Jakiś czas temu ruszył mnie jeden album. Tzn. to pewna forma flashbacku z dzieciństwa. I tak stwierdziłem że poczytam, dowiem się co nieco o nim. A czemu napiszę? Bo to jeden z najlepszych albumów w historii polskiej muzyki. Ogromny komercyjny sukces, który nawet nie był planowany. Typowa spontaniczność się w nim wylała i poszło, typowe zachowanie dla jednego z członków tego projektu. Gdy wspomniałem o pomyśle @urwisjakichmaIo to powiedział mi jedno, cytuję: ,,złe słowo i Cię #!$%@? znajdę. Serio'' xDDDD No to szukaj mnie kochanienki bo nadchodzi ten tekst.
Pierwsze zdarzenie z płytą nie będę ukrywał ze jest banalne. Prawy do lewego słyszał chyba każdy za dzieciaka. Hit niemiłosierny, Co się dział ona teledysku każdy widzi. Swietne show, hit imprezowy po pijaku nawet po tych 17 latach. A ja dalej pamiętam jak siedziałem u kolegi i słuchaliśmy to z płyty którą kupili jego rodzice. I tylko to nas bawiło ale ile można katować jeden utwór? Powiem wam że długo xD Ale coś obijało mi się o uszy i z czasem mocno w głowie został ten poważny utwór jakim jest Byłam Różą. Lata mijają, człowiek się rozwija. I miałem taki dziwny okres w życiu gdy spędzałem po 8h dziennie oglądając filmy europejskich reżyserów. I do dziś jestem fanem Emira Kusturicy. Wtedy muzyka Bregovica znów się we mnie obudziła. Do tej pory uważam że filmy bez samej muzyki nie byłyby takie wspaniałe. Underground, Czas Cyganów czy Arizona Dream to moje małe klasyki. Powoli przyswajałem sobie jego twórczość i nadal mam jednak takie chwile by wrócić ale czasu coraz mniej. Wiele osób pewnie nie zdaje sobie sprawy z jego współpracy z Iggym Popem, Scottem Walkerem czy Cesaria Evora. A takie projekty pokazywały jakie przebicie w świecie miał Goran.
Samo nagranie płyty było bardzo specyficzne. W trakcie sesji Kayah była w ciąży i na czas porodu wstrzymano prace. Potem wychowywanie dziecka plus nagrywanie albumu – mordega. Dodajcie do tego że poza masteringiem płyta nie została nagrana w studiu. Była nagrywana poza Warszawą w halach wypakowanych kocami by wyciszyć nagranie. Jak sam wspomina Goran:,, Poprosiłem, byśmy nie pracowali w studiu, bo miałem go dosyć z czasów, gdy byłem rockmanem''. I tak od momentu nagrania albumu, wychowywania dziecka i życia w jakiejś takiej komunie powstał album bazujący na tradycjach. Tak, tradycja to podstawa twórczości Bregovica. Bez niej nie byłoby jego sukcesu filmowego, nie byłoby szlagierów. Nie byłoby podpierania swojej twórczości na tym albumie. Lirycznie Kayha wchodzi na totalnie inny poziom. Teksty bliskie polskiej mentalności połączone z pewną martyrologią i dekadentyzmem. Wplecione w to wszystko atmosfera wręcz weselna przy której bawią się nieświadomi biesiadnicy. Albo świadomi, którzy starają się udawać ze nie widzą zła i przykrości. To jest w pewien sposób urocze i piekne. Podobne do tego co przedstawiał w filmach Kusturica, jak wiele ponownie mamy wspólnego z Jugolami. Płyta osiągnęła OGROMNY sukces komercyjny. Sprzedanych ponad 700 tyś kopii daje jej miejsce w czołówce sprzedanych płyt w naszym kraju. Brak akcji marketingowej a taki sukces? Przecież to mogłobyć jeszcze lepiej. W ogóle sprawa finansowa jest ciekawa, Bregovic wisiał ponad 300 tys. złotych za tamte trasy i nagranie albumu swojej koleżance z albumu :P Ale rozliczyli się i wyjasnili te czasy. Własnie ich powrót na scenę w tym roku uważam za najlepszy koncert który niestety opuściłem. Żałuję ze nie byłem bo z relacji znajomych słyszałem same cudowne recenzje. Czy to Warszawa, Gdańsk czy Poznań wszędzie to samo – fantastycznie. Pomijam kwestię ze Goran był praktycznie na każdym występie nawalony xD Co do samej płyty. W moim odczuciu jest cudowna lirycznie, takich tesktów nigdy więcej Kayha nie napisała. Melodyjnie majstersztyk od jugola. Jedyny utwór który mi nigdy nie leżał to Caje Sukarije. Takie dziwne raperskie zapędy artystów były normą w tych latach 90 ;v Ale z czasem mega doceniam już nie tylko Prawy do Lewego czy Byłam Różą czy Śpij, kochanie śpij(Operacja Samum <3) a resztę i całośc kompozycyjną. I podzielę się z wami czymś co skrycie uwielbiam od lat, bo jest przepiekne
