Wielki Eksperyment Głodowy (Minnesota, 1944)
O tym jak amerykanie głodzili swych obywateli by uratować europejczyków.
- #
- #
- #
- #
- #
- #
- #
- 72
Wielki Eksperyment Głodowy (Minnesota, 1944)
Druga wojna światowa wciąż odkrywa przed sobą swoje tajemnice. Jedną z nich jest wielki amerykański eksperyment głodowy przeprowadzony w roku 1944 w stanie Minnesota.
Wojna powoli zbliżała się do końca, jednak problemy wciąż narastały. Alianckich strategów i logistyków zaczęła martwić perspektywa zaopiekowania się milionami bezdomnych i głodnych mieszkańców podbitych przez Hitlera państw. Cała Europa głodowała - od Rosji, przez Polskę, Grecję czy Holandię. Wojsko USA rozpoczęło przygotowania do opieki nad tymi nieprzebranymi tłumami - postanowiono zbadać jak ludzie głodują. Jednak skąd w USA wziąć ludzi gotowych na głodzenie się z własnej woli?
Z ulicy. Ku wielkiemu zaskoczeniu wojskowych, do projektu głodzenia zgłaszały się setki ochotników chcących mieć swój udział w wojennym trudzie. Marshall Sutton był jednym z 36 ochotników wybranych do programu. "Byłem idealistą, chciałem zmieniać świat" Jako Kwark zrezygnował z wstąpienia do wojska, dlatego też zdecydował się pomóc państwu w inny sposób.
"Czy chcecie głodować by inni zostali uratowani?" 36 ochotników usłyszało to pytanie w auli Uniwersytetu Minnesota. Nikt się nie zawahał.
Eksperyment rozpoczął się w listopadzie 1944 roku. Przez pierwsze trzy miesiące karmiono wszystkich badanych by nabrali optymalnej do swego wzrostów wagi. Potem porcje żywnościowe dramatycznie obniżono. Jedzenie szybko okazało się obsesją i jedynym pragnieniem.
"Połykałem swój obiad w trzy minuty i uciekałem z kantyny" - wspomina Sutton. Wariował z głodu, pozostali obsesyjnie czytali przepisy kulinarne by wyobrażać sobie dania. Nic dziwnego, otrzymywali dwa posiłki dziennie, dwa zestawy do wyboru: kapustę, rzepę i pół szklanki mleka lub kawałek żytniego chleba i kilka ugotowanych fasolek. 6 miesięcy eksperymentu to nie tylko ubogie wyżywienie. Ochotnicy musieli przebiec tygodniowo przynajmniej 36 kilometrów. Celem był ujemny bilans kalorii. Wojskowi lubowali się w zaprowadzaniu głodujących do piekarni i rzeźni tylko po to, by ich wyrzucać stamtąd siłą. Tego było zbyt wiele - trzej uczestnicy zrezygnowali po pierwszej wizycie w cukierni.
Uczestnicy stracili ponad 25% swojej masy. Większość zachorowała na anemię i puchnięcie stawów. Każdy był apatyczny i wyczerpany. Głód skutkował także problemami psychicznymi: "Byliśmy słabi. Zero emocji, zero odczuwania bólu - tylko apatia. Zniknęły potrzeby seksualne, depresja była normą"
Dopiero po sześciu miesiącach rozpoczęto proces pełnego karmienia ochotników celem powrotu do zdrowia i prawidłowej wagi. Uczestników podzielono na grupy, które karmiono różnymi posiłkami (w tym o różnej ilości kalorii). Do pełnego powrotu do zdrowia dochodzono zazwyczaj po kilku miesiącach.
Badania nad głodem pozwoliły aliantom lepiej zrozumieć psychikę i przemiany zdrowotne milionów głodujących w Europie. Eksperymenty z różnymi dietami pozwoliły na opracowanie zasad żywieniowych, które przyspieszyły leczenie w placówkach Czerwonego Krzyża. W 1946 roku uniwersytet wydał książkę - poradnik dla osób zaangażowanych w pomoc humanitarną w Europie.
