Animacja Pawła Prewenckiego to dobrze zbudowany, autorski „horror”. Puste przestrzenie, niepokojąca kreska, barwa oraz dźwięk, które budują atmosferę niepewności...

Telefon dzwoni. On sięga do kieszeni. Widzi numer przychodzącego połączenia. Nie odbiera. Czeka aż sygnał się urwie. Chodzi po mieście, zagląda do knajp, zniszczonych dzielnic, podejrzanych lokali. Telefon znów dzwoni. On znów sięga do kieszeni. Widzi numer…

Krótka animacja kina drogi? Niemalże. Jest rock’n’roll, ogień i śmierć. Pozornie fabuła kręci się wokół podróży przez pustkowia dzikiego zachodu. Pustkowia lekko demoniczne, pełne wisielców, szaleńców i alkoholików. Znakomite obrazki świetne kadry, specyficzna kreska i charakterystyczne postacie.

Harmonijne życie wśród natury zakłócone przybyciem myśliwego. Tragiczna opowieść o tym, co się dzieje, gdy następuje zderzenie, dwóch przeciwnych światów. Animacja została utrzymana w szarej, klimatycznej palecie barw i wykonana w oryginalnym, rysunkowym, impresjonistycznym stylu.

Niesprecyzowana przyszłość, sprecyzowane, ocierające się o f-----m zasady kwarantanny; łącznie z zakazem uprawiania seksu. I jedna korporacja, która całkowicie kontroluje życie ludzi. Choć, poprawka: nie całkowicie. 2 godziny na nielegalnej dyskotece mogą prowadzić do niemałych kłopotów.

Dobra kreska i płynna animacja. Historia opowiedziana w różnych kadrach, perspektywach i dynamicznym montażu. Do tego pełna wyboraźni wizja i obrazowanie miasta w końcowych scenach. Kapitalne i cholernie ironiczne. Uwaga! warto przetrzymać początkową nudę.