Kiedyś babci zainstalowałem wykop żeby sobie pooglądała co się w świecie dzieje, a dziś się dowiedziałem że babcia czasami przegląda i czyta co tam wykopiecie. Babcia ma 75 lat, można 75 plusików dla niej? #wykop #babcia trochę #chwalesie
Pierwsze zdarzenie z płytą nie będę ukrywał ze jest banalne. Prawy do lewego słyszał chyba każdy za dzieciaka. Hit niemiłosierny, Co się dział ona teledysku każdy widzi. Swietne show, hit imprezowy po pijaku nawet po tych 17 latach. A ja dalej pamiętam jak siedziałem u kolegi i słuchaliśmy to z płyty którą kupili jego rodzice. I tylko to nas bawiło ale ile można katować jeden utwór? Powiem wam że długo xD Ale coś obijało mi się o uszy i z czasem mocno w głowie został ten poważny utwór jakim jest Byłam Różą. Lata mijają, człowiek się rozwija. I miałem taki dziwny okres w życiu gdy spędzałem po 8h dziennie oglądając filmy europejskich reżyserów. I do dziś jestem fanem Emira Kusturicy. Wtedy muzyka Bregovica znów się we mnie obudziła. Do tej pory uważam że filmy bez samej muzyki nie byłyby takie wspaniałe. Underground, Czas Cyganów czy Arizona Dream to moje małe klasyki. Powoli przyswajałem sobie jego twórczość i nadal mam jednak takie chwile by wrócić ale czasu coraz mniej. Wiele osób pewnie nie zdaje sobie sprawy z jego współpracy z Iggym Popem, Scottem Walkerem czy Cesaria Evora. A takie projekty pokazywały jakie przebicie w świecie miał Goran.
Samo nagranie płyty było bardzo specyficzne. W trakcie sesji Kayah była w ciąży i na czas porodu wstrzymano prace. Potem wychowywanie dziecka plus nagrywanie albumu – mordega. Dodajcie do tego że poza masteringiem płyta nie została nagrana w studiu. Była nagrywana poza Warszawą w halach wypakowanych kocami by wyciszyć nagranie. Jak sam wspomina Goran:,, Poprosiłem, byśmy nie pracowali w studiu, bo miałem go dosyć z czasów, gdy byłem rockmanem''. I tak od momentu nagrania albumu, wychowywania dziecka i życia w jakiejś takiej komunie powstał album bazujący na tradycjach. Tak, tradycja to podstawa twórczości Bregovica. Bez niej nie byłoby jego sukcesu filmowego, nie byłoby szlagierów. Nie byłoby podpierania swojej twórczości na tym albumie. Lirycznie Kayha wchodzi na totalnie inny poziom. Teksty bliskie polskiej mentalności połączone z pewną martyrologią i dekadentyzmem. Wplecione w to wszystko atmosfera wręcz weselna przy której bawią się nieświadomi biesiadnicy. Albo świadomi, którzy starają się udawać ze nie widzą zła i przykrości. To jest w pewien sposób urocze i piekne. Podobne do tego co przedstawiał w filmach Kusturica, jak wiele ponownie mamy wspólnego z Jugolami. Płyta osiągnęła OGROMNY sukces komercyjny. Sprzedanych ponad 700 tyś kopii daje jej miejsce w czołówce sprzedanych płyt w naszym kraju. Brak akcji marketingowej a taki sukces? Przecież to mogłobyć jeszcze lepiej. W ogóle sprawa finansowa jest ciekawa, Bregovic wisiał ponad 300 tys. złotych za tamte trasy i nagranie albumu swojej koleżance z albumu :P Ale rozliczyli się i wyjasnili te czasy. Własnie ich powrót na scenę w tym roku uważam za najlepszy koncert który niestety opuściłem. Żałuję ze nie byłem bo z relacji znajomych słyszałem same cudowne recenzje. Czy to Warszawa, Gdańsk czy Poznań wszędzie to samo – fantastycznie. Pomijam kwestię ze Goran był praktycznie na każdym występie nawalony xD Co do samej płyty. W moim odczuciu jest cudowna lirycznie, takich tesktów nigdy więcej Kayha nie napisała. Melodyjnie majstersztyk od jugola. Jedyny utwór który mi nigdy nie leżał to Caje Sukarije. Takie dziwne raperskie zapędy artystów były normą w tych latach 90 ;v Ale z czasem mega doceniam już nie tylko Prawy do Lewego czy Byłam Różą czy Śpij, kochanie śpij(Operacja Samum <3) a resztę i całośc kompozycyjną. I podzielę się z wami czymś co skrycie uwielbiam od lat, bo jest przepiekne
Kayah & Bregovic - Trudno Kochać
#muzyka #zimniokpoleca #bregovic #dobrebopolskie