[mobutu2]

2. 10 Osobliwości wojny domowej w Rosji - 5.

Wojna domowa w Rosji miała charakter etniczny.

Nowy Wykop - nowy ja. Tak się składa, że renowacje na stronie głownej zbiegły się z dokładnym momentem, w którym osiągnąłem 1000 wpisów zamieszczonych na stronie. Dobry powód, żeby skasować licznik, więc jest to 2 a nie 1002 wpis.

Niemniej jednak wśród poprzedniego tysiąca pozostaje kilka niedokończonych serii, które długo czekały na kontynuację, po tym jak zostały porzucone z powodu braku zainteresowania czytelników. Teraz nikt nie jest zainteresowany niczym, więc dlaczego nie podjąć kilku luźnych końców nici.

W tej serii starałem się skupić uwagę czytelników na pewnych istotnych cechach wojny domowej w Rosji w latach 1918-20, które często są pomijane, a nawet celowo przemilczane, bo ich znajomość zbyt wiele zmienia w świętopoglądzie czytelników różnych propagandowych państwowych wykładów na temat historii.

Dalej kontinuacja po czwartym odcinku.

Więc co się stało podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej - stara szlachta francuska straciła część władzy na rzecz nowych reprezentantów narodu francuskiego z trochę niższych pozycji w społeczeństwie jak dotąd. Jedni Francuzi zmienili drugich, i można stwierdzić, że Francja stała się nawet bardziej nacjonalistycznie francuska niż wcześniej.

Nie do końca to, co się stało w Rosji. Zamiast stać się młodym państwem nacjonalistycznym, jak to miało miejsce na przykład w imperium Osmanów po ich rewolucji młodoturków. Rosja Radziecka, o dziwo, stała się państwem skrajnie INTERnacjonalistycznym, całkowicie zrywając wszelkie związki ze starą carską Rosją rosyjską.

Jak już powiedziałem wielu przeocza ten osobliwy moment. Wróćmy do wydarzeń.

W trakcie rewolucji wyeliminowano fizycznie górny 1% społeczeństwa rosyjskiego - wszystkich tych ministrów, sędziów, oficerów, co już wcześniej opisywałem w poprzednich wpisach. Ostatnie 100 tysięcy z nich zostało straconych na Krymie w 1920 roku przez specjalną komisję pod przewodnictwem Węgra i Żydówki.

Kto stał się nową klasą rządzącą? Powstało nowe proletariackie państewko, ale oczywiście żaden robotnik nie zasiadł w organach władzy. Robotnicy nadal pracowali w zakładach tak, jak powinni, i - co należy podkreślić - znacznie ciężej i dłużej za nieporównywalnie mniejsze wynagrodzenie niż za czasów carskich.

Na czołowych stanowiskach rządu i innych instytucji państwowych pojawili się dziwni ludzie - zawodowi rewolucjoniści. Pochodzili z różnych warstw społecznych, byli z prowincjonalnych urzędników (Lenin), zwykłymi kryminalistami (Dzierżyński), z komersantów (Trocki) i z wielu innych ścieżek życia, łączyła ich tylko jedna wspólna cecha - nie byli zwykłymi Rosjanami.

Najczęściej nie byli po prostu etnicznie Rosjanami, jak na przykład pewien Gruzin (Czcheidze), który był pierwszym marszałkiem rewolucyjnego Sowietu Piotrogrodzkiego, a przez to, można powiedzieć, pierwszym przywódcą państwa radzieckiego. Jak już o tych przywodcach pisałem w serii wpisów w zeszłym roku poświęconej głowom Związku, żaden z nich nie był Rosjaninem w całej historii tego państwa.

Później wielu gruzińskich socjalistów, którzy robili rewolucję w Rosji, pojechało do nowej demokratycznej i wolnej Gruzji i tam utworzyło dość nacjonalistyczny rząd.

Z których ludzi składał się trzon czerwonej gwardii, przyszłej czerwonej armii - z czerwonych Strzelców łotewskich. Którzy dalej żyli na dwa domy, wydobywając dobra materialne z wysokich stanowisk w nowej postępowej Rosji i przekazując je swoim rodzinom mieszkającym w zacofanej nacjonalistycznej Łotwie.

Jeśli nawet natraficie na rosyjskie nazwisko ze szlachetnego rodu w nowym rządzie komunistycznym, na przykład pierwszego ministra spraw zagranicznych (Cziczerin), to czytajcie uważnie - po bliższym przyjrzeniu się okazuje się, że był on wychowany w rodzinie pietystów z niemców bałtyckich, w dodatku był człowiekiem o skłonnościach homoseksualnych.

Nie było tam żadnych Rosjan.

Tak więc nie nowa elita francuska zmieniła starą elitę francuską, ale na miejsce starej elity rosyjskiej przyszła dziwna mieszanka ludzi różnych narodowości, którzy na odwrót podkreślali fakt bycia nie-Rosjanami i byli dumnie internacjonalistami, a w dodatku przez co najmniej pierwsze dwadzieścia lat swoich rządów byli również aktywnie zwalczający rosyjskość we wszystkich cechach państwa i jego czynach.

#historia

na obrazku: było Rada Państwa Imperium Rosyjskiego i stało Biuro polityczne Komitetu centralnego Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego