Działanie wirusa ebola zair na ludzki organizm. Na podstawie fragmentu książki Richarda Prestona "Strefa skażenia".
Wirus ebola atakuje niemal każdą część ciała za wyjątkiem mięśni szkieletowych i kości. Praktycznie wszystko inne zostaje dosłownie przetrawione i zamienione w śluz. Początkowo we krwi pojawiają się małe skrzepy, które stopniowo powiększają się blokując dostęp do kolejnych obszarów w ciele i tym samym powodując zmiany martwicze w kolejnych częściach mózgu, wątroby, nerek i innych narządów wewnętrznych. Na skórze pojawiają się wybroczyny, czyli podskórne wylewy krwi. Szczególnie w kość dostaje tkanka łączna, która obumiera. Pojawiają się otwarte rany, skóra staje się miękka i łatwo ją oderwać. Krwawienie dotyka każdej części ciała, krew wylewa się z ust, dziąseł, gruczołów ślinowych. Powierzchnia języka oddziela się, by zostać połkniętą lub wyplutą, jest to podobno niezwykle bolesne. Może się to zdarzyć podczas któregoś z napadów krwawych wymiotów. Także tkanka krtani i wyściółka tchawicy mogą się oddzielić i zostać wykrztuszone wraz z plwociną. W sercu następuje krwotok wewnętrzny, mięsień krwawi do komór, by następnie wycisnąć tą krew do jamy klatki piersiowej. Mózg zostaje zablokowany przez martwe krwinki, proces ten można nazwać zamuleniem mózgu. Gałki oczne napełniają się krwią, co też może skończyć się ślepotą. Chory może wprost płakać krwią, która nie krzepnie. Ciało może ulec połowicznemu porażeniu, co w przypadku eboli równa się śmierci. W środku organizmu narządy zostają zablokowane skrzepami, tymczasem wypływająca na zewnątrz krew nie krzepnie że względu na brak czynnika skrzepliwości. Z wyglądu przypomina serwatkę. Przy bliższym badaniu pod mikroskopem można stwierdzić, że została zniszczona, czerwone krwinki są martwe. Wirus powoduje rozpłyną martwicę, która obejmuje wszystkie narządy wewnętrzne. Wątroba pęcznieje, staje się żółta, powiększona, by ostatecznie obumrzeć. Zablokowane nerki przestają działać, a organizm ulega zatruciu krwi moczem. Śledziona staje się jednym wielkim skrzepem wielkości piłki baseballowej, zaś jelita wypełniają się krwią. Błona śluzowa jelit oddziela się i zostaje wydalona z dużymi ilościami krwi. Jądra u mężczyzn zmieniają kolor na ciemnoniebieski, sperma zostaje zakażona wirusem, sutki mogą krwawić. Wargi sromowe u kobiet siniejąi i powiększają się. Może wystąpić krwawienie z pochwy. W przypadku ciąży następuje samorzutne poronienie, noworodek z reguły wykazuje oznaki zakażenia, ma zaczerwienione oczy i krwawi z nosa. Wirus niszczy też mózg, ofiara z czasem dostaje napadów drgawek, które mogą powodować rozpryskiwanie zakażonej krwi. Może być jedną ze strategii wirusa w celu przeniesienia się na nowego żywiciela. Ebola rozmnaża się w takim tempie, że komórki organizmu zaczynają przypominać bloki upakowane cząsteczkami wirusa. Stanowią one wylęgarnię wirusów. Każdy kryształ w końcu rozpada się na setki pojedynczych cząstek wirusowych. Te wnikają w kolejne komórki i namnażają się dalej. W ten sposób do krwi przenika jeszcze więcej wirusa, w końcu dochodzi do sytuacji, gdy jedna kropla krwi zawiera w sobie sto milionów cząstek wirusowych. Po śmierci następuje bardzo szybki rozkład tkanek, narządy wewnętrzne jeszcze za życia ulegają rozpadowi tak jak i skóra oraz tkanka łączna chorego, wszystko wypełnione w całości wirusem czekającym na kolejną nieostrożną ofiarę.
