Przychodzę z pytaniem dotyczącym sierot, bo myślę o tym i nie wiem, czemu tak ważny temat nie jest częściej poruszany. Kulturowo mamy w świadomości pewien obraz sieroctwa: brak rodziców, smutne dziecko, przygnębienie, domy dziecka, współczucie, tragedia, problemy psychiczne, etc.
Patrzymy z boku i myślimy, jak możemy pomóc biednemu dziecku. Co jednak psychologia oferuje samej sierocie? Jaki przekaz ma dla takiej osoby bez mamy i taty? Jakie wskazówki daje tej osobie na dalsze życie, aby przetrwać?
Przychodzę z pytaniem dotyczącym sierot, bo myślę o tym i nie wiem, czemu tak ważny temat nie jest częściej poruszany. Kulturowo mamy w świadomości pewien obraz sieroctwa: brak rodziców, smutne dziecko, przygnębienie, domy dziecka, współczucie, tragedia, problemy psychiczne, etc.
Patrzymy z boku i myślimy, jak możemy pomóc biednemu dziecku. Co jednak psychologia oferuje samej sierocie? Jaki przekaz ma dla takiej osoby bez mamy i taty? Jakie wskazówki daje tej osobie na dalsze życie, aby przetrwać?
Chętnie poczytam, jeśli coś polecicie.
#sieroctwo
@Oszaty: a co, to jakaś sierota jest, że potrzebuje specjalnego traktowania w dorosłym życiu?