Dzień dobry Mirki i Mirabelki, [kilka osób]( https://www.wykop.pl/wpis/30078421/mirki-z-emigracja-i-szwajcaria-pisze-wlasnie-dlugi/) było ostatnio zainteresowanych życiem w #szwajcaria, więc voilà. Uwaga, ściana tekstu.
O mnie
Przeprowadziłem się do Szwajcarii 6 lat temu, najpierw do Lozanny we francuskojęzycznym kantonie Vaud (3 lata). Teraz mija mi trzeci rok w niemieckojęzycznej części górskiego kantonu [Valais]( https://pl.wikipedia.org/wiki/Valais), gdzie postanowiłem już zostać na stałe. Przyjeżdżając, znałem już 2 języki konfederacji, więc nie mam osobistego doświadczenia jak to byłoby znając tylko angielski. Skończyłem inżynierię chemiczną i pracuję w największym przemyśle Szwajcarii – przemyśle farmaceutycznym/chemicznym.
O mnie
Przeprowadziłem się do Szwajcarii 6 lat temu, najpierw do Lozanny we francuskojęzycznym kantonie Vaud (3 lata). Teraz mija mi trzeci rok w niemieckojęzycznej części górskiego kantonu [Valais]( https://pl.wikipedia.org/wiki/Valais), gdzie postanowiłem już zostać na stałe. Przyjeżdżając, znałem już 2 języki konfederacji, więc nie mam osobistego doświadczenia jak to byłoby znając tylko angielski. Skończyłem inżynierię chemiczną i pracuję w największym przemyśle Szwajcarii – przemyśle farmaceutycznym/chemicznym.
[Złudzenie ponadprzeciętności ](https://pl.wikipedia.org/wiki/Złudzenie_ponadprzeciętności)– błąd poznawczy objawiający się skłonnością jednostki do przeceniania swoich umiejętności i cech w stosunku do innych ludzi. Zjawisko to jest obserwowane na wielu różnych płaszczyznach, wliczając w to inteligencję, umiejętność wykonywania zadań i rozwiązywania testów oraz posiadania pożądanych przymiotów, i cech charakteru. Jest to jedna z wielu pozytywnych iluzji dotyczących samego siebie. Badaniem tego zagadnienia zajmuje się psychologia społeczna.
Złudzenie ponadprzeciętności jest często zaliczane do efektu ponadprzeciętności[1] (ang. above average effect)[2]. Inne nazwy to: błąd wyższości[3] (ang. superiority bias)[2], błąd łagodności[3] (ang. leniency error)[2], poczucie relatywnej wyższości[3] (ang. sense of relative superiority)[2], efekt primus inter pares[2] oraz Lake Wobegon effect (pol. efekt jeziora Wobegon, nazwany za fikcyjnym miasteczkiem stworzonym przez pisarza Garrisona Keillora, gdzie "wszystkie dzieci były ponadprzeciętne")[4]. Nazwa "złudzenie ponadprzeciętności" została po raz pierwszy użyta przez Vana Yperena i Buunka w 1991 roku[2].
W badaniach kierowców Svenson (1981) odkrył, że 80% z nich zaliczyło siebie pod względem umiejętności do najlepszych 30%[5]. Podobnie w badaniach popularności studentów Zuckerman i Jost (2001) pokazali że większość studentów oceniła samych siebie jako "ponadprzeciętnie lubianych"[6]. Przy ankietowaniu absolwentów szkół średnich w USA pokazano, że przy umiejętnościach takich jak "nawiązywanie przyjaźni" mniej niż 1% oceniło siebie poniżej średniej. 60% zaliczyło siebie do górnych 10%. Podobny efekt zauważono w wielu innych badaniach, przy ocenie takich cech jak: uczciwość, szczęście czy