Jako, że przeczytałem ostatnio kupioną mangę Osiedle Promieniste, to postanowiłem coś o niej napisać, w sumie miałem to zrobić wcześniej, ale jak zwykle żeby się za coś zabrać konkretnie potrzebuję inspiracji, jak zwykle postaram się nie spoilerować, zwłaszcza, że manga jest króciutka ;p.
Zabierając się za lekturę wiedziałem, że na pewno nie będzie to stracony czas, bo jak na razie na żadnej mandze Inio Asano się nie zawiodłem, tak samo było w tym przypadku. Historia opowiada o małej społeczności zwykłych ludzi i życiu codziennym na osiedlu, które zostało nazwane "promienistym". Podzielona jest ona na 3 powiązane ze sobą opowieści, które odbywają się po sobie. Jedną z rzeczy, która odróżnia to osiedle od wielu innych jest fakt, co raz większej liczby popełnianych samobójstw. Prolog rozpoczyna się piosenką nazwaną "Birthday Song" i po przeczytaniu całości polecam do niego wrócić :).
Po prologu przychodzi opowieść pierwsza, która pokazuje nam 2 dni z życia mangaki i jego problemy związane ze znalezieniem materiałów do serializacji. Chłopak nie mieszkający na wspomnianym wyżej osiedlu postanawia obserwować życie codzienne jego mieszkańców myśląc, że pomoże mu to znaleźć dobry materiał. Ale pewnie pomyślicie, co może komuś przyjść do głowy patrząc na nudne życie mieszkańców równie nudnego osiedla i możecie się grubo zdziwić. Właśnie, dlatego uwielbiam Inio Asano. Potrafi przez takie proste opowieści zmusić czytelnika do otwarcia oczu. Jak zwykle autor zachwyca nie tylko przekazem podprogowym, ale także szczegółową kreską, przejrzystym układem paneli i wręcz fotograficznymi sceneriami, które potrafią wywołać podziw nawet osoby, które z japońskimi komiksami nie mają i nie chcą mieć kompletnie nic wspólnego.
Osiedle Promieniste to tytuł, który z czystym sumieniem mogę polecić każdemu, który szuka krótkiej, ale treściwej lektury. Autor obnaża w niej zobojętniałe i wypaczone z uczuć społeczeństwo. Czytamy o rodzinach udających szczęśliwe i o ludziach, którzy nie wytrzymują depresji zwanej życiem. Jednakże jak jesteśmy zalani pesymistycznymi wątkami tak samo pośród tych wypaczonych często osobników są też te normalne, które nie dają się zwariować i potrafią wyciągnąć wnioski i żyć własnym życiem nie pozostając w stagnacji.
@wykopowy_on: właśnie po to taki jest, żeby został przeczytany, o punpunie też tak dużo nie pisałem, a i tak niektórzy nawet akapita nie przeczytali pierwszego
Jako, że przeczytałem ostatnio kupioną mangę Osiedle Promieniste, to postanowiłem coś o niej napisać, w sumie miałem to zrobić wcześniej, ale jak zwykle żeby się za coś zabrać konkretnie potrzebuję inspiracji, jak zwykle postaram się nie spoilerować, zwłaszcza, że manga jest króciutka ;p.
Zabierając się za lekturę wiedziałem, że na pewno nie będzie to stracony czas, bo jak na razie na żadnej mandze Inio Asano się nie zawiodłem, tak samo było w tym przypadku. Historia opowiada o małej społeczności zwykłych ludzi i życiu codziennym na osiedlu, które zostało nazwane "promienistym". Podzielona jest ona na 3 powiązane ze sobą opowieści, które odbywają się po sobie. Jedną z rzeczy, która odróżnia to osiedle od wielu innych jest fakt, co raz większej liczby popełnianych samobójstw. Prolog rozpoczyna się piosenką nazwaną "Birthday Song" i po przeczytaniu całości polecam do niego wrócić :).
Po prologu przychodzi opowieść pierwsza, która pokazuje nam 2 dni z życia mangaki i jego problemy związane ze znalezieniem materiałów do serializacji. Chłopak nie mieszkający na wspomnianym wyżej osiedlu postanawia obserwować życie codzienne jego mieszkańców myśląc, że pomoże mu to znaleźć dobry materiał. Ale pewnie pomyślicie, co może komuś przyjść do głowy patrząc na nudne życie mieszkańców równie nudnego osiedla i możecie się grubo zdziwić. Właśnie, dlatego uwielbiam Inio Asano. Potrafi przez takie proste opowieści zmusić czytelnika do otwarcia oczu. Jak zwykle autor zachwyca nie tylko przekazem podprogowym, ale także szczegółową kreską, przejrzystym układem paneli i wręcz fotograficznymi sceneriami, które potrafią wywołać podziw nawet osoby, które z japońskimi komiksami nie mają i nie chcą mieć kompletnie nic wspólnego.
Osiedle Promieniste to tytuł, który z czystym sumieniem mogę polecić każdemu, który szuka krótkiej, ale treściwej lektury. Autor obnaża w niej zobojętniałe i wypaczone z uczuć społeczeństwo. Czytamy o rodzinach udających szczęśliwe i o ludziach, którzy nie wytrzymują depresji zwanej życiem. Jednakże jak jesteśmy zalani pesymistycznymi wątkami tak samo pośród tych wypaczonych często osobników są też te normalne, które nie dają się zwariować i potrafią wyciągnąć wnioski i żyć własnym życiem nie pozostając w stagnacji.
Wołam @wykopowy_on
Podoba mi się ta recenzja. Zachęca do przeczytania. Jak będę miał okazję, to z pewnością sięgnę po tą pozycję ;)