Więcej nostalgicznych gierek i hobbistyczne artykuły ==> #graczniedzielny
Twórcy The Neverhood po 19 latach wrócili do fanów z nowym projektem o nazwie Armikrog, który wywołał nie lada zamieszanie. Projekt uzbierał prawie sto tysięcy nadwyżki od zadeklarowanej kwoty, wiec zainteresowanie było spore. Po roku projekt ujrzał światło dzienne i ... okazał być się ogromnym rozczarowaniem. Jako że poprzednika ograłem całkiem niedawno, postanowiłem sprawdzić, czy naprawdę tytuł ten jest taki zły, jak wszyscy mówią. No i niestety, wiele osób ma sporo racji, podczas ogrywania miałem wrażenie, że grze brakuje duszy. Początek zapowiada się bardzo dobrze, odświeżona grafika i długa dopracowana cutscenka dość mocno mnie zaintrygowały i byłem ciekawy, czym gra może mnie jeszcze zaskoczyć. No i zaskoczyła nawet bardzo jednak nie w aspekcie pozytywnym. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w uszy, jest muzyka, która kompletnie nie wpada w ucho tak jak w przypadku poprzednika. Przez całą grę nie pojawił się ani jeden utwór, do którego chciałbym wrócić. Co ogromnie mnie zdziwiło, ma ona znacznie więcej błędów czy losowych problemów niż The Neverhood sprzed 28 lat. U mnie np. pojawił się ciekawy bug, przez który w całej grze randomowo odcinało mi cały dźwięk. Jednak głównym elementem, którego brak mocno da się odczuć, jest humor. Cutscenki niby są, ale nie mają żadnych wątków humorystycznych. Większość z nich zwyczajnie pokazują, jak bohater z kimś rozmawia lub podnosi. Praktycznie w całej grze nie było momentu, w którym mógłbym się mocno zaśmiać lub chociaż głośniej puścił powietrze nosem. To wydaje mi się być największym minusem Armikroga, przez który został tak źle odebrany. Jeśli nie macie co robić przez weekend, możecie dać jej szanse, jednak zwyczajnie jest to poprawna gra przygodowa, która niczym się nie wyróżnia.
Więcej wrażeń opisałem na swoim blogu więc zapraszam ⇒ tutaj
Twórcy The Neverhood po 19 latach wrócili do fanów z nowym projektem o nazwie Armikrog, który wywołał nie lada zamieszanie. Projekt uzbierał prawie sto tysięcy nadwyżki od zadeklarowanej kwoty, wiec zainteresowanie było spore. Po roku projekt ujrzał światło dzienne i ... okazał być się ogromnym rozczarowaniem. Jako że poprzednika ograłem całkiem niedawno, postanowiłem sprawdzić, czy naprawdę tytuł ten jest taki zły, jak wszyscy mówią. No i niestety, wiele osób ma sporo racji, podczas ogrywania miałem wrażenie, że grze brakuje duszy. Początek zapowiada się bardzo dobrze, odświeżona grafika i długa dopracowana cutscenka dość mocno mnie zaintrygowały i byłem ciekawy, czym gra może mnie jeszcze zaskoczyć. No i zaskoczyła nawet bardzo jednak nie w aspekcie pozytywnym. Pierwszą rzeczą, która rzuca się w uszy, jest muzyka, która kompletnie nie wpada w ucho tak jak w przypadku poprzednika. Przez całą grę nie pojawił się ani jeden utwór, do którego chciałbym wrócić. Co ogromnie mnie zdziwiło, ma ona znacznie więcej błędów czy losowych problemów niż The Neverhood sprzed 28 lat. U mnie np. pojawił się ciekawy bug, przez który w całej grze randomowo odcinało mi cały dźwięk. Jednak głównym elementem, którego brak mocno da się odczuć, jest humor. Cutscenki niby są, ale nie mają żadnych wątków humorystycznych. Większość z nich zwyczajnie pokazują, jak bohater z kimś rozmawia lub podnosi. Praktycznie w całej grze nie było momentu, w którym mógłbym się mocno zaśmiać lub chociaż głośniej puścił powietrze nosem. To wydaje mi się być największym minusem Armikroga, przez który został tak źle odebrany. Jeśli nie macie co robić przez weekend, możecie dać jej szanse, jednak zwyczajnie jest to poprawna gra przygodowa, która niczym się nie wyróżnia.
Więcej wrażeń opisałem na swoim blogu więc zapraszam ⇒ tutaj
#gry #nostalgia #gimbynieznajo #przygodowki #staregry #steam
#grykomputerowe #pointandclick
źródło: temp_file5250389525344300497
Pobierz