Badania wykazały, że długotrwały głód diametralnie zmienia ludzkie usposobienie, znacząco zwiększa szansę wystąpienia depresji, zwiększa częstotliwość występowania histerii i wybuchów agresji. Pojawiają się niewytłumaczalne zachowania (jeden z uczestników odrąbał sobie trzy palce u rąk i nie potrafił wyjaśnić dlaczego to zrobił), głodujący pragną się odizolować od reszty ludzi. Temperatura ciał członków eksperymentu zmniejszyła się, podobnie jak puls i ciśnienie krwi. Kilku ochotników zaczęło puchnąć z głodu.
Sutton żyje do tej pory. Ma 95 lat i cieszy się dobrym zdrowiem.
Już po zakończonym eksperymencie życie ujawniło dramatyczną prawdę. Amerykańscy dziennikarze zobaczyli na własne oczy piekło i prawdziwy głód obozów koncentracyjnych. Więźniowie obozów byli w dużo gorszym stanie fizycznym i psychicznym, porady Uniwersytetu Minnesota nie mogły im pomóc.
//content.time.com/time/magazine/article/0,9171,828721,00.html
//en.wikipedia.org/wiki/Minnesota_Starvation_Experiment
Druga wojna światowa wciąż odkrywa przed sobą swoje tajemnice. Jedną z nich jest wielki amerykański eksperyment głodowy przeprowadzony w roku 1944 w stanie Minnesota.
Wojna powoli zbliżała się do końca, jednak problemy wciąż narastały. Alianckich strategów i logistyków zaczęła martwić perspektywa zaopiekowania się milionami bezdomnych i głodnych mieszkańców podbitych przez Hitlera państw. Cała Europa głodowała - od Rosji, przez Polskę, Grecję czy Holandię. Wojsko USA rozpoczęło przygotowania do opieki nad tymi nieprzebranymi tłumami - postanowiono zbadać jak ludzie głodują. Jednak skąd w USA wziąć ludzi gotowych na głodzenie się z własnej woli?
Z ulicy. Ku wielkiemu zaskoczeniu wojskowych, do projektu głodzenia zgłaszały się setki ochotników chcących mieć swój udział w wojennym trudzie. Marshall Sutton był jednym z 36 ochotników wybranych do programu. "Byłem idealistą, chciałem zmieniać świat" Jako Kwark zrezygnował z wstąpienia do wojska, dlatego też zdecydował się pomóc państwu w inny sposób.
"Czy chcecie głodować by inni zostali uratowani?" 36 ochotników usłyszało to pytanie w auli Uniwersytetu Minnesota. Nikt się nie zawahał.
Eksperyment rozpoczął się w listopadzie 1944 roku. Przez pierwsze trzy miesiące karmiono wszystkich badanych by nabrali optymalnej do swego wzrostów wagi. Potem porcje żywnościowe dramatycznie obniżono. Jedzenie szybko okazało się obsesją i jedynym pragnieniem.
"Połykałem swój obiad w trzy minuty i uciekałem z kantyny" - wspomina Sutton. Wariował z głodu, pozostali obsesyjnie czytali przepisy kulinarne by wyobrażać sobie dania. Nic dziwnego, otrzymywali dwa posiłki dziennie, dwa zestawy do wyboru: kapustę, rzepę i pół szklanki mleka lub kawałek żytniego chleba i kilka ugotowanych fasolek. 6 miesięcy eksperymentu to nie tylko ubogie wyżywienie. Ochotnicy musieli przebiec tygodniowo przynajmniej 36 kilometrów. Celem był ujemny bilans kalorii. Wojskowi lubowali się w zaprowadzaniu głodujących do piekarni i rzeźni tylko po to, by ich wyrzucać stamtąd siłą. Tego było zbyt wiele - trzej uczestnicy zrezygnowali po pierwszej wizycie w cukierni.
