Coś pięknego. Przypomniały mi się czasy dzieciństwa i nastoletnie, kiedy czytając książki, oglądając przeróżne programy przyrodnicze czy po prostu filmy przygodowe miało się głowę pełną marzeń i poczucie nieskończonych szans i możliwości. Można było być każdym - np naukowcem który pływa po oceanach i bada wieloryby. Oglądając ten krótki film znowu poczułem piękno świata i to jak wiele go nas omija w prozie życia codziennego, kiedy staramy się przeżyć, a nie żyć.
200 lat temu nie dało się wypłynąć w morze i nie zobaczyć wieloryba, ale od kiedy Londyn został oświetlony ich tłuszczem populacja spadła praktycznie do zera.
Komentarze (54)
najlepsze
@to_po_prostu_ja:
źródło: comment_wTtqo9AcCFsTlYbX3vBnbe24TUA9rzhp.jpg
Pobierzźródło: comment_IcMkasuALukLSSaIBsY4aSUZGbkzZU0W.jpg
Pobierzźródło: comment_Nmlr8EdRO9t3ICNxenivM8xQ19kbzrTl.jpg
Pobierzźródło: comment_UfZ8x8a5gqVF54h8QlwgBP6wqbGsQhLD.jpg
Pobierz