[Vivec]

669 - 1 =668

Zbigniew Herbert, Barbarzyńca w ogrodzie, Zbiór esejów

Znany głównie ze swojej poezji(zwykle jestem ślepy na uroki mowy wiązanej, ale tych kilka wierszy Herberta, szczególnie Przesłanie Pana Cogito, lubię) Zbigniew Herbert był również dramaturgiem i eseistą. Postanowiłem więc zapoznać się z tą stroną jego twórczości. Na początek sięgnąłem po jego znakomity zbiór esejów. Barbarzyńca w ogrodzie powstał w wyniku podróży autora po Francji i Włoszech, ale nie jest prostym przewodnikiem po najciekawszych atrakcjach turystycznych. Eseje te skupione są na sztuce, a szczególnie na malarstwie i architekturze. Herbert oferuje czytelnikowi podróż zarówno przestrzenną jak i czasową. Zwiedzając katedrę w Orvieto czy oglądając malowidła naskalne w Lascaux autor maluje przed nami obraz epoki w której powstawały te dzieła. Autor przy okazji dzieli się swoją rozległą wiedzą historyczną. Opisane zostały np. sposoby wydobywania kamienia na budowę katedr, ewolucję postrzegania architektów, w jaki sposób strzegli tajemnic budowy oraz to, że z początku budowane były dość lekkomyślnie bez konkretnych planów czy uwzględnienia potrzebnych środków.

Łatwo wyczuć możemy umiłowanie Herberta do opisywanych przez niego dzieł. Łatwo również udziela się ono czytelnikowi, choćby nawet wcześniej nie znajdował go w sobie. Napisana jest lekkim, ale pięknym językiem. Wszystko to sprawia, że jest to bardzo ciekawa i nietuzinkowa książka.

#bookmeter