Aktywne Wpisy
shark93 +561
marcin-kolecki +18
#tinder jak sobie psychicznie poradzić z tym że dziewczyna po dwóch latach związku, zerwaniu z jej inicjatywy. Następnego dnia już skakała po innym? A teraz po dwóch miesiącach wróciła i jojczy?
Tytuł: Cmentarz w Pradze
Autor: Umberto Eco
Gatunek: literatura piękna
ISBN: 9788373923607
Tłumacz: Krzysztof Żaboklicki
Wydawnictwo: Noir sur Blanc
Liczba stron: 504
Ocena: ★★★★★★★☆☆☆
Pan Eco poszedł na łatwiznę. Wziął sobie to, czego nie napisał, co napisali za niego inni. Ci, którzy tworzyli historię. Wybrał sobie drugą połowę XIX wieku, umieścił akcję w Piemoncie i Paryżu i tylko wrzucił tam swojego bohatera – Simone Simoniniego. Antysemitę, szowinistę, ojkofoba (tak, udało mu się w tej postaci połączyć te dwie postawy), mizogina, antyklerykała. A poza tym cwaniaka fałszerza, oszusta, egoistę, oportunistę, koniunkturalistę i cynika.
Z tym pójściem na łatwiznę to oczywiście żart, i to w dodatku raczej z tych kiepskich. Tak naprawdę autor wykonał ogromną pracę żeby przedstawić nastroje drugiej połowy XIX wieku, choć skupił się raczej na ich mroczniejszej stronie. Zrobił to bardzo malowniczo, barwnie i obrazowo, to mogę po lekturze stwierdzić na pewno. Nie wiem na ile to, co napisał wiernie oddaje tamtą rzeczywistość, ale z tego, co wiem o autorze, jestem w stanie mu w tym zakresie zaufać. I to przedstawienie to zasadniczy plus powieści. Reszta, czyli fabuła, po prostu jest. I tyle. Losy Simoniniego są nie tyle na tym tle zaprezentowane, co w to tło wplecione. Choć sama jego postać jest, mimo że zupełnie antypatyczna i odrażająca, wykreowana bardzo ciekawie.
Myślę, że odbiór tej powieści zależy od tego, czego się będzie od niej oczekiwać – jeśli czystej historii, to raczej nie jest to dobry wybór. Jeśli ciekawego przedstawienia głównego bohatera (albo może nawet bohaterów, zależy jak na to spojrzeć), to już lepiej. A jeśli obrazu Europy z tamtego okresu, to myślę, że to strzał w dziesiątkę. Tyle, że warto w wydarzeniach tego okresu się orientować. Ja orientuję się raczej pobieżnie, i stąd wniosek, że wiele mi umknęło.
Nie mogę nie wspomnieć o pięknie napisanym pierwszym rozdziale. Tryb przypuszczający, stopniowe wprowadzanie czytelnika do tego, bądź co bądź, mrocznego świata – piękne. Szkoda, że później już jest bardziej klasycznie. Ale tego chyba wymagała historia. Po skończonej lekturze czytałem trochę opinii o tej książce. W wielu pojawiało się stwierdzenie, że jest chaotyczna. To prawda. Tyle, że sytuacja narracyjna tego wymaga i dla mnie ten chaos jest częścią opowieści. Fakt, że (między innymi) to powoduje, że to nie jest przyjemna książka, którą można sobie lekko czytać wieczorem do poduszki. Ale ona chyba nie miała taka być.
Podobało mi się pokazanie schematów, które rządzą ludzką myślą, tak indywidualną, jak i zbiorową. To, jak na poglądy Simonieniego wpłynął jego dziadek, to jak jedno wydarzenie te poglądy w nim ugruntowało. To, jak sterowano informacją, to jak ekstrapolowano słowa jednego człowieka na całą grupę. Podobało mi się wplecenie przez autora do historii pojęć, które pojawiły się później. Bo przecież to, że trzy czy cztery pokolenia później do władzy dochodzą faszyści, a zaraz później z kominów obozów koncentracyjnych unosi się ciemny, gęsty, słodkawy dym palonych ciał nie stało się przypadkiem. To był wynik jakiegoś procesu. Procesu, który zaczął się dużo wcześniej.
Wpis dodany za pomocą tego skryptu
#bookmeter
Średnia ocena z Wykopu: ★★★★★★★★☆☆ (7.7 / 10) (3 recenzji)
Następne podsumowanie tagu: 2022-01-01 12:00 tag z historią podsumowań »
Kategoria książki: kryminał, sensacja i thriller
Liczba stron książki: 504
Gatunek książki: powieść
Ostatnie recenzje tej książki:
1\. 2021-01-22 - Użytkownik LebronAntetokounmpo ocenił na: ★★★★★★★★☆☆ (8.0 / 10) - Wpis »
2\. 2016-01-15 - Użytkownik U.....r ocenił na: ★★★★★★★★☆☆