[tobaccotobacco]

#anime #animedyskusja

Bodajbym spuchł do granic zażenowania, nie przyjdzie mi nigdy dostatecznie nawychwalać Uchouten Kazoku, na chwilę obecną dwusezonowej adaptacji książek p. Morimi (aut. także Tatami Galaxy). Począwszy od kreski najętego do roboty p. Kumety, przez pobłogosławioną przez władze regionu diablo skuteczną promocję miasta Kioto i okolic, po ten świetny scenariusz, śledzący zawsze i wyłącznie członków rodziny Shimogamo – zamieszkujących pewną kiotoską kapliczkę tanuki, zmiennokształtnych zwierzątek o posturze szopa, żyjących w skrytym przed ludzkim okiem społeczeństwie urban fantasy.

Seria to najpewniej moja ulubiona saga rodzinna, a to dzięki tej świetnej zmyłce już w samych założeniach. Oglądamy przez lwią jej część członków rodziny pod ludzką postacią, zajętych typowo ludzką aktywnością, jednak konsekwentnie przypomina się tu co krok o właściwej pozycji tanuki w łańcuchu pokarmowym, poniżej ludzi i tengu, tu dumnych i władczych, a jednak wiedzonych przez tanuki za nos na futerkowych bohaterów własny pożytek. Pierwszy i główny plot hook serialu, ojciec rodziny został upolowany i zjedzony przez klub entuzjastów rzadkich potraw, długo nie udaje się widzowi zaakceptować jako uznawany za oczywisty przez zdruzgotaną przecież rodzinę i nie mniej poszkodowaną społeczność

Świetnie pisane kreacje głównych bohaterów, tak dalece odległe od branżowego standardu, obijają się o siebie wzajemnie w wyjątkowo udanym slice of life, ale przecież w tle wciąż przyspiesza nieustannie intryga, sprawy się komplikują, wątki nakładają na siebie, aby wreszcie zakończyć się pełnowartościowym katharsis. I druga porcja w drugim sezonie, nie odgrzana, lecz świeża i wydatnie ubogacona przez nowe postacie, nowe rozterki, nowe chwile miłe i gorsze. Świetnie się to ogląda, czy to jako serię główną do wciągnięcia nosem, czy jako ciekawostkę w tle.

[tei-nei]

@tobaccotobacco: o, takie sole lubię, będzie co oglądać <3

[j.....k]

@tobaccotobacco: przydałoby się więcej weebcontentu skupiającego się na tanuki