Historia polskiej ortografii w pigułce. Skąd się wzięły ch, h, rz, ż, ó i...
Istnienie wszelakich ó, u, ż, rz czy ch i h to naprawdę nie jest wymysł złośliwej pani od polskiego… Historia polskiej ortografii w pigułce
przykow z- #
- #
- #
- #
- #
- #
- 114
Istnienie wszelakich ó, u, ż, rz czy ch i h to naprawdę nie jest wymysł złośliwej pani od polskiego… Historia polskiej ortografii w pigułce
przykow z
Komentarze (114)
najlepsze
Od siebie dodam, że wspomniane niegdyś nie oznacza historii sprzed 500 lat. Przykładowo moja matka (polonistka) wiecznie dziwiła się, jak mogę popełniać błędy, jeśli wyraźnie słychać, że hamak jest przez samo h, a chlejus przez ch.
Komentarz usunięty przez moderatora
Polska ortografia jest bardzo prosta, czytelną i oparta na jasnych regułach z paroma wyjątkami. A taka reforma wprowadziłaby tylko chaos.
Komentarz usunięty przez moderatora
ale polszczyzna.pl? (╯°□°)╯︵ ┻━┻
The requested URL has been blocked by the URL Filter. The URL is listed in categories that are not allowed by your administrator at this time, per the Acceptable Use Policy.
User: xxx
URL: [https://polszczyzna.pl/historia-polskiej-ortografii/](https://polszczyzna.pl/historia-polskiej-ortografii/) (104.27.157.94)
URL Categories: Parked Domain*
Reputation: Unverified (21)
Komentarz usunięty przez moderatora
jak się skończą wkopy to jeszcze jest 9gag ( ͡º ͜ʖ͡º)
Tu to autor nie był zbyt precyzyjny. Runiczny zapis imienja Mieszko to słaśnie Męzko. W łacinie nie ma Ę, a po drugie Polacy zbitkę ZK wymawiali SK.
powywieszałbym na latarniach tych, co piszą:
5-cio letni zamiast 5-letni,
40-to lecie zamiast 40-lecie,
albo takie idiotyzmy jak "2-óch"
pełno tego dzisiaj w necie, a co najgorsze, na tym uczą się dziennikarze i potem taka sama chora pisownia pojawia się w artykułach.
Poza tym na świecie rozpowszechnił się właśnie "estetyczny" angielski, a nie "prosty" polski. Deal with it.
Prasłowiańskie samogłoski nosowe ę i ǫ się zlały w językach lechickich w jedną samogłoskę. (W innych językach słowiańskich ǫ przeszło w u, o lub ou, a ę w a, e lub ä.)
W przybliżeniu, długa wersja tej samogłoski była wymawiana jak nosowe a, a krótka jak nosowe e.
Początkowo zapisywano te samogłoski dodając N lub M wedle widzimisię autora, ale