Przyznam, że mam małą alergię na kołczów. Żeby była jasność, nie grzebię jakoś specjalnie w ich mądrościach, ale takiego Grzesiaka czy Pawlikowską trudno ominąć, a grzesiakolizmy i pawlikolizmy udzieliły się naprawdę sporej grupie ludzi.

Dla mnie nazwisko jest jak PESEL, jak numer dowodu, przy czym nazwisko pamiętam, numeru dowodu nie.

Moda na dobrych tatusiów trwa i jest to moda, którą popieram całkowicie. Są jednak ojcowie, którzy trendom nie ulegają. Twarde sztuki, które w dupie mają własne dzieci. To tak zwani ojcowie chujowi.

Odkąd przestaliśmy z mężem udawać hipsterów i kupiliśmy telewizor, wiele się dowiedziałam o życiu i sobie. Jako że głoszenie słowa Bożego mojego zawsze było mi bliskie, odpalam cykl o tym, czego dowiedziałam się dzięki TV i jak mnie ta bestia zmieniła.

Chociaż jestem fanką profilu Chujowa Pani Domu, to moda na bycie nieidealną drażni mnie bardziej niż sąsiedzi, którzy ukochali sobie techno, a do tego mają sprzęt wartości mieszkania, więc to ich techno rozchodzi się po całej mojej chałupie, niszcząc we mnie resztki ledwo dyszącej...

Takie mamy czasy, że gonimy, nikt nie wie w co ręce włożyć, bo dwa etaty, własna firma, podróże i pasje, bieganie jak Bolt, gotowanie jak Gesslerowa, wszystko na pełnej kurwie, bo życie tylko jedno i trzeba napierdalać. A tak naprawdę to przez większość naszego czasu...