Aktywne Wpisy
yosemitesam +3
#ukraina #rosja #wojna
Uwaga, leci gęste. Przed Państwem Dmitrij Pieskow:
Czołgi Leopard i Abrams, które Zachód zamierza przekazać Ukrainie, spłoną tak samo, jak cały inny zachodni sprzęt wojskowy. Szkody spowodowane dostawami spadną na barki obywateli Europy, a Stanom Zjednoczonym prawdopodobnie przypadnie niezły zysk . Takie oświadczenie złożył rzecznik prasowy Prezydenta Federacji Rosyjskiej Dmitrij Pieskow.
Uwaga, leci gęste. Przed Państwem Dmitrij Pieskow:
Czołgi Leopard i Abrams, które Zachód zamierza przekazać Ukrainie, spłoną tak samo, jak cały inny zachodni sprzęt wojskowy. Szkody spowodowane dostawami spadną na barki obywateli Europy, a Stanom Zjednoczonym prawdopodobnie przypadnie niezły zysk . Takie oświadczenie złożył rzecznik prasowy Prezydenta Federacji Rosyjskiej Dmitrij Pieskow.
GoldenJanusz +3
Aktywne Znaleziska
Hallå, Hei, Hej, Hallo!
Albo po prostu cześć. Witaj w progu tagu który będzie zajmował się piłką nożną w Skandynawii, czyli w:
-Islandii, Wyspach Owczych, Norwegii, Danii, Szwecji i Finlandii.
Na sam początek opiszę wam podstawy każdego państwa, jakieś takie ciekawostki i w ogóle. Zapraszam.
Na początek, liga norweska (w kolejnych dniach następne) czyli „Tippeligaen" albo "Eliteserien” powstała w roku 1937 jako „Norgesserien”. Przed założeniem ligi grano Puchar Norwegii który powstał w 1902r. Pierwszym mistrzem w sezonie 1937-38 został Fredrikstad FK, pokonując w finale SFK Lyn (0-0, 0-4). W inaugurującym sezonie rozgrywki grały aż 73 zespoły, które zostały podzielone na dystrykty (od I do VIII, przy czym grupy II, IV, V były podzielone na grupy A i B). Mistrzowie grup I, III, VI, VII, VIII awansowali bezpośrednio do ćwierćfinałów Play-offów, natomiast zwycięzcy dystryktów gdzie były dwie grupy grały ze sobą baraż. Wygrani tych baraży grali w ćwierćfinale z pozostałymi, a potem już z górki.
Nazwę i system zmieniono w drugim sezonie po wojnie kiedy to w sezonie 48-49 zespoły podzielono na dwie grupy, po 8 zespołów w grupie, gdzie każda drużyna grała ze sobą mecz i rewanż. Zwycięzcy tych grup grali ze sobą od razu w finale, i znowu jak w roku 1937 najlepszą ekipą okazała się drużyna Fredrikstad pokonując Valerengę (3-1, 3-0). A norweska ligą zmieniła nazwę na Hovedserien, czyli po polsku Liga Elity. Taka nazwa utrzymała się do 1963, gdzie zmieniono nazwę na 1.Divisjon, a potem po objęciu patronatu nad ligą przez firmę „Norsk Tipping (Taki norweski totalizator sportowy) w 1990 stwierdzono że dobrą nazwą będzie „Tippeligaen” i tak to leci do dziś. Wracając do systemu rozgrywek, to od sezonu 59-60 grano też mecz o brązowy medal, gdzie to drużyny z drugich miejsc z dwóch grup, grały ze sobą o ten właśnie krążek. Następna zmiana rozgrywek, to sezon 1961-62, w którym to połączono grupy w całość i grano „po ludzku” czyli każdy z każdym. Ale żeby nie było zbyt nudno to właściciele stwierdzili że zmieniamy, no i zmienili. Liga zmniejszyła się z 16 drużyn do 10. Zmniejszenie nastąpiło po spadku aż ośmiu drużyn do tzw. 2.divisjon. Szybka matematyka daje nam obraz że z drugiej ligi musiały awansować aż dwie ekipy, i co ciekawe tak też się stało. Ale że norwegów palce swędziały jak niektórych teraz kukle, to w roku 1972 wpadli na pomysł powiększenia ichniejszej ekstraklasy o całe dwa zespoły, przy czym trzy spadały do 2.divisjon. Taka sytuacja utrzymała się aż do sezonu 1995, gdzie to znów powiększono ligę o dwa zespoły a spadały w tym sezonie trzy (potem już od sezonu 1997 normalnie dwa, by w rok później wprowadzić baraże o utrzymanie w lidze.) W sezonie 2008 liga uległa po raz kolejny lekkiej reorganizacji. Spadał ostatni zespół, przedostatni grał w barażach, a liga dalej liczyła sobie 14 drużyn. Norwegom się nudziło i rok później powiększyli ligę do 16, spadały dwie, trzecia od końca grała baraże.
