Aktywne Wpisy
dom_perignon +313
Kadet20 +44
Nie jestem pierwszy który to powie, ale no nie czaję fenomenu tej piosenkarki. Jest gwiazdą, niektóre jej piosenki nawet są spoko (ale nie te z radia bo są przeruchane do porzygu) i fajnie się ich słucha, ale żeby aż taaak?
Pytam serio, bez ofensywy, wielu się ze mną nie zgodzi i powie że pierdziele głupoty, ale takie moje odczucia.
Dla mnie jedna z wielu znanych piosenkarek, która robi znaną i popularną muzykę
Pytam serio, bez ofensywy, wielu się ze mną nie zgodzi i powie że pierdziele głupoty, ale takie moje odczucia.
Dla mnie jedna z wielu znanych piosenkarek, która robi znaną i popularną muzykę
źródło: z30066370AMP,Taylor-Swift-zapowiedziala-nowa-wersje-swojego-hit
Pobierz
Czy są na wypoku osoby, które mają za sobą terapię małżeńską? Jeżeli tak, czy odniosła ona pozytywny efekt?
Dzisiaj przeczytałem anonimowe wyznanie dotyczące problemów małżeńskich jednego Mirka, który tego nie kończy ze względu na dzieci. To tak jak u mnie. Moje małżeństwo trwa wyłącznie przez córkę. Opiszę anonimowo jak to u mnie wygląda jako pewnego rodzaju spowiedź, jako próbę spojrzenia na sytuację z góry poprzez konieczność jej streszczenia. Nie szukam rady, nie szukam litości. Będę wdzięczny za info dot. terapii, bo jej nie unikniemy. A może macie kogoś do polecenia w Warszawie?
Uznajmy, że nazywam się Piotrek, a moja żona to Ewa. Oboje mamy 29 lat. Jesteśmy razem 9 lat, po 4 zamieszkaliśmy razem, po 7 pobraliśmy się. W trakcie podróży poślubnej strzeliłem gola i obecnie mamy fantastyczną prawie 2-letnią córkę. Ja mam własną firmę i zarabiam dobry pieniądz, żona jest wyspecjalizowanym pracownikiem korpo i też dobrze zarabia (łącznie ok. 20k/mies.). Dodam, że ja mam fajną pracę, bo jest sezonowa i zasuwam przez 7 miesięcy, a przez 5 miesięcy jesieni i zimy siedzę w domu.
Okres ciąży był najlepszym w historii naszego związku. Euforia po ślubie, oczekiwanie na narodzenie dziecka, dużo seksu i wzajemnej troski. Po pracy obiad na stole, później ja dla niej jakiś masażyk itd. itp. Piszę to na wypadek, gdyby ktoś uznał, że się wypaliliśmy. Cholera, to było ledwie 2 lata temu.
Gdy dziecko miało 3 miesiące, wprowadziliśmy się do naszego mieszkania, które zostało gruntownie wyremontowane. Myślałem, że jestem królem życia, bo hajs się zgadza, fajna żona, fajne mieszkanie, ukochana córka szybko przybierała na wadze. To wszystko zbiegło się w czasie z końcem sezonu w mojej firmie, więc dzieliliśmy się obowiązkami domowymi. No ale właśnie wtedy czar prysł. Żona stała się wycofana, w ogóle nie zwracała na mnie uwagi, pierwszy raz w historii naszego związku zdarzyły się jakieś zaczepki z jej strony, wybuchy płaczu. Stała się marudna, wszystko widziała w czarnych barwach, seks też zniknął. Nie ukrywaliśmy tego, że wspólne siedzenie w domu jest dla obojga ciężkie i nie mogliśmy się doczekać początku sezonu w mojej firmie.
No i przyszedł, odetchnęliśmy, ale marazm nie przeminął. Ona dalej marudna, zmęczona, narzekająca. Podkreślę, że po powrocie z pracy (ok. 17-18) ZAWSZE brałem dziecko na spacer, karmiłem na kolację, kładłem spać i to ja gdy płakało w nocy. Bo ona zmęczona, bo cały czas dziecko dziecko dziecko (dodam, że po położeniu dziecka spać ok. 19-20, w godz. 22-1 w nocy odpisywałem klientom na maile, więc ja wtedy spałem z przerwami jakieś 4-5h. Przez 7 miesięcy tylko raz nie dałem rady przyjechać na kąpiel córki. Mogła na mnie liczyć. Zaliczyliśmy też 4 wyjazdy, 2 w Polskę i 2 do ciepłych krajów (każdy po ok. 1 tydz.). Staraliśmy się robić jakieś wyjścia, randki. Prawie wszystkie z mojej inicjatywy. Nudno nie było.