Wirus ebola atakuje niemal każdą część ciała za wyjątkiem mięśni szkieletowych i kości. Praktycznie wszystko inne zostaje dosłownie przetrawione i zamienione w śluz. Początkowo we krwi pojawiają się małe skrzepy, które stopniowo powiększają się blokując dostęp do kolejnych obszarów w ciele i tym samym powodując zmiany martwicze w kolejnych częściach mózgu, wątroby, nerek i innych narządów wewnętrznych. Na skórze pojawiają się wybroczyny, czyli podskórne wylewy krwi. Szczególnie w kość dostaje tkanka łączna, która obumiera. Pojawiają się otwarte rany, skóra staje się miękka i łatwo ją oderwać. Krwawienie dotyka każdej części ciała, krew wylewa się z ust, dziąseł, gruczołów ślinowych. Powierzchnia języka oddziela się, by zostać połkniętą lub wyplutą, jest to podobno niezwykle bolesne. Może się to zdarzyć podczas któregoś z napadów krwawych wymiotów. Także tkanka krtani i wyściółka tchawicy mogą się oddzielić i zostać wykrztuszone wraz z plwociną. W sercu następuje krwotok wewnętrzny, mięsień krwawi do komór, by następnie wycisnąć tą krew do jamy klatki piersiowej. Mózg zostaje zablokowany przez martwe krwinki, proces ten można nazwać zamuleniem mózgu. Gałki oczne napełniają się krwią, co też może skończyć się ślepotą. Chory może wprost płakać krwią, która nie krzepnie. Ciało może ulec połowicznemu porażeniu, co w przypadku eboli równa się śmierci. W środku organizmu narządy zostają zablokowane skrzepami, tymczasem wypływająca na zewnątrz krew nie krzepnie że względu na brak czynnika skrzepliwości. Z wyglądu przypomina serwatkę. Przy bliższym badaniu pod mikroskopem można stwierdzić, że została zniszczona, czerwone krwinki są martwe. Wirus powoduje rozpłyną martwicę, która obejmuje wszystkie narządy wewnętrzne. Wątroba pęcznieje, staje się żółta, powiększona, by ostatecznie obumrzeć. Zablokowane nerki przestają działać, a organizm ulega zatruciu krwi moczem. Śledziona staje się jednym wielkim skrzepem wielkości piłki baseballowej, zaś jelita wypełniają się krwią.
Błona śluzowa jelit oddziela się i zostaje wydalona z dużymi ilościami krwi. Jądra u mężczyzn zmieniają kolor na ciemnoniebieski, sperma zostaje zakażona wirusem, sutki mogą krwawić. Wargi sromowe u kobiet siniejąi i powiększają się. Może wystąpić krwawienie z pochwy. W przypadku ciąży następuje samorzutne poronienie, noworodek z reguły wykazuje oznaki zakażenia, ma zaczerwienione oczy i krwawi z nosa. Wirus niszczy też mózg, ofiara z czasem dostaje napadów drgawek, które mogą powodować rozpryskiwanie zakażonej krwi. Może być jedną ze strategii wirusa w celu przeniesienia się na nowego żywiciela. Ebola rozmnaża się w takim tempie, że komórki organizmu zaczynają przypominać bloki upakowane cząsteczkami wirusa. Stanowią one wylęgarnię wirusów. Każdy kryształ w końcu rozpada się na setki pojedynczych cząstek wirusowych. Te wnikają w kolejne komórki i namnażają się dalej. W ten sposób do krwi przenika jeszcze więcej wirusa, w końcu dochodzi do sytuacji, gdy jedna kropla krwi zawiera w sobie sto milionów cząstek wirusowych. Po śmierci następuje bardzo szybki rozkład tkanek, narządy wewnętrzne jeszcze za życia ulegają rozpadowi tak jak i skóra oraz tkanka łączna chorego, wszystko wypełnione w całości wirusem czekającym na kolejną nieostrożną ofiarę.
#chorobyzakazne #ebola #necrobook