Uczestnicy stracili ponad 25% swojej masy. Większość zachorowała na anemię i puchnięcie stawów. Każdy był apatyczny i wyczerpany. Głód skutkował także problemami psychicznymi: "Byliśmy słabi. Zero emocji, zero odczuwania bólu - tylko apatia. Zniknęły potrzeby seksualne, depresja była normą"
Dopiero po sześciu miesiącach rozpoczęto proces pełnego karmienia ochotników celem powrotu do zdrowia i prawidłowej wagi. Uczestników podzielono na grupy, które karmiono różnymi posiłkami (w tym o różnej ilości kalorii). Do pełnego powrotu do zdrowia dochodzono zazwyczaj po kilku miesiącach.
Badania nad głodem pozwoliły aliantom lepiej zrozumieć psychikę i przemiany zdrowotne milionów głodujących w Europie. Eksperymenty z różnymi dietami pozwoliły na opracowanie zasad żywieniowych, które przyspieszyły leczenie w placówkach Czerwonego Krzyża. W 1946 roku uniwersytet wydał książkę - poradnik dla osób zaangażowanych w pomoc humanitarną w Europie.
Badania wykazały, że długotrwały głód diametralnie zmienia ludzkie usposobienie, znacząco zwiększa szansę wystąpienia depresji, zwiększa częstotliwość występowania histerii i wybuchów agresji. Pojawiają się niewytłumaczalne zachowania (jeden z uczestników odrąbał sobie trzy palce u rąk i nie potrafił wyjaśnić dlaczego to zrobił), głodujący pragną się odizolować od reszty ludzi. Temperatura ciał członków eksperymentu zmniejszyła się, podobnie jak puls i ciśnienie krwi. Kilku ochotników zaczęło puchnąć z głodu.
Sutton żyje do tej pory. Ma 95 lat i cieszy się dobrym zdrowiem.
Już po zakończonym eksperymencie życie ujawniło dramatyczną prawdę. Amerykańscy dziennikarze zobaczyli na własne oczy piekło i prawdziwy głód obozów koncentracyjnych. Więźniowie obozów byli w dużo gorszym stanie fizycznym i psychicznym, porady Uniwersytetu Minnesota nie mogły im pomóc.
//content.time.com/time/magazine/article/0,9171,828721,00.html
//en.wikipedia.org/wiki/Minnesota_Starvation_Experiment
Hity
tygodnia
Komentarze (72)
najlepsze
W końcu to od użytkowników zależy co jest na Wykopie.
Przede wszystkim ja bym podkreśliła, że ten eksperyment był prowadzony w czasach gdzie uważano, że etyka tylko przeszkadza. To czas gdy rażono zwierzęta prądem, behawioralnie "programowano" dzieci na strach np. przed maskotką żeby zobaczyć czy uda się to potem odkręcić, odgrywano role więźniów i przestępców (eksperyment Zimbardo - http://pl.wikipedia.org/wiki/Eksperyment_wi%C4%99zienny ), cięto mózg (http://pl.wikipedia.org/wiki/Lobotomia) itp.
Obecnie jest mało prawdopodobne, żeby ten eksperyment
Nie ochotników a obywateli...
Nie naukowo ale politycznie...
np. http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielki_g%C5%82%C3%B3d_na_Ukrainie
Cząstka elementarna to kwark.
j)wzrost poziomu cholesterolu (przez niewydolny metabolizm).
Podsumowanie: eksperyment wniósł nowe światło także do leczenia zaburzeń odżywiania ponieważ pokazuje, że wiele procesów psychicznych jest związanych m.in. z wagą. Co to oznacza dla osoby z anoreksją? Przykładowo - że aby zlikwidować depresję i apatię być może zamiast farmakologii pomoże dożywienie. Chce przestać obsesyjnie myśleć o jedzeniu? To niestety bez
By przejąć niemieckie patenty. To był motor napędowy całej"pomocy"
Chryste, czemu historia jest nauczana w naszym kraju od dupy strony ? Nie ma żadnego nacisku na realne związki przyczynowo-skutkowe.
Komentarz usunięty przez moderatora