Jednak cały czas jej uwaga skupiała się tylko na dziecku, do niego „titititi”, a do mnie od razu zmiana tonu na zimny. Myślałem, myślałem, no i wymyśliłem, że to siedzenie w domu ją tak uwiera, że jak skończy się macierzyński i wróci do pracy, wyjdzie do ludzi, to zadba o swój wygląd zewnętrzny (jak się ona zapuściła w trakcie tego siedzenia w domu….), odżyje.
Dochodzimy do najlepszego. Role się odwróciły. To ona śmiga do pracy, a ja zacząłem siedzieć w domu z dzieckiem. I co? Ona dalej zmęczona :) Myślicie, że tak jak ja wraca do domu i przejmuje dziecko? Że wstaje do niego w nocy? Obecnie jestem kogutem domowym, który zajmuje się dzieckiem przez całą dobę, gotuje, sprząta – no i nie narzekam. Praca jak praca, dziecko pozytywne, czas miło upływa.
Moja cierpliwość jednak się skończyła, nie zamierzam robić wszystkiego żeby jej udowodniać, że da się to ogarnąć bez stękania. Na początku listopada mieliśmy największy kryzys, kiedy przestałem się starać i zabiegać o jej względy. Gdy przestałem być dla niej miły, ona była jeszcze bardziej niemiła. Zaproponowałem terapię, ale ona była sceptyczna. Poszedłem więc sam (pierwszy raz w życiu u psychologa), a babeczka zwaliła mnie z nóg. „Panie, tu nie ma czego ratować, ratuj się pan i odejdź”. Powiedziała, że to często się zdarza, tzn. przerzucenie miłości z partnera na dziecko. Dodała, że taki facet jak ja to skarb, że na rynku mam wysoką wartość i że znajdę kogoś godnego sobie. Poradziła, żebym od razu rzucił pozew o rozwód na stół, że albo się otrząśnie i ogarnie, albo odejdzie i wyjdzie mi to na zdrowie. Nie spodobało mi się to. Ja naprawdę chcę to ratować (przede wszystkim ze względu na dziecko), a jeśli odejść to po upewnieniu się, że spróbowałem wszelkich sposobów na ratowanie tego związku. Zdziwiła mnie tak twarda diagnoza na podstawie tylko mojej wersji wydarzeń. Właśnie z tego powodu nie zaufałem babce i wizytę traktuję jako kasę wywaloną w błoto.
Powiedziałem jej o tym, że byłem u terapeutki. Powiedziałem, że brak seksu tak na mnie działa, że zacząłem przeglądać roksę dla fantazji. Że jest to chore, że nie chcę jej zdradzać, ale po prostu tak jest. Zapewniała, że zależy jej na mnie. Był nawet pierwszy seks po 3-4 miesiącach. Przez miesiąc było lepiej, tzn. nie kłóciliśmy się wcale. Ale w dalszym ciągu nie ma w niej żadnej inicjatywy wobec mnie, żadnego dotyku, pocałunku, dobrej woli. Ja przez ten miesiąc starałem się ją zaskakiwać – kwiaty, masowanie stóp, upieczenie ulubionego ciasta, wykazywałem bez sukcesu zainteresowanie jej ciałem.
Dwa tygodnie temu upomniałem się w rozmowie o seks. Ona cały czas nie umie powiedzieć gdzie jest problem. Nie chce przyznać, że nie sprawia jej przyjemności, ale z drugiej strony nie umie wytłumaczyć czemu do niczego nie dochodzi. Pogadaliśmy, minęły dwa tygodnie i oczywiście nic. No i takie są te nasze rozmowy. Ja mówię dużo, jestem konkretny, nazywam i wskazuję problemy. Mam listę „zarzutów” wobec niej, niech postara się zmienić 2-3 rzeczy z tej 10-cio punktowej listy i będzie znacznie lepiej. Gdy rozmawiamy to ona zazwyczaj milczy, nie umie odeprzeć moich zarzutów, ona nie umiałaby zrobić takiej listy jak moja. Wiem, że nie jestem idealny, ale chciałbym usłyszeć od niej gdzie jest problem, co jej nie pasuje. Bez tego nie wiem o co chodzi i co mam w sobie zmienić, żeby stać się dla niej bardziej atrakcyjny.
