[lacuna]

Wyniki ankiety po przygodzie rzymskiej #lacunafabularnie

TL;DR wykresy w komentarzach, smęcenie w tekście można pominąć

Zgodnie z zapowiedzią druga edycja była rozległym poligonem doświadczalnym, na którym sprawdzałam pomysły swoje oraz graczy, którzy wypełnili pierwszą ankietę. Poza standardową przygodą niewolnika Septimusa Primusa wypróbowałam wariant ze wspólnymi opisami i indywidualnym zakończeniem.

W mojej ocenie wyszło zgrabnie, biorąc pod uwagę skalę, jednak zupełnie inne odczucia mieli gracze. O ile w pierwszych dniach rozgrywki straciliśmy jedynie 2 z 57 graczy, o tyle po wejściu w "fazę excela" liczba graczy zaczęła topnieć w drastycznym tempie, pozostawiając jedynie 18 śmiałków na finiszu. Przyznam, że w pewnym momencie się pogubiłam. Z jednej strony chciałam, żeby fabularność została zachowana, z drugiej chciałam jawnej podkładki pod ewentualne decyzje, które mogły wpływać na graczy za ich decyzje. Wyszedł z tego koszmarek, skupiony w 95% wokół Excela. Myślę, że lekcja z tego doświadczenia jest podobna jak w przypadku produkcji kiełbasy - wszystkim mięsożercom smakuje, dopóki nie zobaczą procesu powstawania kiełbasy na własne oczy. Do przygody kartagińskiej i rzymskiej miałam jeszcze po jednym, tajnym arkuszu. Miałam w nich przewidziane odpowiednio 12 i 46 różnych modyfikatorów rzutów kością. W następnej, wikińskiej przygodzie, również będą skomplikowane arkusze, ale tym razem zachowam je dla siebie. Publicznie dostępna będzie jedynie zbiorowa karta postaci. Żadnych skomplikowanych formuł, żadnych zbędnych danych. Wszystko to pozostawiam dla siebie.

Przygoda Septimusa zawierała kilka unikalnych rozwiązań - decyzje nawet pojedynczych graczy zmieniały świat przygody senackiej. Były to odpowiednio: rozpoczęcie krótkiej przygody pirackiej, pomoc w sprzedaży Grekom Łez Hadesa, które to pojawiły się potem w grze u piratów i senatorów oraz zdobycie mistrzostwa w wyścigu kwadryg, skutkujące możliwościa dołączenia do Senatu. Niewykorzystana ścieżka gladiatorów umożliwiała wywołanie powstania niewolników w ścieżce senackiej. Przygody wieloetapowe zdecydowałam się znacznie ograniczyć ze względu na brak jakiejkolwiek satysfacji z pisania zakończeń. Z podobną sytuacją spotkałam się w hyksońskiej przygodzie, ale teraz jest to dla mnie podwójnie deprymujące, gdy po napisaniu obszernego zakończenia dziewięciu osobom nie dostaję z ich strony żadnego znaku życia, o komentarzu nie wspominając. Zdarzały się komentarze z wyrażonym rozczarowaniem, ale te były w porządku - przynajmniej dostałam informację zwrotną, że coś nie pykło, może pyknie następnym razem. Ale brak odpowiedzi albo niewyszukane komentarze na PW odbierają mi smak życia.

Przygoda senacka była tą, która zajmowała mi najwięcej czasu, bo około 70% całkowitego czasu, poświęconego na wszystkie przygody. Przyniosła mi też najwięcej frajdy i wielokrotnie zaskakiwała ze względu na kreatywność graczy. Starałam się w taki sposób dostosować świat do tych pomysłów, by decyzje miały na niego jak największy wpływ. Poza wymyśleniem mechaniki walki z morale uzależnionym od premii do żołdu i atakach alchemicznych zrobiłam mechanikę desantów z myślą o ufortyfikowanej Dalmacji i odsłoniętym Półwyspie Apenińskim. Ostatecznie jej nie użyłam, lol. W pewnych momentach musiałam przejmować inicjatywę rękami NPC, ponieważ Senat nie kwapił się z podejmowaniem niektórych decyzji (wakat na stanowisku konsula trwał kilka miesięcy), a czasami wykazywał nawet przesadną (przedłużając tortury podejrzanym i doprowadzając ich wszystkich do śmierci). Wszystkie te smaczki, przeplatane oryginalnymi komentarzami nie-graczy HURR A POZA TYM KARTAGINA POWINNA ZOSTAĆ ZNISZCZONA DURR stworzyło doskonałe doświadczenie, które stanowić będzie mechaniczną bazę do następnej przygody.

Czas poświęcony na wszystkie przygody wyniósł około 120 godzin, całość była pisana w godzinach pracy, za które mój pracodawca musiał zapłacic łącznie 1982,82 PLN, a ja do ręki dostałam 1230,59 PLN.

[lacuna]

Prawie 1/5 graczy grała w kilku grach jednocześnie. Większość z Was rozpoznaję po nickach, nawet jeżeli ograniczaliście się do plusowania decyzji.

[lacuna]

Najpopularniejszy wśród ankietowanych był Senat, bo i Senat miał najdłuższą rozgrywkę. Septimus na początku przyciągnął najwięcej graczy, ale na koniec z różnych przyczyn najmniej graczy tej ścieżki podzieliło się swoją opinią na temat gry.

