[a.....s]

Czy człowiek może w życiu w ogóle robić cokolwiek dobrego jeśli nawet nie odkrył "nigdy" istoty słowa "dobro"? Czym ona jest, skąd pochodzi, jak ją osiągnąć... etc. Bo w życiu każdy żyje jakby już odkrył istotę życia; wszystko co robi wydaje mu się, że na pewno robi to dla dobra; często pracuje ale nie wie co to wnosi rzeczywiście do osiągnięcia dobra czy szczęścia; idzie do pracy bo "tak trzeba"- nie ważne co tam będziesz robił- musisz pracować. Czy bardziej szkodzi ten kto nie pracuje bo nie wie czy to co robi aby na pewno nie szkodzi, jest pożyteczne (w miarę możliwości) czy ten, który pracuje ale tylko szkodzi? Który jest godzien szacunku w społeczeństwie (pryzmat związków np.)? Pozór krawatu, garnituru, uczesanych włosów, mieszkania w kredyt, samochód w leasingu- człowiek szkodliwy (politycy, urzędnicy, biznesmeni, managerowie, policja, korposzczur etc.- oczywiście nie kategoryzuje zbytnio) czy człowiek, który pracuje ale chociaż wie co robi, potrafi uzasadnić cel i pożyteczność swojej pracy, uważa by nie szkodzić innym? Który z nich? Czy pozór bogactwa i piękna- który jest pusty- czy istota dobra (świadoma, zbliżona), która często pozornie wydaje się brzydka ale taka nie jest?

Odnosi się to do społeczeństwa- ludzie kochają opakowanie, pozory, cenią trendy, piękne słowa, złudną retorykę ale nie zastawiają się nad tym z czego to wynika; czy rzeczywiście bogactwo materialne to przyczyna dobra i czcigodności czy jest może skutkiem? Obecne czasy ujawniają prawdę o ludziach (lekarze, politycy, celebryci, sąsiad, partner, policja, nauczyciele... przykładów w brud, bez znaczenia jeśli chodzi o wykształcenie, posiadanie, wiek) i wszystko wychodzi i będzie wychodzić. Każdego zamiary serca i czym się kieruje wyjdzie, dlatego jest to czas na refleksję i zastanowienie się nad tym czym się kieruje. Sytuacja zmusza, zderzenie z rzeczywistością jest bolesne dla serc twardych i nieustępliwych; dla tolerancyjnych, dobrych nie ma żadnej krzywdy bo i po co?
#przemyslenia #filozofia #systemilosci #pracbaza