Poszukiwania fal grawitacyjnych z supernowych - LIGO/Virgo.
Artykuł z LIGO omawiający kwestię tzw. "burst'ów" czyli sygnałów fal grawitacyjnych powstających w trakcie wybuchów supernowych. W tekście opisano modele supernowych brane pod uwagę w LIGO/Virgo, metodę analizy danych oraz przedstawiono wyniki rezultatów z sesji obserwacyjnych O1 i O2.
Fake_R z- #
- #
- #
- #
- #
- #
- 3
Komentarze (3)
najlepsze
Poszukiwania fal grawitacyjnych z kolapsów supernowych podczas sesji obserwacyjnych O1 i O2.
Supernowe (typu II) to spektakularne śmierci masywnych gwiazd o masie przynajmniej 8 razy większej od masy Słońca (lub inaczej, przekraczających 8 mas Słońca). Gwiazdy te spalają wodór w swoich jądrach przez miliony lub miliardy lat, tworząc w ten sposób cięższe pierwiastki -
Drugi zestaw wykorzystuje mechanizm magneto-hydrodynamiczny (napęd MHD) dla szybko rotujących gwiazd pierwotnych. Efekty magnetyczne związane z gwałtownym obrotem mogą odgrywać dominującą rolę w tworzeniu eksplozji napędzanych MHD. Stanowi to podobny mechanizm jak w przypadku prądnicy: im szybciej wirnik się obraca tym więcej generuje mocy. Uważa się jednak, że niemal wszystkie (99%) eksplozje pochodzą od wolno obracających się gwiazd pierwotnych.
Razem z tymi bardziej realistycznymi symulowanymi wybuchami supernowych rozważamy również dwa
Weźmy na przykład sytuację, gdy hipotetyczna supernowa eksplodowała w odległości około 30 000 lat świetlnych od centrum Galaktyki. Jeśli w szumie umieścimy 100 sygnałów supernowych (w różnym czasie), a nasze przeszukiwanie danych uzyska tylko 50, to wiemy, że prawdziwy sygnał jest wykrywalny w 50% przypadkach. Grafika 3 ilustruje niektóre krzywe "efektywności detekcji" informujące nas o stopniu możliwości wykrycia różnych rodzajów fal w zależności od odległości eksplozji supernowej. Stworzyliśmy krzywe efektywności