Wpis z mikrobloga

49/52 --> #anime52
Homunculus (recenzja mangi)

MAL: https://myanimelist.net/manga/936/Homunculus
Kitsu: https://kitsu.io/manga/homunculus
AniList: https://anilist.co/manga/30936/Homunculus/

Historia mężczyzny, która zaczął widzieć ludzi jako potwory przybierające kształt kompleksów, wad i głęboko skrywanych problemów każdego z nich. Wbrew pozorom nie jest to pretensjonalna lub patetyczna historia, przynajmniej przez większość czasu.

Fabuła - wstęp:
Mężczyzna będący niegdyś na szczycie, mający kobiety, pieniądze i pławiący się w luksusach, stracił wszystko i żyje obecnie jako bezdomny w starym samochodzie. Jest rozdarty między dwoma światami - z jednej strony jest park, w którym mieszkają bezdomni, a po drugiej stronie ulicy stoi 5-gwiazdkowy hotel, którego był stałym bywalcem. On sam nie potrafi się zdecydować czy spróbować ponownie swoich sił w sektorze finansów gdzie osiągał sukcesy i wrócić do społeczeństwa czy poddać się i dołączyć do bezdomnych w parku.

Intryga rozpoczyna się od tego, że młody student medycyny proponuje bohaterowi pieniądze w zamian za udział w eksperymencie medycznym - trepanacji czaszki. Według jego badań, zrobienie dziury w czaszce ma to odblokować 6. zmysł, który tracimy jako dzieci, gdy nasze czaszki twardnieją. Z racji tego, że bohater nie ma pieniędzy i żyje z dnia na dzień w swoim samochodzie zgadza się na eksperyment i od tej pory zaczynają dziać się czary.

Potwory w naszej głowie:
Po dokonanym zabiegu, gdy bohater zasłania jedno oko, widzi ludzi jako ich głęboko skrywane lęki. Jedni ludzie są spłaszczeni i wyglądają jak zrobieni z papieru co symbolizuje ich brak osobowości, inni ludzie mają zdeformowane części ciała ze względu na traumę z przeszłości. Każda osoba jest unikalna i przekrój problemów, lęków i podświadomych problemów jest ogromny.

Właściwa fabuła skupia się na próbie rozwiązania problemów kilku mniej lub bardziej przypadkowych osób. Przy czym nie ma to formuły “terapia psychologiczna of the week”, ale przez kilkanaście rozdziałów autor pochyla się nad konkretną postacią i konkretnym problemem i wraz z protagiem dogłębnie analizujemy co jest przyczyną ich lęków.
To nie jest głębokie, naukowe czy też filozoficzne podejście do problemów natury ludzkiej. Autor stara się robić to na poważnie, jednak czuć w tym wszystkich lekkość i po prostu chęć opowiedzenia historii konkretnych ludzi.

A co jeśli ja jestem potworem?
Protagonista też jest potworem, a mianowicie za każdym razem gdy komuś pomaga, cząstka tej osoby przechodzi na niego. Nie jest to jednak self-insert protagonista - sam bohater jest ciekawy, posiada skomplikowaną przeszłość i jak wspomniałem na początku - jest rozdarty między dwoma światami. Śledzenie losów głównego bohatera, który próbuje odnaleźć siebie jest ciekawe i fabuła końcowych tomów skupia się właśnie na nim i jego przyszłości. Osobiście uważam, że robi się trochę przydługawo i nieco pretensjonalnie, ale nie ma tragedii. Przez większość czasu jest to naprawdę interesująca postać.

Kreska:
Kreska jest z jednej strony realistyczna, z drugiej strony twarze bohaterów bywają nieco pokraczne. Całość wypada całkiem ładnie, natomiast najważniejsze w tym wszystkim jest ukazanie potworów i symbolika, bo to ona stanowi trzon mangi i pokazuje kunszt mangaki. Ciężko mówić o kresce wybitnej, jednak wspomniane potwory/homunkulusy mają zróżnicowane designy i wyglądają dobrze. Jak coś ma być z piasku, wody lub innego materiału to faktycznie wygląda tak jak dany materiał. W przypadku potworów jest pozytywnie zaskoczony.

Podsumowanie:
Polecam każdemu kto w jakikolwiek interesuje się psychologią, ludzkim umysłem lub po prostu lubi słuchać historii ludzi, którzy przeżyli jakiegoś rodzaju traumy lub mają problem z własnym życiem. Manga na pewno ciekawa, styl również. Troszkę podupada z czasem i to 7/10 troszeczkę naciągane, jednak mimo to serdecznie polecam.

=================
#animedyskusja #anime #manga
young_fifi - 49/52 --> #anime52
Homunculus (recenzja mangi)

MAL: https://myanimel...

źródło: comment_1668760491Le5YkxCPR9LhieKBc7bzaV.jpg

Pobierz
  • 7
  • Odpowiedz
@tobaccotobacco: Skala tagu #anime52 jak i moja osobista jest niestety bardzo upośledzona. Dla mnie 8/10 musi być albo historią wybitną albo wywołującą skrajne emocje - gęsią skórkę, płacz, głęboką zadumę. Dlatego całość tagu wygląda tak, że większość pozycji to 6-7, czasami wpadnie jakieś zagubione 5/10, które mi się podobało, ale miało troszkę wad, no i bardzo rzadko wpadnie to 7+ lub 8, gdzie mamy do czynienia czymś wyjątkowym.

Kurde, mógłbym być
  • Odpowiedz