie operować korbą 600 razy na minutę, a Król Danii gdy się dowiedział ile kosztuje jeden nabój, to powiedział Maximowi, że ten CKM zbankrutował by całą Danię w pół dnia. Mimo tego koniec końców ten CKM został kupiony przez większość armii Europejskich i przysłużył się w wojnach kolonialnych, a także podczas pierwszej wojny światowej. Jak to ujął w swoim poemacie „The Modern Traveller” Hilaire Belloc:
Whatever happens, we have got
The Maxim gun, and they have not
Co stało się popularnym powiedzeniem w Wielkiej Brytanii.Pokaż całość

14/365 #animepifpaf
Mauser C96 - piękny pistolet o bogatej historii, której nie będę tutaj w stanie oddać. Ulubiony pistolet Winstona Churchilla, oficerów różnej narodowości, Jana Kosa, a nawet Hana Solo. W 1893 trójka braci pracująca w fabryce Mausera – Fidel, Friedrich i Josef Feederle opracowała po kryjomu projekt tego pistoletu. Rok później, gdy Paul Mauser się dowiedział o istnieniu zaawansowanego projektu pistoletu samopowtarzalnego, to zaangażował już oficjalne w pracę nad nim całą fabrykę. Wypuszczony na rynek w 1896 był zasilany nabojem 7,63x25mm Mauser skonstruowanym na bazie 7.65x21mm Parabellum. (Patrz odcinek 12.) Strzelał z zamka zamkniętego, posiadał niewymienny magazynek ładowany od góry albo pojedynczymi nabojami, albo łódkami amunicyjnymi. Niestety nie posiadał dobrej ergonomii właśnie ze względu na magazynek, który został umieszczony przed ręką strzelca, co sprawiało, że ciążył na lufie. Posiadał również kolbę, która również służyła jako kabura, od niej zresztą był również znany jako „Broomhandle” („Kij od miotły”). W latach jego produkcji 1896-1937 powstało ponad 1 100 000 sztuk w różnych wersjach. Na szczególną uwagę zasługują:
• „Czerwona 9” – była to wyprodukowana w liczbie 150 000 sztuk wersja o kalibrze 9mm Parabellum w latach 1916-1918 dla niemieckiej armii. Nazwę zawdzięcza dużej czerwonej dziewiątce na rękojeści.
• M1896 Kavallerie Karabiner – wersja z dłuższą lufą, przytwierdzoną do uchwytu kolbą, oraz drewnianym łożem przeznaczona dla lekkiej kawalerii. Ze względu na słabą sprzedaż i brak zainteresowania ze strony wojska zaprzestano produkcji w 1899 roku.
• M1921 „Bolo” Mauser – wersja z mniejszym uchwytem i krótszą lufą. Sprzedawana armiom krajów bałtyckich była używana przez Polaków, Litwinów, niemieckie Freikorps i Białych Rosjan. Żeby się pofleksować, Bolszewicy kupili ich masę w latach 20 XX wieku, stąd też pseudonim „Bolo”.
• M712 Schnellfeuer – wersja z wymiennym magazynkiem posiadająca opcję ognia ciągłego.Pokaż całość

13/365 #animepifpaf
Kartaczownica Gatlinga
Dzisiaj może trochę oszukanie, ponieważ kartaczownica Gatlinga jest prekursorem karabinów maszynowych i często jest również klasyfikowana jako artyleria. Do tego z technicznego punktu widzenia nie jest to karabin maszynowy, ponieważ prowadzony z niej ogień jest ręczny, a nie automatyczny. Ale to moje daily i będę robił co będę chciał! Idea kartaczownicy powstała już w XVIII wieku – kilka luf obok siebie miało zapewniać nieprzerwany ostrzał. JednakPokaż całość

12/365 #animepifpaf
Borchardt C-93 jest… emmm… No powiedzmy sobie wprost, wygląda jakby miał wodogłowie, a matka go wylała z kąpielą przez okno prosto pod koła nadjeżdżającego tira z naczepą. Do tego nigdy nie usłyszał słowa ergonomia, gdyż nie dość, że uchwyt jest pod kątem prostym, to jeszcze jego punkt ciężkości znajduje się za ręką strzelca. Tak, stworzono dla niego kolbę, aczkolwiek mam problemy z ustaleniem dla jakiej istoty z tegoPokaż całość

11/365 #animepifpaf
Rewolwer Smith & Wesson Model 10 (znany również jako Smith & Wesson Military & Police) jest krótką bronią, która odniosła jeden z największych, o ile nie największy sukces w historii w swojej kategorii. Wszedł na rynek w 1899 roku, zasilany amunicją .38 Special, która początkowo była wypełniana czarnym prochem, jednak z czasem zaczęto w niej używać prochu bezdymnego. Posiada on system samonapinania, tzn. kurek można było napiąć naciskającPokaż całość