No i nie zgadniecie co stało się dwa lata później… tak, tak, kolejna zmiana, tym razem wycofano baraże, a reszta bez zmian. Aż cały jeden sezon nie grali w barażach, bo Tippeligaen 2012 to powrót do baraży. Ech, ci norwedzy. Na szczęście od 2012 nic nie zmienili i oby tak dalej.
Dodam tutaj słówko, że w 1992 roku liga stała się w pełni profesjonalna.
W lidze norweskiej gra się wiosna-jesień. Sezon zwykle zaczyna się gdzieś w połowie marca, gdzie gra się do drugiego tygodnia listopada. Jeśli w trakcie sezonu odbywają się Mistrzostwa Swiata, bądź Europy wtedy zapada prawie miesiąc przerwy. Czyli teraz trwa przerwa w rozgrywkach Tippeligaen (nie dotyczy to drugiego poziomu czyli „OBOS-ligaen” o którym za chwilę). Ostatnia, 13.kolejka została rozegrana 29.05, a następna zostanie rozpoczęta meczem Lillestrøm z Tromsø, 1.07 o 19:00. Obecnym mistrzem jest Roseborg, który zagra w II rundzie el. LM z szwedzkim IFK Norrköping, czyli nie czeka ich aż taka długa podróż.
Oprócz Tippeligaen, jest też druga liga, czyli jak już wcześniej wspomniałem OBOS-ligaen. W przeciwieństwie do Tippeligaen nie jest ona w pełni profesjonalna, co może dziwić. W tym sezonie gra w niej 16 drużyn, z czego dwie pierwsze awansują bezpośrednio do Tippeligaen, a zespoły z miejsc 3-6 grają play-offy o baraż z 14.drużyną ekstraklasy. Co tyczy się miejsc spadkowych, to jest ich aż cztery.
Ciekawostką jest że na zapleczu gra pierwszy Mistrz Norwegii, czyli FK Fredrikstad, ale nie idzie im najlepiej powrót do elity, ponieważ po 13 kolejkach zajmują ostatnie bezpieczne miejsce z trzema punktami przewagi nad zespołem FK Bryne.
Obecnie system rozgrywkowy składa się z dziesięciu poziomów, z czego cztery pierwsze są rozgrywane na szczeblu centralnym, a reszta to takie okręgówki.
Najbardziej utytułowanym klubem norweskim jest znany przez większość Rosenborg Trondheim, który zdobywał 23 razy mistrzostwo, drugi w kolejności Fredrikstad FK ma tych mistrzostw „tylko” 9.
Najwięcej meczów w norweskiej ekstraklasie rozegrał Daniel Berg Hestad, który zakończył niestety swoją karierę dość nie dawno bo 25 lutego 2016, po rozgeraniu meczu numer 900 dla Molde. Hestad jest bowiem wychowankiem swojego klubu, gdzie grał od 1993 do 2016 z małą dwuletnią przerwą na występy w holenderskim SC Heerenveen. Łącznie dla Molde zagrał 473 meczów (w norweskiej ekstraklasie, bo ogólnie tych spotkań ligowych było 516, ponieważ Molde dwukrotnie podczas kariery Hestad’a spadało z ligi. strzelając 71 (ogólnie 79) co jak na środkowego pomocnika jest całkiem niezłym wynikiem.
