Większość memów z nosaczem sundajskim naprawdę mnie bawi. Jednak część nie jest śmieszna, a smutna. Ta nawiązująca do tekstów, które wynikały z biedy.
Pochodzę z rodziny, która w latach 90. nie radziła sobie dobrze.
Pamiętam, jak zbierałam wszelkie 10- i 20-groszówki, żeby móc sobie kupić colę czy mirindę w szkolnym sklepiku, bo rodzice nie wydawali kasy na takie zbytki. Ależ to było wydarzenie - na spółkę z koleżanką to piłam. Noszenie ubrań po kuzynostwie było standardem - większość moich znajomych w szkole też tak miała, więc nikt nie czuł się gorszy. Markowych ubrań czy butów nigdy nie miałam. Jak dostaliśmy od kogoś za duże buty dla mnie, to wypychało się je watą, żebym mogła nosić już, a nie za jakiś czas - w ten sposób oszczędzało się kasę na butach na teraz. Można by mnożyć takie przykłady. Nie czułam wtedy, że jesteśmy jakoś wyjątkowo biedni. Dziś, jak wspominam to, wiem, że moim rodzicom musiało być cholernie ciężko.
Dziś rodzice mają dobrze prosperujący biznes, ja i moje rodzeństwo już pracujemy. Więc nie ma źle. Jednak nigdy nie chciałabym zaznać takiej sytuacji finansowej, jaką w tamtych czasach mieli moi rodzice i wielu innych Polaków.
@marcooo80: tego, że nie wszystkie teksty nawiązują do mentalnego nastawienia niektórych ludzi. Bo jest grupa tych, które dotyczą po prostu biedy. I tyle.
@BrittaAndersson: prosze cie - nie porownuj jakichs wysrywow do glownego nurtu. Kazdy sobie moze cos napisac. + tutaj tez nie do konca chodzi o to co myslisz - widze ze wszystko odbierasz jako umniejszanie ubogim :) Moze kiedys zrozumiesz, pozdrawiam
@marcooo80: to wciąż są memy z nosaczem. Więc nie płacz teraz, że oj oj to nie są prawdziwe memy bo prawdziwy jest tylko główny nurt. Wystarczy, że przyznasz rację, że niektóre są właśnie od wyśmiewania tekstów, które nie wynikają z biedy umysłowej, a biedy normalnej i dajmy spokój. Bo tylko o takich pisałam w głównym wpisie i wyraźnie to zaznaczyłam. To, żeś się przyczepił, że nie rozumiem wszystkich memów wynika
@BrittaAndersson: no niestety - nie wiem gdzie tu widzisz placz i czego nie rozumiesz - a raczej wiem czego nie rozumiesz - mema z nosaczem. Do tego przesadnie bierzesz to do siebie i atakujesz bo jak widac trafilem w czuly punkt. Niestety nie mam juz dla ciebie czasu, pozdrawiam
Pochodzę z rodziny, która w latach 90. nie radziła sobie dobrze.
Pamiętam, jak zbierałam wszelkie 10- i 20-groszówki, żeby móc sobie kupić colę czy mirindę w szkolnym sklepiku, bo rodzice nie wydawali kasy na takie zbytki. Ależ to było wydarzenie - na spółkę z koleżanką to piłam. Noszenie ubrań po kuzynostwie było standardem - większość moich znajomych w szkole też tak miała, więc nikt nie czuł się gorszy. Markowych ubrań czy butów nigdy nie miałam. Jak dostaliśmy od kogoś za duże buty dla mnie, to wypychało się je watą, żebym mogła nosić już, a nie za jakiś czas - w ten sposób oszczędzało się kasę na butach na teraz. Można by mnożyć takie przykłady. Nie czułam wtedy, że jesteśmy jakoś wyjątkowo biedni. Dziś, jak wspominam to, wiem, że moim rodzicom musiało być cholernie ciężko.
Dziś rodzice mają dobrze prosperujący biznes, ja i moje rodzeństwo już pracujemy. Więc nie ma źle. Jednak nigdy nie chciałabym zaznać takiej sytuacji finansowej, jaką w tamtych czasach mieli moi rodzice i wielu innych Polaków.
#oswiadczenie #przemyslenia #lata90
źródło: comment_ChQ1vGJ5orWjjhZdEfiz0JIlmm9XUKsE.jpg
Pobierz