Wpis z mikrobloga

Piątek dniem czarnej dziury
Autor ilustracji: M. Weiss

Poniższa ilustracja jest autorskim przedstawieniem horyzontu zdarzeń czarnej dziury. Część materii porusza się w spiralnym ruchu do wnętrza czarnej dziury, jednak część materii jest w stanie jeszcze uciec jej przyciąganiu.

Czarną dziurą nazywamy miejsce w przestrzeni, gdzie grawitacja przyciąga obiekty z taką siłą, że nawet światło nie może uciec. W czarnych dziurach grawitacja osiąga taką siłę, ponieważ materia jest ściśnięta w bardzo małej przestrzeni, a dzieje się to przede wszystkich, kiedy jakaś gwiazda umiera.

Ponieważ światło nie może się wydostać z czarnej dziury, ludzie nie są w stanie ich zobaczyć. Są dla nas niewidzialne, jednak kosmiczne teleskopy, wyposażone w specjalne przyrządy mogą nam pomóc wyszukiwać potencjalne miejsca ich występowania. Przyrządy te są w stanie zaobserwować dziwne zachowanie gwiazd znajdujących się blisko czarnej dziury.

Jak wielkie są czarne dziury?
Czarna dziura może być duża lub mała. Z teoretycznego punktu widzenia najmniejsza czarna dziura może mieć wielkość pojedynczego atomu. Te czarne dziury, są na prawdę bardzo, bardzo małe, jednak ich masa byłaby porównywalna z wielkości dużej góry. Takie małe czarne dziury mogły powstawać we wczesnym wszechświecie, gdzie średnia gęstość materii była miliony razy większa niż teraz.

#zdjeciednianasa #mirkokosmos

Zapraszam do obserwowania tagu #zdjeciednianasa, gdzie pojawiają się tłumaczenia z bloga NASA z wybranymi zdjęciami dnia. Wpis

Powyższy wpis jest dzisiaj drugim wpisem w tagu i stanowi niejako bonus sam w sobie. Ale i tak znajdzie się miejsce na kilka dodatkowych zdjęć tego samego autora:
Czarna dziura 2
Czarna dziura 3
Czarna dziura "zjadajaca" pobliską gwiazdę
  • 2
@ryo1987: co mi się nie podoba w tych wizualizacjach, to to, że czarne dziury wyglądają jak... dziury. A przecież horyzont jest wypukły, to czarna kulka jest a nie dziura ; <