Jeśli chodzi o najbardziej bramkostrzelnego piłkarza, to jest nim Sigurd Rushfeldt, który podczas swojej gry dla Tromsø i Rosenborga strzelił 172 gole w 299 występach, co daje mu średnią 0.58 gola na mecz. Grał on w latach 1992-2011, zdobywając w 1997 (25 goli) oraz 1998 (27 goli) tytuł króla strzelców.
A teraz pora na ciekawostki:
Pierwszy Mistrz Norwegii, wspomniany wcześniej FK Fredrikstad ma pewien wątek polski. Otóż 10 października 1926 roku odbył się mecz pomiędzy Polską a Norwegią, na stadionie właśnie Fredrikstad (Polacy wygrali ten mecz 3-4). Władzom klubu tak spodobały się nasze koszulki że napisały dwa miesiące później list do PZPN z prośbą o użycie naszych strojów jako ich. PZPN na propozycję przystał i od 17 Marca 1927, pierwszym strojem zespołu z Fredrikstad są białe koszulki i czerwone spodenki.
Do roku 1972 kluby z północy kraju nie otrzymywały promocji do Tippeligaen, dopiero w sezonie 1979 otrzymały one takie same prawa jak reszta klubów z innych części kraju.
Apropos Północnej Norwegii (czyli ta część gdzie znajduje się w kole podbiegunowym) to w sezonie 2016 występują aż dwa kluby spod koła podbiegunowego a są to Tromsø oraz, FK Bodø/Glimt.
Najwięcej goli w jednym meczu: Odd Iversen (Rosenborg) który w 20 października 1968 zaaplikował Valerendze Oslo aż 6 goli. Rosenborg wygrał tamten mecz 7-2.
Wyczyn Iversena powtórzył Jan Fuglset (Molde) , który prawie 8 lat po tamtym meczu (17 października 1976) strzelił zespołowi Strømsgodset też 6 bramek, a jego Molde wygrało tamten mecz… 1-6.
Najwięcej goli w sezonie: Odd Iversen 30 bramek (sezon 1968)
Najwięcej meczów w pełnym wymiarze czasowym (czyli nie był zmienany przez te spotkania w ogóle): Morten Bakke (139 meczów, Molde 1996-2001)
Najwięcej punktów w sezonie: 71/90 – Molde (2014)
Najmniej punktów w sezonie: 2/36 – Sandefjord BK (1965)
Najwięcej zwycięstw w sezonie: 22/28 Roseborg (1998)
Najmniej zwycięstw w sezonie: 0 Sandefjord (1965), 0 Os (1975)
Najwięcej remisów w sezonie: 13 Lillestrøm (2010)
Najmniej remisów w sezonie: 0 Lyn (1968)
Najwięcej przegranych w sezonie: 22/30 Sandefjord (2010. 2015)
Najmniej przegranych w sezonie: 0/30 Rosenborg (2010)
Najwięcej strzelonych goli w sezonie: 87 w 26 kolejkach Rosenborg (1997)
Najmniej strzelonych goli w sezonie: 10 w 22 kolejkach: Mjolnir (1972)
Najwięcej wygranych z rzędu: 11 Lillestøm (1986)
Najwięcej meczów bez porażki: 33 Rosenborg (od Października 2009 do Listopada 2010)
Najwięcej meczów u siebie bez porażki: 46 Strømsgodset (od Czerwca 2011 do Lipca 2014)
Najwięcej porażek z rzędu: 12 Skeid (od Sierpnia 1996 do Maja 1997)
Najwięcej meczów bez zwycięstwa: 27 Sandefjord (od drugiej do 30 kolejki w sezonie 2010)
Najwięcej meczów ze strzelonym golem: 53 Rosenborg (od Kwietnia 1994 do Maja 1996)
Największa frekwencja: 28,569 (Rosenborg – Lillestøm w 1985)
Najmniejsza frekwencja: 202 (Strømmen–Mjøndalen w 1986)
Wołam: @gumiorek @hkowal4 @pitkamaki @tintin94 @TomekRomek @polik95
---> obserwuj aby być na bieżąco. #skandynawskifutbol #pilkanozna
@Randallovy: Islandia, Wyspy Owcze i Finlandia to nie Skandynawia.