[lacuna]

W porównaniu z poprzednią przygodą (11.8%) zdecydowanie mniej graczy dołączyło w jej trakcie. Sądzę, że to zasługa popularności pierwszej edycji, ale również stopnia skomplikowania nowych przygód.

[lacuna]

Minimalne róźnice w porównaniu z poprzednią edycją.

[lacuna]

Srednia ocen senackiej przygody wyniosła 3.88, u Septimusa 3.64, a u Dydony 3.51. Najlepiej ocenialiście przedstawienie postaci i przedstawienie świata. Najgorzej poziom trudności. Gra i tak wydaje mi się zbyt prosta, niechętnie karam graczy za pochopne decyzje. Nowa przygoda będzie nieco trudniejsza.

[lacuna]

Wyniki są niemal identyczne z poprzednią ankietą. Większość z was oczekuje wolności wyboru i nieograniczonych możliwości kształtowania świata. Myślę, że da się to pogodzić z mechaniką gry.

[lacuna]

Mam dwie koncepcje, którą zostaną przetestowane kolejno w nadchodzącej i w następnej przygodzie. Wikingowie mimo to pozostaną przygodą głównie fabularną.

[lacuna]

Ze względu na dużo grono niezdecydowanych i niechętnych, rozgrywka w tym systemie będzie bardzo krótka. Być może zaimplementuję ją nawet w obecnej przygodzie, ale będzie musiało zostać spełnionych kilka warunków i udział będzie oczywiście dobrowolny.

[lacuna]

Po Wikingach wypadałoby iść po kolei. Krucjaty wydają się interesującym tematem, ale możemy również zagrać przygodę na terenie Polski w okresie rozbicia dzielnicowego. Trzeci pomysł jaki przychodzi mi do głowy to Chiny/Mongolia w 2. połowie XIII wieku. Głosowanie przygotuję po aktualnej przygodzie.

[lacuna]

Wołam przez MirkoListy plusujących ten komentarz (30)

Dodatek wspierany przez Cebula.Online

Nie chcesz być wołany/a jako plusujący/a? Włącz blokadę na https://mirkolisty.pvu.pl/call lub odezwij się do @IrvinTalvanen

Uważasz, że wołający nadużywa MirkoList? Daj znać @IrvinTalvanen

! @tyrytyty @Fiuuuuu @wolny_kangur @Askaukalis @eliot123 @Zakarin @Anmares @Delfi @Stalowa_Figura @Relkin @paulinsien @AutomatycznyCzarodziej @netto @pch54 @kolorowy_jelonek @Adix435 @Szpurka @DaKnight @Waspin @matuchh @Lisaros @Uaimmiau @Kwasnytoja @Akumulat @Nikolay @emenems @arturb1922 @xVolR @justkilling @TynkarzCzwartejSciany

[Lisaros]

@lacuna: niewyszukane komentarze na PW z powodu gierki na mirko, lel xD

PW służyło do intryg, amatorzy (⌐ ͡■ ͜ʖ ͡■)

Tak coś czułem, że przesadzaliśmy z tymi przesłuchaniami
CO MISTRZ GRY MA NA MYŚLI, MÓW JASNO, LEPIEJ BEZ TEGO NIE RYZYKOWAĆ
:P

[lacuna]

@Lisaros: Cel uświęca środki, drugi test na przesłuchanie wszyscy zdali celująco :) A komentarze były głównie od graczy z przygody niewolnikiem.

[AutomatycznyCzarodziej]

@lacuna: A jakby Krucjaty, ale po drugiej stronie? tzn. nie jako Krzyżowcy, ale mieszkańcy Bliskiego Wschodu. To mogłoby nieść ciekawe konsekwencje (np. większość graczy musi w pewnym momencie zacząć uciekać)

[Uaimmiau]

@lacuna Jesteś bohaterem na którego nie zasługujemy 乁(♥ ʖ̯♥)ㄏ

[Akumulat]

@lacuna: Genaralnie to zasada mówi, że jak zamkniesz graczy w celi, z jedynym wyjściem w postaci otwartych na oścież drzwi, to gracze zaczynają robić podkop XD

Mi się formuła senacka bardzo podobała. Indywidualne opisy losów poszczególnych senatorów na podstawie ich akcji to była istna wisienka (｡◕‿‿◕｡) Podziwiam za całokształt!

[kshaq_]

@Akumulat: na tym właśnie polega piękno rpg, czyż nie? I nie pytam teraz mistrzów gry ( ͡°( ͡° ͜ʖ( ͡° ͜ʖ ͡°)ʖ ͡°) ͡°)

[Kilgharrah]

@lacuna kiedy będzie następna rozgrywka? Z chęcią wziął bym udział.

[lacuna]

@Kilgharrah: Zapraszam

[T.....y]

@lacuna: czy było dużo senackich intryg pisanych do Ciebie na PW? Przyznaję, że myślałem o kilku i trochę żałuję, że się na żadną nie zdecydowałem. I jaki mógł być potencjalny wpływ na fabułę postaci Gordona Stonogi?

[lacuna]

@TynkarzCzwartejSciany: Były trzy próby, z czego jedna naprawdę poważna - z przejęciem Caralis i próbą zdestabilizowania relacji rzymsko-kartagińskich. Miasto mogło być punktem zapalnym pomiędzy Rzymem a Kartaginą, ale ostatecznie Senat zdecydował się nie kontestować w tamtym rejonie Dydony, przez co osamotniony senator musiał uciekać. W dodatku został skazany na śmierć, stąd ta frustracja.