Jestem za dobry. Nie umiem grać, być wyrachowany. Albo robię coś dobrze, albo wcale. Dlatego firma odnosi sukces (klienci lubią dobrze), ale w małżeństwie to nie zadziała bez dobrej woli partnerki. Rozmowa nie pomoże, pozostaje terapeuta. Jeśli wizyty u niego również nie zmienią sytuacji, to kończymy tą farsę. Szkoda dziecka, to wspaniała dziewczynka, ale lepiej to załatwić zanim zacznie więcej kumać. Lepiej żeby nie wychowywała się w domu, gdzie rodzice są ze sobą z przymusu. Skoro dzisiaj jest gęsto, to jak gęsto będzie za 5-10 lat?
Kliknij tutaj, aby odpowiedzieć w tym wątku anonimowo
Kliknij tutaj, aby wysłać OPowi anonimową wiadomość prywatną
Post dodany za pomocą skryptu AnonimoweMirkoWyznania ( https://mirkowyznania.eu ) Zaakceptował: Asterling
Zaakceptował:
Terapeutka powiedziała Ci prawdę, a ty się z tym nie zgadzasz, bo? - bo wierzysz, że jej dalej na Tobie zależy.
Ocknij się.
Kobieta dzisiaj Ciebie kocha, jutro ma Cię
Kolega dobrze prawi, ona traktuje cie jak szmate a ty jej jeszcze nadskakujesz.
Ja wiem, ze staranie sie itd ale lasla leje na ciebie moczem a ty nadskakujesz, przeciez ona musi toba gardzic na poziomie podswiadomosci xD
Jak ona nie zechce próbować to nic z tego nie będzie. Tu próbujesz Ty, a ona nic więc.....
Komentarz usunięty przez autora
Krótko o mnie - oboje 37 lvl, trójka chłopaków (10, 6 i 4), 18 lat para, 12 jako małżeństwo.
Bardzo dobrze, że chcesz terapii, ale z tego co piszesz, a ja rozumiem, to potrzebujecie tego oboje. Ja miałem duży opór przed terapią (to żona najpierw 2 lata sama uczęszczała), ale w końcu widząc jak jej to pomaga, i że między nami jest bardzo źle (a najbardziej to odbija się na dzieciach), zgodziłem się na sesję. I to była jedna z lepszych decyzji w życiu.
Jesteśmy w terapii tutaj: http://www.ritapsycholog.home.pl/RitaMain/Rita_Lukowska/Rita_Lukowska.html
Jest to rodzaj terapii integratywnej - moim zdaniem bardzo dobrej. Niestety, ta Pani jest w Gdańsku, ale jeżeli do niej napiszesz to na pewno poleci Ci kogoś w Warszawie (tych terapeutów nie ma jakoś dużo - przynajmniej tych dobrych ;) ).
Trzymaj się Mirku i
@TaoHosts Ja nigdzie nie napisałem, że ona mnie obraża. Można powiedzieć, że mało się kłócimy. Problemem jest to, że ona jest leniwa jako żona (nie jako matka). Nie chce jej się wyjść z inicjatywą, co w połączeniu z zaniedbaniem wyglądu oraz z wiecznie złym samopoczuciem sprawia, że mam dość jej i złej atmosfery w domu. Nie chcę spędzić całego życia z taką osobą, stąd ten wpis. Szczególnie, że moja praca to usługi wykonywane zazwyczaj w domu klientek (często są to dziewczyny 20-30 lat), które są mega pozytywne i odnoszą się do mnie w taki sposób, o jakim mogę pomarzyć w domu.
@Tytanowy_Lucjan Gdyby ta terapeutka pokazała mordkę na wypoku i napisała, że nie umie zainstalować Wordpressa, to miałaby w ciągu godziny >50 stron do
Komentarz usunięty przez autora
Komentarz usunięty przez autora
Nie znam was, ale według mnie pomóc mógłby tylko Jezus Chrystus. Dlatego,