Wpis z mikrobloga

Z cyklu ##!$%@? #parapoezja
Mi9otka - Człowiek w pustej pustce

Żyć – tego nie robi się człowiekowi.
Co ma począć człowiek
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany,
Ocierać między meblami.
Wszystko pozmieniane,
a jednak niezmienione.
Wszystko rozstawione, przesunięte,
a jednak w tym samym miejscu.
Wieczorami lampa się nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
Ręce czarne, co ściskają,
nie puszczają nigdy.

Nic się nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Nic się nie odbywa
jak powinno.
Coś tutaj jest i jest uporczywie,
i nigdy nie znika.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Po suficie przebiegło.
Wcisnęło pod dywan.
Nawet złamało się zakaz
i rozbiło lustro.
Nic więcej do zrobienia.
Spać i czekać.
Niech no ja tylko wrócę,
niech no ja się ukażę
w stłuczonym lustrze.
I znów się dowiem,
że tak dalej nie można.
Pójdzie się znów w swoją stronę,
choć się wcale nie chciało.
Pomalutku, na czworakach,
z bardzo obrażonym wzrokiem.
I na początek
żadnych pisków,
żadnych skoków.

(z tomu Koniec i koniec, 2022)
Pobierz mi9otka - Z cyklu ##!$%@? #parapoezja
Mi9otka - Człowiek w pustej pustce

Żyć – te...
źródło: comment_16549399586a0CdYcdmjzvbDI9CDpimX.jpg
  • 10