Walka o władzę na Kremlu po rozprawieniu się z białymi, pokojem zawartym z Polską i powstaniem ZSRR (1922) mogła być krwawa. Nie wiadomo, co Józef Stalin szykował na Włodzimierza Lenina, ale ostatnie dwa lata wodza rewolucji pokazały że wystarczyło czekać. Dni Lenina były policzone.
Przywódca bolszewików w wieku 53 lat nie był w stanie chodzić, pisać, a nawet mówić. Wyglądał tak jak na swoim ostatnim zdjęciu.
Lenin w 1918 przeżył zamach na swoje życie i praktycznie nie wrócił do zdrowia. To dziwne, że nasza wikipedia powołuje się na książkę radzieckiego historyka (!!!) Dimitrija Wolokogova głosząc, że: Lenin zachował w szyi kulę, którą niemiecki chirurg usunął dopiero 24 kwietnia 1922 roku. Lenin narażony na ciągły stres związany z długoletnią wojną domową, pracował od czternastu do szesnastu godzin dziennie, zajmując się nawet mało istotnymi zadaniami rządu bolszewickiego.
Skończmy z propagandą radziecką według, której Lenin zmarł w wyniku powikłań po zamachu albo miażdżycy, która miała być chorobą dziedziczną w rodzinie. Dlaczego? Bo miażdżycy nie leczy się Salwersanem.
Był to specyfik, którym faszerowano Lenina, toksyczny związek arsenu. Przyjmował go już 30 lat wcześniej w czasie kuracji w Szwajcarii, gdy był leczony na syfilis. Także tuż przed śmiercią miał zapisane dawki salwarsanu, który - przed wynalezieniem penicyliny - był podstawą w leczeniu tej choroby wenerycznej.
Niestety, kiła w kolejnych fazach po długim okresie utajenia atakuje mózg. Przestaje być weneryczna, a wyniszcza układ nerwowy. W późnych stadiach choroby, często 20 lub więcej lat po zakażeniu, u ofiary mogą wystąpić wahania nastroju i wybuchy kreatywności, a także depresja, senność i demencja. Uszkodzenie układu sercowo-naczyniowego może prowadzić do paraliżu, tętniaka lub udaru.
Choroba Lenina co najmniej naśladowała rozwój kiły - przez wiele miesięcy męczyły go napady drgawek i przeszywające bóle głowy, a także nudności, bezsenność i częściowy paraliż. W czasie, gdy Stalin knuł spisek w celu przejęcia kontroli nad partią komunistyczną, Lenin był na przemian przytomny i niezdolny do działania. Czasami nie był w stanie chodzić bez pomocy ani mówić.
Po śmierci jego ciało zabalsamowano i wystawiono w mauzoleum na Placu Czerwonym. Twórców tego najważniejszego miejsca w Moskwie zainspirowały plany piramidy schodkowej faraona Dżesera w Sakkarze z 2650 roku p.n.e. oraz grobowiec króla perskiego Cyrusa II Wielkiego w Pasargade z VI wieku p.n.e. W czasach Związku Radzieckiego mauzoleum Lenina pełniło również funkcję trybuny, z której Stalin i jego następcy wraz z kierownictwem Partii odbierali pochody i defilady wojskowe.
zdjęcie: Ostatnia fotografia Lenina, Gorki, maj 1923. Obok stoją jego siostra Anna i jeden z lekarzy A. M. Kożewnikow. (domena publiczna)
Komentarze (16)
najlepsze
@antonikokoszka: ( ͡° ͜ʖ ͡°)
@Conscribo: Według Twojej koncepcji, to dalej można mu robić "ostatnie zdjęcia" ( ͡° ͜ʖ ͡°)