>"Brodnica, 25 stycznia 1945 roku (trzy dni po zdobyciu miasta) pijane... (@kossakov)

"Brodnica, 25 stycznia 1945 roku (trzy dni po zdobyciu miasta) pijane bandy rosyjskich żołnierzy szabrujące kamienice przy Dużym Rynku podpaliły gmach Urzędu Miejskiego przy dzisiejszej ul. Hallera. Spłonął nie tylko sam Urząd, lecz także wiele bezcennych akt miejskich, których uciekający Niemcy nie zabrali z sobą. Wkrótce po tym incydencie w mieście wybuchło wiele innych pożarów wywołanych przez „wyzwolicieli”. Np przy ul. Mazurskiej szabrujący żołdacy znaleźli w jednym z mieszkań niemiecką kurtkę mundurową - natychmiast podpalili cały dom, zaś od niego zajęły się inne. Już od następnego dnia rozpoczęto w niektórych dzielnicach wyrzucanie Polaków z domów -

także przy pomocy części bolszewickich kolaborantów -"milicjantów" - głównie tych przybyłych z "Centralnej Polski" dziesiątki mieszkańców wyrzucono z ich własnych domów, tworząc "zakazane dla Polaków rewiry". Takim było m.in. osiedle Gdynia, gdzie m.in. mojego dziadka z liczną rodziną, brutalnie wyrzucono z własnego, postawionego w 1926 roku domu przy ul. Ks. Kujota (był siarczysty mróz). Do potwornie zdewastowanych mieszkań pozwolono im wrócić dopiero latem... Radziecka komendantura miasta była w tym czasie wszechwładna. M.in. nakazała mieszkańcom oddać wszystkie radioodbiorniki (na fot. pokwitowanie burmistrza Jarycha) Od 30 rozpoczęto łapanki mieszkańców Brodnicy i powiatu na zsyłkę w głąb Rosji. Ostatecznie wywieziono trudną do dokładnego oszacowania liczbę; od 700 do 1000 (z czego wróciła 1/3), a wielu wrzucono do obozów więzień, piwnic... Takie to było "wyzwolenie" (a to w nawiązaniu do zaproszenia burmistrza i starosty do "obchodów wyzwolenia miasta w 1945 r)...